Υπόθεση : Η καρδιά της Elizabeth (Norah Jones) έχει σπάσει. Για να πνίξει τον πόνο της πηγαίνει στο bar του Jeremy (Jude Law) όπου και αποκτά την συνήθεια να τρώει πίτες βατόμουρου. Μαζί με τον Jeremy θα μιλήσουν για πολλά πράγματα, θα δεθούν με κάποιον περίεργο τρόπο, μέχρι την στιγμή που η Elizabeth εξαφανίζεται από την ζωή του. Την βρίσκουμε στο Memphis, να δουλεύει από το πρωί μέχρι το βράδυ, να γνωρίζει διάφορους ανθρώπους και αν ακούει τις ιστορίες τους. Μετά φεύγει και από εκεί και την βλέπουμε να δουλεύει σε ένα καζίνο, εκεί γνωρίζει την Leslie (Natalie Portman) μια δυναμική τζογαδόρα που την βοηθά να κερδίσει το αμάξι που πάντα ήθελε. Και ξαφνικά επιστρέφει μετά από καιρό πίσω στον Jeremy, πίσω στις πίτες βατόμουρου.
Με μια κουβέντα : Και έβλεπα και έβλεπα, αλλά το καλύτερο θα ήταν να μην άκουγα, να μην άκουγα!
Γενικά : Το ότι μου αρέσουν οι ταινίες του Kar Wai Wong, είναι γεγονός. Το ότι ερωτεύτηκα το ¨2046¨ είναι μια γλυκόπικρη αλήθεια. Το ότι ο Kar Wai Wong ήταν πασίγνωστος μόνο στους Ασιάτες είναι μια πικρή ιστορία. Το ότι ο Tarantino τον πήρε από το χέρι και τον μετέφερε στην Κάννες κάνοντας τον πασίγνωστο, θεωρείτε πλέον ιστορία. Το ότι το ¨My Blubbery Nights¨ είναι μια ταινία κάτω του μετρίου, είναι μια άλλη ιστορία! Η ταινία φωνάζει, μάλλον, κραυγάζει: ¨Kar Wai Wong¨, τα έντονα χρώματα, τα νέον φώτα, τα ρολόγια, τα αργά πλάνα, το κόκκινο και το μπλε φόντο, όλα είναι αγαπημένα στοιχεία του σκηνοθέτη, ο οποίος δεν ξεχνά ποτέ του να τα χρησιμοποιήσει. Οπότε έχεις καταλάβει πως από σκηνοθετική πλευρά η ταινία με ικανοποίησε, αλλά από σενάριο; Ποιο σενάριο; Δεν έχει σενάριο, καρδιά μου. Ήταν σαν να έβλεπα την πιο καλλιτεχνική ταινία στον κόσμο, τις οποίας το σενάριο είχε γραφτεί από χιμπατζήδες. Απογοητεύτηκα πραγματικά, σε μερικά σημεία το σενάριο, δεν ήταν καθόλου ρεαλιστικό και δεν έβγαζε το πιο σαφές νόημα, με αποτέλεσμα η ταινία να είναι εκνευριστικά απλοϊκή, ενώ προσπαθούσε να δείξει ότι ήταν κάτι πιο σοφιστικέ από ότι ήταν στην πραγματικότητα. Ας αφήσαμε όμως αυτά τα ανούσια πράγματα και ας πάμε στο ζουμί! Στον ρόλο της πρωταγωνίστριας ο Kar Wai Wong είχε επιλέξει στο μυαλό του την νεαρή τραγουδίστρια Norah Jones και εκείνη φυσικά δεν ήταν χαζή να αρνηθεί. Έλα όμως που δεν τα έλεγε. Μα καθόλου όμως, χειρότερη και από το σενάριο ήτανε. Από την Σκύλα λοιπόν περνάμε στην Χάρυβδη ή αλλιώς στον Jude Law, τον οποίο δεν έχω σκοπό να σχολιάσω γιατί πολύ απλά δεν τον συμπαθώ (Την κατάρα μου να έχει το ¨Alfie¨). Οι θετικές παρουσίες στην ταινία είναι φυσικά η Rachel Weisz, που ήταν μια πραγματική οπτασία, με εκείνο το νωχελικό - μεθυσμένο βάδισμα και με όλα τα μαλλιά να μπαίνουν στο πρόσωπο της. Τσουπ σκάει μύτη και η Natalie Portman η οποία έπαιξε πολύ καλά την γυναίκα αντράκι, αλλά την έφαγε το ξασμένο ξανθό μαλλί ανανάς, αίσχος. Κλείνοντας οι ¨Νύχτες μου μακριά σου¨ όπως είναι και ο τίτλος στην γλώσσα μας, είναι μια μέτρια ταινία που δεν έχει και πάρα πολλά να σου προσφέρει, εκτός από μια ακόμα άρτια σκηνοθετική προσπάθεια από τον αγαπημένο Kar Wai Wong!
Η Ατάκα : Elizabeth: «Μου πήρε έναν ολόκληρο χρόνο για να φτάσω εδώ. Δεν ήταν τόσο δύσκολο τελικά, αλλά εξαρτάτε ποιος σε περιμένει στην άλλη άκρη».
Ποιον θα έπαιζα : Κανέναν.
Αγαπημένη σκηνή : Οι σκηνές με την Rachel Weisz.
Χειρότερη σκηνή : Οι σκηνές όπου κανείς δεν έλεγε τίποτα και όταν κάποιος έλεγε κάτι πετούσε βατράχια!
Δες την : Αν είσαι φαν του σκηνοθέτη και αν λατρεύεις την Rachel Weisz και την Natalie Portman.
Μην την δεις : Αν θέλεις να βλέπεις ταινίες των οποίων τα σενάρια έχουν πράγματα να πουν.
Με ποιον να την δεις : Με την κοπέλα σου ή μάλλον άστην αυτήν να βλέπει και εσύ πάνε παίξε κανένα Pro στην δεύτερη τηλεόραση!
Μην την δεις με : Τους κολλητούς σου.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου