Υπόθεση : Η βιογραφική ιστορία του Βασιλιά Γεώργιου του ΣΤ΄ και ο αγώνας που έκανε σε όλη του την ζωή να ξεπεράσει το πρόβλημα στην ομιλία του. Υποφέροντας από τραυλισμό από την ηλικία των 5 ο νεαρός Albert (Έτσι τον έλεγαν πριν γίνει βασιλείας) έτρεμε κάθε δημόσια ομιλία και ο ιστορικός του λόγος σε μια έκθεση του Λονδίνου ήταν ένα από τα πιο ταπεινωτικά χτυπήματα που είχε δεχτεί. Προσπάθησε πολλές και διαφορετικές θεραπείες που δεν έφερναν κανένα αποτέλεσμα, μέχρι την στιγμή που γνώρισε τον Lionel Logue (Geoffrey Rush), ένα λογοθεραπευτή με τον οποίο άρχισε να κάνει μια μικρή πρόοδο. Η σχέση του Βασιλιά και του γιατρού πέρασε από πολλά στάδια μέχρι να έρθει το επιθυμητό αποτέλεσμα και να υπάρξει εμπιστοσύνη κυρίως από την βασιλική πλευρά που ήταν καχύποπτη και επηρεασμένη από το αριστοκρατικό της περίγυρο.
Με μια κουβέντα : Η μοναδική ταινία στην όποια ο Colin Firth δεν κερατώνεται από την γυναίκα του.
Γενικά : Λοιπόν, η ταινία είναι υποψήφια για δώδεκα Oscar, δεν θυμάμαι ποια ακριβώς αλλά λογικά μέσα στις υποψηφιότητες θα είναι :ο Α΄ Ανδρικός, ο Α΄ Γυναικείος και Καλύτερη Ταινία. Πολύ γνωστοί μου, είχαν διαφορετικές απόψεις για την συγκεκριμένη ταινία, οι μισοί έλεγαν ότι ήταν μια βαρετή πατάτα και πως ήθελαν τις 2 ώρες που έχασαν από την ζωή τους και οι άλλοι μισοί την θεωρούν αριστούργημα. Οκ, αριστούργημα δεν είναι, αλλά σε καμία περίπτωση δεν έχασα τον χρόνο μου βλέποντας την και φυσικά δεν την θεωρώ πατάτα. Η ταινία για να σου δώσω να καταλάβεις και να βγάλεις και εσύ μια άποψη, πραγματεύεται το πρόβλημα στην ομιλία που είχε ο μικρότερος πρίγκιπας της Αγγλίας (Πατέρας της σημερινής βασίλισσας, της Ελισάβετ της Βού!) Τον θρόνο όμως θα τον έπαιρνε ο μεγαλύτερος αδελφός, αλλά επειδή μας βγήκε μπερμπάντης τον διαδέχτηκε ο τραυλός μικρός του αδελφός, βλ. Colin Firth. Μην μπορώντας να μιλήσει μπροστά στο πλήθος, βλέπει πολλούς γιατρούς που δεν του κάνουν τίποτα απολύτως, μέχρι την στιγμή που συναντά έναν πιο ιδιόρρυθμο γιατρό, που τον υποδύεται ο καταπληκτικός Geoffrey Rush (Αυτός θα πάρει κανένα βραβείο;) και μαζί βάζουν τα δυνατά τους για να επιτύχουν τον στόχο τους. 2 ώρες αυτό θα βλέπεις σε προειδοποιώ, εμένα δεν με πείραξε, αντιθέτως θαύμασα το ταλέντο και τον δυο ανδρών, κυρίως του Firth που ανέβασε πολύ ψιλά τον πήχη και κάποιοι λένε πως το Oscar το έχει στην τσέπη του. Σίλα σε αυτούς τους δυο συναντάμε την Helena Bonham Carter στο ρόλο της γυναίκας του βασιλιά, σε ένα ρόλο λίγο πιο ¨ήρεμο¨ σε σχέση με εκείνους που μας έχει συνηθίσει, παίζοντας πάντα με ένα ανεξάντλητο ερμηνευτικό ταλέντο. Κατά τα άλλα το σενάριο έχει πολύ μπλά μπλά, η σκηνοθεσία έχει μουντά χρώματα λόγο της εποχής που παρουσιάζει, η μουσική ορχηστρική φυσικά και σε μερικά σημεία αρκετά καλή, κουστούμια έτσι και έτσι και γενικώς έχουμε μια προσεγμένη ταινία, πάνω του μετρίου, που τον ντόρο που προκάλεσε τον οφείλει φυσικά στο Firth και στο ιστορικό πρόσωπο πάνω στο οποίο γίνεται η βιογραφία.
Η Ατάκα : King George VI: «Γιατί έχω φωνή!»
Ποιον θα έπαιζα : Μα φυσικά τον γιατρό και αυτό γιατί τον έπαιξε ο Geoffrey Rush!
Αγαπημένη σκηνή : Η σκηνή όπου βλέπουμε ξαφνικά τον Lionel να κάθεται πάνω στην καρέκλα του Αγίου Εδουάρδου. Το βρήκα πολύ χιουμοριστικό το όλο σκηνικό άλλα παράλληλα και πολύ δυνατό από άποψη ερμηνείας και από τους δυο ηθοποιούς.
Χειρότερη σκηνή : Επειδή χειρότερη σκηνή δεν έχω, θα πω ότι το χειρότερο πράγμα ήταν ο χαιρετισμός του βασιλιά που ήταν σαν να σπάει το χέρι από το καρπό και να χαιρετά από μόνο του.
Δες την : Αν σου αρέσουν οι ταινίες με βασιλιάδες και αν θες να δεις την εκπληκτική ερμηνεία του Firth.
Μην την δεις : Αν δεν πολύ συμπαθείς τις ταινίες τύπου Ζαμπούνης.
Με ποιον να την δεις : Μόνος σου ή με την σχέση σου.
Μην την δεις με : Αριστοκράτες.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου