ΤΙΤΛΟΣ: The sixth senseΠΡΩΤΑΓΩΝΙΣΤΟΥΝ: Bruce Willis, Haley Joel Osment, Toni ColletteΣΚΗΝΟΘΕΣΙΑ: M. Night ShyamalanΕΝΑΛΛΑΚΤΙΚΟΣ ΤΙΤΛΟΣ: "... I see dead people..."
Υπόθεση: Ο 8χρονος Κοουλ είναι ένα μοναχικό και για πολλούς παράξενο παιδί, με περίεργη συμπεριφορά, ξεσπάσματα και δεν εμπιστεύεται κανέναν.Όλα αλλάζουν όταν γνωρίζει τον ψυχολόγο Μάλκομ Κρόου και σταδιακά έρχεται κοντά του και αρχίζει να τον εμπιστεύεται και να του μιλάει για το "πρόβλημα" του που προκαλεί αυτή την περίεργη συμπεριφορά. Του αποκαλύπτει ότι τον επισκέπτονται συχνά φαντάσματα νεκρών ανθρώπων που τον τρομοκρατούν,αλλά μόνο αυτός μπορεί να τους δει. Σταδιακά, μαζί με τη βοήθεια του ψυχολόγου και μέσα απο πολλές περίεργες καταστάσεις, καταλήγουν στην λύση αυτού του μαρτυρίου που βασανίζει τον μικρό Κοουλ αλλά και σε ακόμη πιο αποκαλυπτικά και ανατρεπτικά στοιχεία για τον ίδιο τον Δρ. Κρόου...
Για πες, για πες: Τι να πει κανείς γι' αυτήν την ταινία; Το τι έγινε όταν πρωτοβγήκε στους κινηματογράφους, δεν λέγεται! Δημιούργησε "σχολή" πλέον και έδωσε ένα νέο τόνο στις λεγόμενες "ταινίες θρίλερ-τρόμου", τουλάχιστον έτσι όπως τις ξέραμε μέχρι τότε.... Έχω την εντύπωση ότι μετά από αυτή τη ταινία είδαμε πολλές φορές άλλες παρόμοιες ταινίες που, έστω με κάποιες παραλλαγές στην τροπή τους και το σενάριό τους, διαπραγματεύονταν όλες το ίδιο θέμα (αλλά η ανατροπή στο τέλος δεν τους "κάθησε" τόσο όσο στην συγκεκριμένη ταινία που μας είχε στείλει αδιάβαστους με την... kinder- έκπληξη που μας επιφύλασσε για το τέλος! Επομένως, όλες οι άλλες που ακολούθησαν απλά ήταν... αναμενόμενες....). Αν και όχι τόσο παλιά όσο άλλες, ωστόσο κατάφερε δικαίως να μπει στην λίστα με τις πλέον κλασσικές του είδους της. Πανέξυπνο σενάριο, σε κρατάει στην τσίτα όλη την διάρκεια της ταινίας, χωρίς υπερβολές και κραυγαλέα εφε για να προκαλέσουν τον τρόμο μας αλλά αντίθετα, μοιάζει σαν ένα παζλ που συνεχώς προσθέτεις κομμάτια ώστε να φτάσεις στο τέλος στην λύση του μυστηρίου. Επιβάλλεται για την κατανόηση της, να παρατηρείς και την παραμικρή λεπτομέρεια ώστε στο τέλος να τα συνδέσεις όλα μεταξύ τους, όπως βλέπουμε εξάλλου και τον ίδιο τον πρωταγωνιστή να το κάνει, και να καταλλήξεις στο τέλος στα κατάλληλα συμπεράσμα.
Με αρέσει: Το ανατρεπτικό και συγκλονιστικό φινάλε, το αγοράκι που θα μείνει στην ιστορία για την κλασσική ατάκα του (ελάαααα τώρα! Αφού όλοι την ξέρετε!!!), αλλά και ο Bruce Willis που καμία σχέση δεν έχει εδώ με τους macho ρόλους που τον έχουμε συνηθίσει.
Δεν με αρέσει: Η αργόσυρτη και χαμηλόφωνη ομιλία του μικρού.... Οκ, είπαμε: φαντάσματα βλέπεις... δεν έχεις πάθει και εγκεφαλικό και να έχει παραλύσει το τμήμα του εγκεφάλου που επηρεάζει την ομιλία!!! Νισάφι όμως ώρες- ώρες!!!
Η άχρηστη πληροφορία της ημέρας: Είναι η μία απο τις τέσσερις μόνο ταινίες που είχε υποψηφιότητα στα Όσκαρ για την κατηγορία καλύτερης ταινίας. Οι άλλες τρεις ήταν οι: The Exorcist (1973), Jaws (1975) The Silence of the Lambs (1991).
Για πες, για πες: Τι να πει κανείς γι' αυτήν την ταινία; Το τι έγινε όταν πρωτοβγήκε στους κινηματογράφους, δεν λέγεται! Δημιούργησε "σχολή" πλέον και έδωσε ένα νέο τόνο στις λεγόμενες "ταινίες θρίλερ-τρόμου", τουλάχιστον έτσι όπως τις ξέραμε μέχρι τότε.... Έχω την εντύπωση ότι μετά από αυτή τη ταινία είδαμε πολλές φορές άλλες παρόμοιες ταινίες που, έστω με κάποιες παραλλαγές στην τροπή τους και το σενάριό τους, διαπραγματεύονταν όλες το ίδιο θέμα (αλλά η ανατροπή στο τέλος δεν τους "κάθησε" τόσο όσο στην συγκεκριμένη ταινία που μας είχε στείλει αδιάβαστους με την... kinder- έκπληξη που μας επιφύλασσε για το τέλος! Επομένως, όλες οι άλλες που ακολούθησαν απλά ήταν... αναμενόμενες....). Αν και όχι τόσο παλιά όσο άλλες, ωστόσο κατάφερε δικαίως να μπει στην λίστα με τις πλέον κλασσικές του είδους της. Πανέξυπνο σενάριο, σε κρατάει στην τσίτα όλη την διάρκεια της ταινίας, χωρίς υπερβολές και κραυγαλέα εφε για να προκαλέσουν τον τρόμο μας αλλά αντίθετα, μοιάζει σαν ένα παζλ που συνεχώς προσθέτεις κομμάτια ώστε να φτάσεις στο τέλος στην λύση του μυστηρίου. Επιβάλλεται για την κατανόηση της, να παρατηρείς και την παραμικρή λεπτομέρεια ώστε στο τέλος να τα συνδέσεις όλα μεταξύ τους, όπως βλέπουμε εξάλλου και τον ίδιο τον πρωταγωνιστή να το κάνει, και να καταλλήξεις στο τέλος στα κατάλληλα συμπεράσμα.
Με αρέσει: Το ανατρεπτικό και συγκλονιστικό φινάλε, το αγοράκι που θα μείνει στην ιστορία για την κλασσική ατάκα του (ελάαααα τώρα! Αφού όλοι την ξέρετε!!!), αλλά και ο Bruce Willis που καμία σχέση δεν έχει εδώ με τους macho ρόλους που τον έχουμε συνηθίσει.
Δεν με αρέσει: Η αργόσυρτη και χαμηλόφωνη ομιλία του μικρού.... Οκ, είπαμε: φαντάσματα βλέπεις... δεν έχεις πάθει και εγκεφαλικό και να έχει παραλύσει το τμήμα του εγκεφάλου που επηρεάζει την ομιλία!!! Νισάφι όμως ώρες- ώρες!!!
Η άχρηστη πληροφορία της ημέρας: Είναι η μία απο τις τέσσερις μόνο ταινίες που είχε υποψηφιότητα στα Όσκαρ για την κατηγορία καλύτερης ταινίας. Οι άλλες τρεις ήταν οι: The Exorcist (1973), Jaws (1975) The Silence of the Lambs (1991).
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου