Agora

Υπόθεση : Αλεξάνδρεια, Αίγυπτος, 391 Μ.Χ. Η Ρωμαϊκή αυτοκρατορία έχει αρχίσει να χάνει την λάμψη της, αλλά η Αλεξάνδρεια διατηρούσε ακόμα την αίγλη της. Καμάρωνε για την μεγαλύτερη βιβλιοθήκη του κόσμου, σύμβολο πολιτισμού και θρησκείας καθώς ήταν τόπος όπου οι ειδωλολάτρες λάτρευαν τους αρχαίους θεούς. Αυτή η ειδωλολατρία τώρα αμφισβητείτε από την Ιουδαϊκή πίστη και την ραγδαίος διαδιδόμενη θρησκεία, που μέχρι πρόσφατα ήταν απαγορευμένη: τον Χριστιανισμό. Η Υπατία (Rachel Weisz) υπήρξε φιλόσοφος, μαθηματικός και αστρονόμος, που δίδασκε στην βιβλιοθήκη της Αλεξάνδρειας, Πολλοί από τους μαθητές της ανήκαν στους ανώτατους κύκλους της αριστοκρατίας της πόλης και έγιναν σημαντικές προσωπικότητες. Μαζί της ήταν πάντα ο πιστός της σκλάβος Davus(Max Minghella), που ήταν ερωτευμένος μαζί της, ο οποίος ασπάστηκε τον χριστιανισμό και όταν έγινε η εξέγερση κατά τους ειδωλολάτρες, όπου και καταστράφηκε η βιβλιοθήκη, ο Davus αφέθηκε ελεύθερος από την Υπατία. Μερικά χρόνια αργότερα, οι Χριστιανοί άρχισαν να δημιουργούν ένα κλίμα εναντίον της λόγο της επιστημονικής δράσης της και της πίστης της στις αρχαιοελληνικές παραδόσεις. Τότε είναι που οι δυο διαφορετικοί αυτοί άνθρωποι θα ξαναβρεθούν.

Γενικά : Έλεγα πως θα βαρεθώ μέχρι θανάτου βλέποντας αυτή την ταινία, διότι τα έργα που απεικονίζουν την εποχή εκείνη μου προκαλούν ανία, αλλά διαψεύστηκα ολοκληρωτικά και το καλύτερο είναι πως το χάρηκα αφάνταστα. Η ταινία ούτε έχει να κάνει με εκστρατείες , ούτε με πολέμους, μιλάει για την Υπατία μια φιλόσοφο της εποχής, για το πάθος της για την λειτουργία του σύμπαντος και την προσπάθεια της να καταστήσει σαφή θεωρήματα που στην σημερινή εποχή είναι πλέον δεδομένα. Ακόμη στο έργο βλέπουμε την ανέγερση της χριστιανικής πίστης με την μέθοδο ¨πατώντας επί πτωμάτων¨. Τέλος συναντάμε μια λατρευτική σχέση ανάμεσα σε ένα σκλάβο και στην κυρά του. Με λίγα λόγια έχουμε τα καλύτερα και πιο ενδιαφέροντα θέματα που θα μπορούσαν να συνυπάρξουν σε μια ταινία που να απευθύνετε σε εκείνη την εποχή, χωρίς να γίνετε η παραμικρή αναφορά σε μάχες, στρατηγικές, φυλακίσεις, λιοντάρια κτλ κτλ. Εδώ έχουμε, μια ιστορία αγάπης που δεν εκδηλώνετε ποτέ (αλλά ξέρουμε ότι υπάρχει και αυτό είναι πιο ιντριγκαδόρικο), έχουμε την παρουσίαση της τότε σχέσης των πρώτων Χριστιανών με τους ειδωλολάτρες και τους ιουδαίους και τέλος η ταινία πρόβαλε έναν φιλοσοφικό χαρακτήρα που βάζει το μυαλό σου λίγο σε κίνηση. Μια ισπανική παραγωγή (μου έκανε μεγάλη εντύπωση, καθώς δεν μας έχει συνηθίσει σε τέτοια θέματα ο ισπανικός κινηματογράφος), μετά βέβαια είδα ότι την σκηνοθεσία και το σενάριο τα έχει αναλάβει ο Ισπανός Alejandro Amenabar (¨Οι άλλοι¨, ¨Η θάλασσα μέσα μου¨), του οποίου η δουλεία και ο τρόπος που παρουσίασε τα γεγονότα, με έκαναν να ευχαριστηθώ την ταινία ακόμα περισσότερο. Οι σκηνές κατά την διάρκεια της ταινίας, οπού παρουσιαζόταν η Γη όπως φαίνετε από το διάστημα, ταίριαζαν απόλυτα με το φιλοσοφικό θέμα του έργου. Η Rachel Weisz ήταν ο μοναδικός λόγος που μπήκα στην διαδικασία να δω την ταινία και τελικά, όπως μου άρεσε η ταινία, έτσι μου άρεσε και η Weisz. Είχε ένα πάθος όταν μιλούσε, που σε έκανε να ρουφάς τα λόγια της και στην σκηνή όπου ξετύλιγε το τραύμα του πατέρα της, φανερώθηκε το πολύ καλό υποκριτικό της ταλέντο. Βέβαια άρχισε και αυτή να μας δείχνει πολύ συχνά τον κώλο της (αρσενικός MacAvory μας βγήκε!!!), αλλά το προσπερνάμε γιατί προφανώς το απαιτούσε ο ρόλος. Η παρουσία του Max Minghella καταλυτική για την εξιστόρηση της ιστορίας, καθώς μας την παρουσιάζει από διαφορετική οπτική πλευρά, από αυτή της Weisz. Η ερμηνεία του αρκετά καλή αλλά την παράσταση κλέβει η εμφάνιση του. Το soundtrack όμορφο και πικρό, ήχοι από την ανατολή, ένα μοιρολόι που δεν καταλαβαίνεις τι λέει, αλλά σε συγκινεί. Παρεμπίπτοντος την μουσική έγραψε ο Dario Marianelli, ο οποίος έχει συνθέσει την μουσική για ταινίες όπως το ¨ Atonement¨ (για το οποίο κέρδισε Oscar)¨ V for Vendetta¨¨ Pride & Prejudice¨ . Τέλος η ταινία είναι πολύ πολύ πολύ καλοί, δεν βαρέθηκα, μου έβγαλε πολλά συναισθήματα, μου άρεσε που έμπαινα στο παιχνίδι της φιλοσοφικής αναζήτησης, γνωρίζοντας ήδη το αποτέλεσμα (σαν να είχα σκονάκι), με πολλές τραγικές και συγκινητικές σκηνές, απλά τέλεια!!!

Αγαπημένη σκηνή : Πολλές, αλλά θα πω για αγαπημένη την τελευταία, όπου το δράμα κορυφώνετε και σε αφήνει με ένα παράπονο και μια θλίψη.

Χειρότερη σκηνή : Είμαι πλήρως ικανοποιημένος!!!

Δες την : Για τους τόσους λόγους που ανέφερα πιο πάνω, θρησκευτικές διαμάχες, φιλοσοφικές αναζητήσεις, κρυμμένοι και ανομολόγητοι έρωτες, ιστορικά γεγονότα. ‘Όλα τα έχει η ταινία και συμφέρει!!!

Μην την δεις : Γιατί ακούγοντας πως πρόκειται για ταινία που εξιστορεί γεγονότα εκείνης της εποχής ξενερώνεις αμέσως. Σκέψου, όμως πως και εγώ τέτοιος είμαι και την είδα και μου άρεσε πολύ, οπότε παίζει να γίνει το ίδιο και με σένα.

Με ποιον να την δεις : Α! Μόνος να την χαρείς, άντε στο τσακίρ κέφι με κανένα φίλο σου. Εγώ πάλι θα την προτείνω στην μαθηματικό-φυσικό καθηγήτρια μου από τα παλιά, το θέμα θα την ιντριγκάρει.

Μην την δεις με : Την Ελένη Λουκά η καμιά άλλη θεούσα φιλενάδα, εκτός και αν επίτηδες θες να τη συγχύσεις!!!