AS GOOD AS IT GETS

ΤΙΤΛΟΣ: ΑS GOOD AS IT GETS (1997)

ΠΡΩΤΑΓΩΝΙΣΤΟΥΝ: Jack Nicholson, Helen Hunt, Greg Kinnear

ΣΚΗΝΟΘΕΣΙΑ: James L. Brooks

ΕΝΑΛΛΑΚΤΙΚΟΣ ΤΙΤΛΟΣ:"...Και οι ψυχάκιδες έχουν ψυχή τελικά!!"

Υπόθεση: Ένας ψυχωτικός, περίεργος, νευρωτικός και γεμάτος εμμονές Νεοϋορκέζος συγγραφέας, ο Melvin (Jack Nicholson) βλέπει την ζωή και τις συνήθειές του, που τις τηρεί με ευλαβικό πρόγραμμα (δικό μας και αυτός, eulogison τύπος δηλ.!!!), να διαταράσσεται όταν αναγκάζεται να κρατήσει για κάποιες μέρες τον σκύλο του gay ζωγράφου γείτονά του Simon (Greg Kinnear) όταν αυτός πρέπει να νοσηλευτεί για κάποιες μέρες και να λείψει από το σπίτι του. Το θέμα όμως είναι ότι ο Melvin δεν συμπαθεί ούτε τον γείτονά του και πόσο μάλλον τον σκύλο του. Και όμως, τελικά καταλήγει να το προσέχει και σταδιακά να δένεται μαζί του και για πρώτη φορά στην ζωή του, ο υποχόνδριος, πέρα και από όλα τα άλλα, Melvin αρχίζει να νιώθει αισθήματα συμπάθειας και αγάπης που στην πορεία όλο και αυξάνονται. Στην "μετάλλαξή" του αυτή θα συμβάλλει ριζικά μια σερβιτόρα, η Carol (Helen Hunt) η οποία επί χρόνια σερβίρει τον περίεργο αυτό πελάτη της και δέχεται κάθε παραξενιά και τον σαρκασμό του, γιατί σύντομα ο Melvin Θα συνειδητοποιήσει ότι είναι ερωτευμένος μαζί της και μέσα από διάφορες περίεργες και αστείες καταστάσεις που θα τους συμβούν κατά την διάρκεια ενός ταξιδιού προς την γενέτειρα του gay γείτονά του, ο μοναχικός αυτός "στρίγκλος" θα κάνει στροφή 180 μοιρών και θα βγει από τον μικροφοβιακό του κόσμο και θα αρχίζει να εκδηλώνει επιτέλους τα συναισθήματά του...

Για πες, για πες: Την ταινία αυτή την επέλεξα για το αφιέρωμα των Oscars που έχουμε για αυτόν το μήνα, όχι τόσο γιατί σάρωσε τα βραβεία, ( είχε 7 υποψηφιότητες, κέρδισε 2 Oscar) όσο για το ότι θεωρώ ότι είναι το σήμα-κατατεθέν και ο σταθμός-ορόσημο για την επανεμφάνιση του J. Nicholson στις ωραίες ερμηνείες και στα χολιγουντιανά δρώμενα. Αλλά επίσης και γιατί, με αυτή του την ερμηνεία ξεκίνησε, θα λέγαμε, μια σειρά ανάλογων εμφανίσεων σε αντίστοιχες ρομαντικές-ανάλαφρες κομεντί που μας έδειξαν επιτέλους και ένα πιο ευχάριστο και αστείο Nicholson από εκείνον τον τρομακτικό τύπο, που μας είχε μείνει στην μνήμη, με το σατανικό βλέμμα της "Λάμψης" και της "φωλιάς του Κούκου".

Σίγουρα η ταινία αυτή δεν έχει κάτι το ιδιαίτερο, τουλάχιστον σεναριακά, που θα σε κάνει να πεις "Ουάουουου". Το αντίθετο μάλιστα: το σκηνικό λίγο πολύ γνώριμο, το τέλος αναμενόμενο, χωρίς ιδιαίτερες ανατροπές να σε εντυπωσιάζουν ή να σε ταρακουνούν. Το μόνο που δίνει λίγο γεύση στο αναμενόμενο σενάριο είναι οι ιδιόρρυθμοι χαρακτήρες που πρωταγωνιστούν και κυρίως αυτός του ψυχαναγκαστικού Melvin. Αυτό όμως που κάνει την διαφορά σ' αυτήν την ταινία και σε κάνει να την παρακολουθείς ευχάριστα είναι οι δυνατές ερμηνείες των ηθοποιών που πλαισιώνουν το καστ. Είναι όλοι τους εξαιρετικοί, με πρώτο και καλύτερο φυσικά τον J. Nicholson που σε κάνει να γελάς με τον... ώρες-ώρες απίστευτα ενοχλητικό και παράξενο χαρακτήρα που υποδύεται! Πάντως, αφού κατάφερε αυτόν ο ψυχωτικός και άξεστος τύπος να ρίξει γκόμενα.... εεε, τότε όλοι έχουμε ελπίδες! Μην απογοητεύεστε!

Με αρέσει: Η σκηνή που σηκώνει το τηλ. ο Melvin για να απαντήσει στην Carol και απαντάει αρχικά με ένα ενοχλητικό ξερόβηχα! Μη με ρωτήσετε γιατί, αλλά με έκανε να γελάσω και τις δυο φορές που συνέβη! Βέβαια, αν μου τύχαινε εμένα κάτι τέτοιο, προφανώς η αντίδρασή μου θα ήταν κάπως έτσι: " Μπλιάχ!! Αει να χαθείς, βρομιάρη! " και θα του το έκλεινα στην μούρη! Αλλά άλλο εγώ... Ήταν πολύ γλυκιά ταινία πάντως, που κύλησε πολύ ευχάριστα, δεν σε έκανε να βαριέσαι και μπορεί να μη σε έκανε επίσης να γελάς μέχρι δακρύων αλλά σίγουρα χαμογελάς και συμπαθείς αυτό το περίεργο ζευγάρι και τις περιπέτειες που περνάει!

Δεν με αρέσει: Οι εμμονές και τα... σκαλώματα που έτρωγε ώρες-ώρες ο πρωταγωνιστής! Έλεος βρε αγόρι μου! Πάτα και καμία γραμμούλα στο πεζοδρόμιο! Δεν θα πάθεις τίποτα! (όσοι έχουν δει την ταινία θα καταλάβουν τι εννοώ)!!

Άχρηστη πληροφορία της ημέρας: Η ταινία κέρδισε 2 Oscar: Α΄ανδρικού ρόλου για τον J. Nicholson και Α΄ γυναικείου για την Helen Hunt. Κάτι ανάλογο είχε συμβεί και στην ταινία "H Φωλιά του Κούκου" όπου και πάλι τα Oscar για τους πρωταγωνιστικούς ρόλους, ανδρικού και γυναικείου, είχαν κερδίζει ο J. Nicholson και η Louise Fletcher αντίστοιχα.