Υπόθεση : Ο Walt Koontz (Robert De Niro), είναι ένας ομοφοβικός, πρώην αστυνομικός, που καταλήγει, κάτω από ένα έντονο περιστατικό, να υποστεί εγκεφαλικό επεισόδιο. Με την αριστερή πλευρά του να βρίσκετε σε παράλυση και χωρίς να μπορεί να μιλήσει καθαρά, αναγκάζετε να κάνει μαθήματα τραγουδιού με τον γείτονα του Rusty (Philip Seymour Hoffman),μια φανταχτερή τραβεστί. Παρά την αρχική αντιπάθεια, που υπήρχε μεταξύ τους, άρχισαν να συμπαθούν και να βοηθούν ο ένας τον άλλον, σε σημείο, αυτοί οι τελείως διαφορετικοί χαρακτήρες, να γίνουν φίλοι.
Κατηγορία ταινίας : Φτερά και πούπουλα
Γενικά : Η αλήθεια είναι πως η μνήμη μου είναι κουβάρι και ξεμπερδεμό δεν έχει, οπότε δεν μπορώ να θυμηθώ αν μου είπαν ότι θα γελάσω βλέποντας αυτή την ταινία, εγώ τουλάχιστον γι’ αυτό το λόγο την είδα. Τελικά τζάμπα περίμενα, δεν γέλασα καθόλου (μόνο σε μια σκηνή, θα τα πούμε παρακάτω), η ταινία δεν είναι κωμωδία είναι μια κοινωνική ταινία με λίγες δόσεις δράματος και μπόλικης δόσης χρυσόσκονης και περούκας. Πολλοί θα πουν πως είναι μια προπαγάνδα υπέρ των τραβεστί, εγώ θα διαφωνήσω, γιατί δεν ωραιοποιήθηκε η ζωή των τραβεστί, αντιθέτως μας παρουσιάστηκε η σκληρή ζωή τους, στην κοινωνία. Τέλος πάντων η σκηνοθεσία από τον Joel Schumacher(¨ The Number 23¨¨ The Phantom of the Opera¨) είναι ελαφρός μέτρια και το σενάριο δεν λέει και πολλά πράγμα, τα μισά από όσα ακούγονται είναι βρισιές. Σε μια ομολογουμένως μέτρια ταινία το μόνο που σώζει την κατάσταση είναι οι εκπληκτικές ερμηνείες του De Niro, που σε όλη την ταινία μιλούσε με στραβό στόμα (λόγο του εγκεφαλικού)και του Hoffman που υποδυόταν τον τραβεστί με απίστευτη άνεση, αναδεικνύοντας το μεγάλο του ταλέντο στο να μπορεί να παίξει τα πάντα. Πραγματικά, αυτή η ταινία δεν έλεγε και πολλά, μάλλον δεν χρειαζόταν να την δω, διότι δεν προσφέρει τίποτα το φοβερό, αλλά από την άλλη είναι ωραίο να βλέπεις αυτούς τους καταξιωμένους ηθοποιούς να περνάνε τα όρια του συμβατικού ρόλου και να δικαιολογούν την φήμη τους, ως καταπληκτικοί ηθοποιοί!!!
Αγαπημένη σκηνή : Η μόνη σκηνή που με έκανε να γελάσω είναι στην σκηνή του πάρτι, όπου μια τραβεστί έχει για μανικετόκουμπα μικρά μπιστολάκια, που πυροβολούσαν. Κάποια στιγμή, λοιπόν, τα μπιστολάκια εκπυρσοκρότησαν και χτύπησαν στο στήθος μια άλλη τραβεστί με αποτέλεσμα η ¨πιστολέρο¨ να φωνάζει: Πυροβόλησα την καλή μου φίλη στο βυζί με το μανικετόκουμπο!!!
Χειρότερη σκηνή : Χειρότερη σκηνή δεν έχω, απλά υπήρχαν σκηνές, όπου έπεφτε πολύ βρίσιμο, ειδικά στην αρχή και σκηνές, που απλά δεν είχαν καμία συνοχή μεταξύ τους.
Δες την : Μόνο για τις ερμηνείες των δυο πρωταγωνιστών.
Μην την δεις : Γιατί η ταινία δεν προσφέρει μεγάλες συγκινήσεις, ούτε τρομερό σενάριο και σκηνοθεσία.
Με ποιον να την δεις : Μόνος, γιατί είναι μια μέτρια ταινία(αν εξαιρέσεις τις ερμηνείες), που απευθύνετε σε λίγους καθώς δεν είναι εμπορική.
Μην την δεις με : Με τους φίλους, δεν θα αρέσει σε κανέναν η ταινία και θα φας και γιουχάρισα… Μην το ρισκάρεις καλύτερα!!!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου