Υπόθεση : Πριν από δυο δεκαετίες η Emma (Tilda Swinton) άφησε την γενέτειρα της την Ρωσία για να επακολουθήσει τον Tancredi Recchi, τον άντρα που την ζήτησε σε γάμο. Σήμερα πλέον η Emma είναι μέλος μιας από τις πιο ισχυρές οικογένειες στο Μιλάνο, με μεγάλο κύρος και δύναμη στον εργοστασιακό χώρο. Ζώντας λοιπόν μια ζωή που τα έχει όλα, μαζί με τα τρία επιτυχημένα παΐδια της, μαζί με τον πάμπλουτο σύζυγο της, μέσα στο θεόρατο σπίτι της, αρχίζει και πλήττει μένοντας στεγνή από συναισθήματα και πάθη. Μέχρι την στιγμή που γνωρίζει τον φίλο του γιου της, τον Antonio και ένα θυελλώδες ειδύλλιο αρχίζει να δημιουργείτε. Ένα ειδύλλιο που θα πέσει σαν βόμβα στα θεμέλια της αριστοκρατικής οικογένειας.
Με μια κουβέντα : Τι τραβάνε και αυτοί οι πλούσιοι!!
Γενικά : Τόσο καιρό ήθελα να δω αυτή την ταινία και όλο κάτι με τραβούσε πίσω, τώρα που την είδα, δεν μπορώ να βρω από πού προερχόταν ο δισταγμός μου, γιατί πολύ απλά η ταινία είναι πολύ καλή. Η σκηνοθεσία του Luca Guadagnino είναι εξαιρετική και σε συνδυασμό με την άψογη φωτογραφία μας σερβίρεται μια ταινία με έντονη αρτιστική ματιά, με δυνατά καλλιτεχνικά πλάνα και διάθεση για εντυπωσιασμό. Το σενάριο αν και απλοϊκό και ίσως από μερικούς χιλιοειπωμένο, καταφέρνει να σε κρατήσει με την ιδιαιτερότητα του, καθώς στην ταινία η ιστορία που διαδραματίζεται δεν είναι μόνο μια, αλλά υπάρχουν και άλλες υποιστορίες που εξελίσσονται στις ζωές των δεύτερων ρόλων, παράλληλα με την κεντρική. Αυτό κρατά το ενδιαφέρον του θεατή, ενώ παράλληλα διαχωρίζει την συγκεκριμένη ταινία από άλλες παρόμοιες της. Η Tilda Swinton στον πρωταγωνιστικό ρόλο είναι απλά μια θεότητα μέσα στο έργο, κατά την άποψη μου είναι πανέμορφη με τον δικό της μοναδικό τρόπο, αυτό το ψυχρό, αγέρωχο στιλ, είναι τέλειο πάνω της και της ταιριάζει γάντι. Ακόμα και αν πιστεύεις ότι μια ταινία που περιστρέφεται κατά γενική ομολογία γύρω από ένα άτομο και μόνο, μπορεί να κουράσει, έρχεται το υποκριτικό ταλέντο της Swinton για να τα σαρώσει όλα και να μην αφήσει τίποτα όρθιο. Η ταινία περιστρέφεται γύρω από την ζωή μιας πλούσιας οικογένειας και επικεντρώνεται αργότερα στον ερώτα της Swinton με έναν νεότερο άντρα που τυχαίνει να είναι κολλητός του γιου της. Όπως είπα και πιο πάνω, το σενάριο μπορεί να είναι κοινότυπο, αλλά η διαφορά φαίνεται στο πως θα σου παρουσιαστεί από τον σκηνοθέτη και πως θα αναδειχτεί ο ρόλος από την ηθοποιό, οπότε κάνουμε τα στραβά μάτια. Κλείνοντας το ¨Είμαι ο Έρωτας¨ είναι μια πολύ καλοδουλεμένη ταινία, με εξαιρετικές εικόνες, ζωηρή μουσική και έντονα πάθη.
Η Ατάκα : Elisabetta Recchi: «Το να είμαστε ζευγάρι είναι το ίδιο με το να είμαστε μόνοι μας, πρέπει να φανούμε δυνατοί»
Ποιον θα έπαιζα : Ίσως ένα από τους γιους της Swinton!
Αγαπημένη σκηνή : Είναι φυσικά η τελευταία σκηνή, όπου η Tilda Swinton τα βροντάει όλα, πετάει τα ρούχα της κηδείας και αποφασίζει να φύγει με τον εραστή της, μαζί με την καημένη την υπηρέτρια της κάνει βαλίτσα, εντωμεταξύ να καλεί η υπηρέτρια, να κλαίει όλο το συγγενολόι στο σαλόνι, γιατί μόλις είχαν έρθει από κηδεία, να ακούγεται και αυτή η μεγαλοπρεπής μουσική και να βλέπεις την Swinton να έχει τον πιο έντονο διάλογο της ταινίας με την Alba Rohrwacher (Που έκανε την κόρη της) χωρίς να ανταλλάξουν ούτε μια κουβέντα.
Χειρότερη σκηνή : Είναι αλήθεια πως προς το τέλος της ταινίας υπάρχει μια άσκοπη καθυστέρηση.
Δες την : Αν θες να δεις μια όμορφη Ιταλική ταινία, αν θες να ακούσεις την όμορφη Ιταλική διάλεκτο, να δεις την εξαιρετική Ιταλική αρχιτεκτονική να εμφανίζεται σε κάθε πλάνο και φυσικά αν θέλεις να δεις την εκπληκτική Swinton.
Μην την δεις : Αν πιστεύεις ότι μια ταινία επικεντρωμένη αποκλειστικά σε μια γυναίκα, που για μερικούς έχει ένα πολύ περίεργο και ψυχρό πρόσωπο, μπορεί να σε κουράσει και να σε κάνει να βαρεθείς.
Με ποιον να την δεις : Με την σχέση σου.
Μην την δεις με : Τους κολλητούς σου.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου