Psycho

Υπόθεση : Σε μια στιγμή αδυναμίας η Marion Crane (Janet Leigh) αφήνει πίσω της το Phoenix έχοντας κλέψει από την δουλειά της σαράντα χιλιάδες δολάρια. Προορισμός της, το Fairvale, μια μικρή επαρχιακή πόλη, όπου μένει ο φίλος της Sam και που με τα χρήματα αυτά θα μπορέσουν μαζί να φτιάξουν μια καινούργια ζωή. Έχοντας όμως περάσει ήδη μια νύχτα στο αμάξι, αποφασίζει να διανυκτερεύσει στο πανδοχείο Bates, του οποίου ιδιοκτήτης είναι ο νεαρός Norman Bates (Anthony Perkins), ένα ντροπαλό και συνεσταλμένο παιδί, που ζει κάτω από τον σκιά της τυραννικής του μητέρας. Μετά από μια σύντομη κουβέντα που είχε με τον Norman, η Marion αποφασίζει να γυρίσει την άλλη μέρα στο Phoenix και να επιστέψει τα χρήματα που είχε κλέψει. Μια εβδομάδα αργότερα η αδελφή της Marion, επισκέπτεται το μαγαζί του Sam και τον ενημερώνει για την μυστηριώδη εξαφάνιση της αδελφής της. Μαζί με την βοήθεια ενός ντεντέκτιβ, θα προσπαθήσουν να λύσουν το μυστήριο της εξαφάνισης της Marion.

Με μια κουβέντα : Μια ταινία, ένας σκηνοθέτης, ένας θρύλος.

Γενικά : Η συγκεκριμένη ταινία είναι νομίζω η Βίβλος για όλους εκείνους που ξεκινάνε να γυρίσουν μια ταινία τρόμου. Δημιουργημένη από τον μετρ του τρόμου Alfred Hitchcock, το ¨Ψυχώ¨ έρχεται για να ταράξει τα λιμνάζοντα νερά του κινηματογράφου, την περίοδο του 1960. Το ενδιαφέρον με την συγκεκριμένη ταινία είναι πως ο σκηνοθέτης καταφέρνει να παίξει ένα παιχνίδι μυαλού με τους θεατές καθοδηγώντας τους πάντα σε λανθασμένα συμπεράσματα. Έτσι πολλές φόρες μέσα στην ταινία θα πιάσεις τον εαυτό σου να λέει: «Ξέρω τι συμβαίνει», αλλά στην πραγματικότητα δεν θα ξέρεις την τύφλα σου. Αξιοσημείωτη είναι η σκέψη του Hitchcock να βάλει την πρωταγωνίστρια της ταινίας να δολοφονείτε στα μισά του έργου, με αποτέλεσμα ο φόνος να γίνεται πιο απρόσμενος και δραματικός, για αυτό άλλωστε ο ίδιος ο Hitchcock είχε απαγορεύσει την είσοδο των θεατών στον κινηματογράφο μετά την έναρξη της ταινίας. Περά από την σκηνοθεσία που είναι απλά καταπληκτική πρέπει να αναφερθούμε στην μουσική του έργου, που έχει μείνει στην ιστορία, ειδικά στο μουσικό κομμάτι που ακούγεται στην σκηνή του λουτρού. Το απίστευτο είναι πως ο Hitchcock στην αρχή ήθελε να γυρίσει την σκηνή στην σιωπή, αλλά ο συνθέτης Bernard Herrmann συνέθεσε τον κομμάτι με τα βιολιά εν αγνοία του Hitchcock και όταν εκείνος το άκουσε πρώτη φορά, ενθουσιάστηκε και άλλαξε αμέσως την σκηνή. Όσο για τους ηθοποιούς ότι και να αναφέρουμε δεν ξέρω αν θα πιάσει τόπο, κυρίως γιατί κανείς, από εμάς του νεότερους, δεν έχει δει παλιές ταινίες του αμερικανικού κινηματογράφου και έτσι δεν έχουμε και μεγάλο ενδιαφέρον για να τους προσέξουμε, για την ιστορία του Blog πάντως, ο Anthony Perkins έδωσε τέτοια ψυχή στον ρόλο του, που δεν κατάφερε να τον ξεπεράσει ποτέ και έτσι έμεινε για πάντα στο μυαλό του κοινού, ως ο κακός από το ¨Ψυχώ¨.

Η Ατάκα : Norman Bates: «Ο καλύτερος φίλος ενός αγοριού είναι η μητέρα του».

Αγαπημένη σκηνή : Πιστεύω ότι η σκηνή στο μπάνιο είναι κορυφαία, αλλά και η σκηνή όπου αποκαλύπτονται όλα είναι απίστευτα λυτρωτική.

Χειρότερη σκηνή : Η χειρότερη σκηνή είναι όταν ένας αστυνομικός παρακολουθεί την Marion. Την θεωρώ άκυρη σκηνή, γιατί τελικά η παρακολούθηση δεν οδήγησε πουθενά, σε δουλειά να βρισκόμαστε δηλαδή.

Δες την : Γιατί είναι κλασσική ως έργο και θρύλος ως ταινία τρόμο.

Μην την δεις : Αν πολύ απλά φοβάσαι.

Με ποιον να την δεις : Με φίλους.

Μην την δεις με : Άτομα που τρομοκρατούνται πολύ εύκολα.