Υπόθεση : Ο καλός θεός έχασε την πίστη του στην ανθρωπότητα και αποφάσισε τον αφανισμό των ανθρώπων. Την προστασία τους αναλαμβάνει ο Αρχάγγελος Μιχαήλ, που κόβει τα φτερά του και τάσσετε υπέρ τους. Παράλληλα στην μέση της ερήμου, μια ομάδα διαφόρων ατόμων βρίσκεται αποκλεισμένη σε ένα εστιατόριο, μέχρι την στιγμή, που καταφθάνουν οι πρώτοι Άγγελοι για να τους αφανίσουν. Η μόνη σωτήρια της ανθρωπότητας είναι το αγέννητο παιδί της Charlie, μιας σερβιτόρας και η βοήθεια από τον Αρχάγγελο Μιχαήλ.
Γενικά : θα ξεκινήσω λέγοντας, πως αυτός που τελικά σώζει την ανθρωπότητα είναι ένας μιξοπάρθενος τύπος (που δεν μου το βγάζεις από το μυαλό, ότι ακούει Πλούταρχο) με το όνομα Jeep, ακριβός όπως το αμάξι…. Από αυτό και μόνο, καταλαβαίνεις ότι η ταινία χαρακτηρίζετε με τον ακριβή κινηματογραφικό όρο ¨Κλάιν - Μάιν¨. Σε αυτή λοιπόν την κλάιν μάιν ταινία παίζουν πολλοί ηθοποιοί, μερικοί γνωστοί μερικοί πάλι όχι, για να κάνουν μπούγιο και όπως συνηθίζετε σε αυτές τις ταινίες από τους 8 χαρακτήρες γλυτώνουν μόνο οι 2. Θα μου πεις γιατί τελικά κάθισα και την είδα και θα σου πω ότι με ιντριγκάριζε το θέμα του Αρχάγγελου που παραιτείτε των καθηκόντων του και έρχεται να βοηθήσει την ανθρωπότητα. Με λίγα λόγια είχε την δυνατότητα να γίνει μια πολύ καλή ταινία αλλά όλα τα άλλα ήταν απίστευτα λάθος και χαζά. Την σκηνοθεσία έχει αναλάβει ο άπειρος Scott Stewart, που έχει επιμεληθεί σε πολλές ταινίες τα οπτικά εφέ, που δεν τα κατάφερε και πολύ καλά μπορώ να πω. Ο Dennis Quaid ή έπαιξε πολύ καλά τον ρόλο του βλάχου από το Τέξας ή απλά έπαιξε τον ατάλαντο βλάχο από το Τέξας. Ενοχλητικός ο χαρακτήρας του Lucas Black, πολύ μίζερος, μαλθακός και χέστης, με ενοχλούσε και που τον έβλεπα στο φόντο με εκείνο το στενάχωρο ύφος, για μπάτσες ήταν. Ο Paul Bettany από την άλλη μου άρεσε ως ερμηνεία αλλά αν το σενάριο και η υπόθεση δεν είναι σοβαρά το πράγμα χαλάει. Εντωμεταξύ έχω την αίσθηση ότι η ταινία τελείωσε πολύ γρήγορα αφήνοντας μεγάλα ερωτήματα αναπάντητα και πολλά από όσα έγιναν δεν είχαν κανέναν λόγο για να γίνουν. Κλείνοντας μια πολύ μέτρια ταινία, που ενώ είχε ένα ενδιαφέρον θέμα, υστερούσε, όμως σε όλα τα άλλα.
Αγαπημένη σκηνή : Όταν σκάει στο εστιατόριο μια καλοσυνάτη και χαμογελαστή γιαγιάκα και ότι γίνετε στην συνεχεία της σκηνής.
Χειρότερη σκηνή : Πολλές, αλλά η πρώτη και μακρά πιο άκυρη ήταν αυτή που ο Αρχάγγελος Μιχαήλ έραβε την ιδία του την πλάτη (καθώς είχε κόψει τα φτερά του). Εμ, είναι δύσκολο να κάνεις ράμματα στον εαυτό σου, αυτός τα έκανε και στην πλάτη του κοιτάζοντας τον καθρέπτη. Τι μπούρδα!!!
Δες την : Αν δεν βαριέσαι να χάσεις τον χρόνο σου.
Μην την δεις : Για την κακή διαχείριση της πρωταρχικής ιδέας, για την κακή επιλογή ηθοποιών, για την σκηνοθεσία, για τα φτωχά εφέ, για το άρπα κόλλα τέλος, για το όνομα του ήρωα και για πολλά άλλα!!!
Με ποιον να την δεις : Μόνος και έρημος.
Μην την δεις με : Θες και παρέα;;; Μόνος είπαμε.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου