Burlesque

Υπόθεση : Το club Burlesque Lounge έχει περάσει τις ένδοξες εποχές του και πλέον είναι σε μαρασμό, η Tess (Cher) μια πρώην χορεύτρια και ιδιοκτήτρια του club, παλεύει να κρατήσει το μαγαζί αντιμετωπίζοντας πολλές οικονομικές δυσκολίες. Παράλληλα η Ali (Christina Aguilera), είναι ένα απλό κορίτσι του νότου που το μόνο που θέλει είναι να φύγει από τη μικρή πόλη που μένει και να επισκεφτεί το L.A. την πόλη των ευκαιριών. Εκεί θα μπει από τύχη στο Burlesque και ενώ αρχικά θα φάει πόρτα και θα εργαστεί σαν σερβιτόρα, σύντομα θα της δοθεί η ευκαιρία να αποδείξει το τρομερό ταλέντο της. Το θέμα είναι όμως, αν τελικά η Tess θα καταφέρει να ξεπεράσει τα οικονομικά της προβλήματα για να κρατήσει το μαγαζί και να κάνει την Ali μεγάλη σταρ.

Με μια κουβέντα : Gliter, eyeliner, φτερά, πίπουλα και λιγάκι από Jazz!

Γενικά : Την αμαρτία μου θα την πω, η ταινία που άρεσε, τι να κάνουμε! Μπορεί να μην είναι μια σοβαρή ταινία από άποψη σεναρίου ή σκηνοθεσίας, μπορεί να μην είναι μεγαλειώδης και βαθιά συγκινητική σαν άλλα μιούζικαλ βλ. Mouline Rouge, άλλα καταφέρνει να κρατήσει μια αξιοπρεπής παρουσία και να κάνει τον θεατή να μην μπορεί να σταματήσει να την βλέπει. Αυτό βασικά είναι και το πιο σημαντικό σε μια τέτοια ταινία, να μην κουράζει και εγώ δεν κουράστηκα καθόλου βλέποντας την. Αντιθέτως την ευχαριστήθηκα, είχε ωραία τραγούδια, ωραία φωτογραφία, ευχάριστη και κυρίως γρήγορη πλοκή, ωραία ημίγυμνα κορίτσια, την θεια Cher να τραγουδάει live (γιατί όλα τα υπόλοιπα τραγούδια ήταν από στούντιο) και αρκετούς δευτέρους ρόλους που έκαναν την ταινία πιο πλούσια. Το στόρι απλοϊκό, κοντό κορίτσι με ψηλά όνειρα θέλει να φύγει από το βλαχοχώρι της και να πάει να ζήσει την μεγάλη ζωή, θαμπώνεται από τα φώτα, γίνεται αμέσως γνωστή, κάπου εκεί χάνει τον εαυτό της, αμέσως μετά τον ξαναβρίσκει και μετά ζήσανε αυτή καλά και εμείς καλύτερα. Στο ενδιάμεσο μπόλικα τραγουδάκια με μια δόση jazz και μια τζούρα καμπαρέ κάνουν το κοινό να περνά καλά και να μην χολοσκάει από τα προβλήματα που τον βασανίζουν. Η Aguilera δεν έπαιξε άσχημα, άλλα δεν έκανε και τίποτα τρομερό, αφού ο ρόλος της ήρθε γάντι, το μόνο που κατάφερε να κάνει, είναι να μας αποδείξει για μια ακόμη φορά πόσο τρελή φωνή έχει. Διπλά της, η θεια Cher, που θέλω να πω ότι την δεκαετία του 60’ ήταν αρκετά ευπαρουσίαστη και πως παίζει αρκετά καλά, πράγμα το οποίο το είχα καταλάβει από τις μάγισσες του Eastwick. Κλείνοντας γιατί είπαμε αρκετά, είναι μια απλή μουσικοχορευτική ταινία που αν είσαι και πολύ βαρύς και ασήκωτος θα σε κουράσει και θα την βαρεθείς.

Η Ατάκα : Sean: «Φοβερός ενθουσιασμός, κακός συγχρονισμός».

Ποιον θα έπαιζα : Ίσως τον ρόλο του Stanley Tucci, γιατί ήταν ο πιο κωμικός ρόλος σε όλο το έργο.

Αγαπημένη σκηνή : Όταν η Aguilera τραγουδάει το Express… ένα από τα πιο ωραία κομμάτια της ταινίας.

Χειρότερη σκηνή : Η πρώτη σκηνή όπου βλέπουμε την Aguilera να δουλεύει ως σερβιτόρα σε ένα καφέ της κακιάς ώρας.

Δες την : Γιατί είναι μια εύκολη και ξεκούραστη ταινία, μετά από μια δύσκολη μέρα.

Μην την δεις : Αν πολύ απλά σιχαίνεσαι τα μιούζικαλ!

Με ποιον να την δεις : Με φαν της Cher και της Aguilera!

Μην την δεις με : Την φίλη μου την Αναστασία που με το που θα ακούσει το πρώτο τραγούδι από το μιούζικαλ θα πάθει αναφυλαξία.