Trois couleurs: Rouge

Υπόθεση : Η Valentine (Irène Jacob), είναι ένα νεαρό μοντέλο που μένει στην Γενεύη. Εξαιτίας ενός σκύλου που πάτησε κατά λάθος με το αμάξι της, γνωρίζει έναν συνταξιούχο δικαστή, ο οποίος κατασκοπεύει τους γείτονες του ακούγοντας τα τηλεφωνήματα τους, όχι για λεφτά άπλα και μόνο για θρέψη τον κυνισμό του. Το έργο αυτό είναι η ιστορία των σχέσεων που δημιουργούνται ανάμεσα στους ανθρώπους, μεταξύ της Valentine και του δικαστή, αλλά ακόμα και ανάμεσα σε ανθρώπους που δεν έχουν καμία σχέση με την Valentine και τον δικαστή, αλλά ταυτόχρονα η ζωή τους είναι συνδεδεμένη με αυτούς τους δυο, χωρίς να το γνωρίζουν.

Κατηγορία ταινίας : Κουλτούρ - Μουλτούρ

Γενικά : Η τρίτη από την τριλογία, η κόκκινη, έχει σαν γενικό της θέμα την ιδέα της αδελφότητας. Η αδελφότητα στην ταινία παρουσιάζετε ως αποτέλεσμα όλων των ανθρωπίνων σχέσεων και συνδέσεων που έχουν οι άνθρωποι μεταξύ τους ακόμα και αν δεν το γνωρίζουν. Η αγάπη και η μοίρα παίζουν πρωταρχικό ρόλο σε αυτή την ταινία. Η αγάπη ως κινητήρια δύναμη, τρέφει τους ανθρώπους και τις σχέσεις τους και η μοίρα είναι ο παράγοντας που τους συνδέει όλους ακόμα και αν δεν έχουν κανένα κοινό. Η κόκκινη θα μπορούσε, λόγο του θέματος της, να είναι αυτοτελής και όχι ένα μέρος μια τριλογίας, αλλά ακόμα και έτσι είναι ο καλύτερος τρόπος για να κλείσει αυτός ο κύκλος. Η κόκκινη ταινία είναι προσωπικά η αγαπημένη μου από τις 3 (για μένα πάει: κόκκινη, μπλε, άσπρη), για πολλούς και διάφορους λόγους. Ένας από αυτούς είναι η πρωταγωνίστρια Irène Jacob, που ήταν η πιο γλυκεία, όμορφη και συναισθηματική από όλες (κατά την άποψη μου πάντα!). Ακόμα είναι η ταινία με το μεγαλύτερο σενάριο από τις άλλες 2, επιτέλους οι ηθοποιοί μίλησαν και όχι απλός μίλησαν αλλά τα είπαν και έξω από τα δόντια. Οι διάλογοι γέμισαν την ταινία και την έκαναν αριστούργημα. Έβλεπες πως η ιστορία τις μπλε και της άσπρης επαναλαμβανόταν μέσα στην κόκκινη, κάνοντας την πιο ενδιαφέρουσα και άξιας προσοχής. Σχέσεις ανθρώπων, που έχουν ένα κοινό παράγοντα, την αγάπη, συνδέονται μεταξύ τους και δημιουργούν έναν κύκλο, που άπλα χαίρεσαι να τον βλέπεις. Η αδελφότητα τελικά είναι, η θετική συμπεριφορά ενός ανθρώπου προς κάποιον άλλον, άγνωστο του (τουλάχιστον εγώ αυτό αποκόμισα). Ο Kieslowski έδωσε ρεσιτάλ στην κόκκινη, σύνδεσε όλες της ταινίες με μεγάλη μαεστρία. Το κόκκινο χρώμα τόσο έντονο και πάντα παρόν όσο και οι σχέσεις τον ανθρώπων. Οι cameo εμφανίσεις των Juliette Binoche, Benoît Régent από την μπλε και των Julie Delpy και Zbigniew Zamachowski από την άσπρη ,προσφέρουν στο κοινό μια ευχάριστη νότα ολοκλήρωσης. Ακόμα, μια πολύ όμορφη σκηνή (που είναι σε όλες τις 3 ταινίες), είναι αυτή που μια γιαγιά ή ένας γέρος, προσπαθούν να ρίξουν ένα μπουκάλι στον κάδο ανακύκλωσης και κανείς δεν τους βοηθά, εκτός στην κόκκινη ταινία, όπου η πρωταγωνίστρια βοηθά μια γιαγιά να ρίξει το μπουκάλι μέσα, εκεί φάνηκε για άλλη μια φορά η ιδέα της αδελφότητας.

Αγαπημένη σκηνή : Η τελευταία σκηνή όπου όλοι πρωταγωνιστές και των τριών ταινιών βρίσκονται μαζί, αφήνει ένα πολύ όμορφο συναίσθημα στο κοινό.

Χειρότερη σκηνή : Δεν θυμάμαι να έχω χειρότερη σκηνή, πιστεύω πως είμαι ικανοποιημένος με την ταινία, ήταν η πιο προσεγμένη από τις 3, οπότε δεν έχω κάτι να της προσάψω.

Δες την : Γιατί είναι μια πολύ καλή ταινία, κερδίζοντας 3 υποψηφιότητες για Oscar. Η πρωταγωνίστρια Irène Jacob είναι καταπληκτική (πιο καλή από την Juliette Binoche, της μπλε). Για το σενάριο της και τα συναισθήματα που αφήνει στο κοινό και για τις σκηνοθετικές αναφορές των τριών χρωμάτων, σε όλη την διάρκεια της ταινίας.

Μην την δεις : Δεν ξέρω γιατί να μην την δεις. Ο μόνος λόγος είναι, πως για να την δεις πρέπει να έχεις δει τις προηγούμενες δυο, για να ολοκληρωθεί σωστά η τριλογία.

Με ποιον να την δεις : Είναι μια ταινία που αξίζει να την δει ο καθένας, άπλα πρέπει να έχουν δει και την μπλε και άσπρη, για να είναι μέσα στο γενικό πνεύμα της ταινίας.

Μην την δεις με : Μικρές ηλικίες, δεν καταλαβαίνουν από τέχνη… τς… τς … τς!!!!