Info:
Θερμή παράκληση: Το παρακάτω κείμενο είναι απλά οι σκέψεις μου αλλά και τα συναισθήματα που έχω για αυτούς τους ανθρώπους που απαρτίζουν τους Pearl Jam. Οπότε παρακαλώ σας. Να είστε επιεικής. Και στην περίπτωση που δεν αγαπάτε την μουσική καλό θα ήταν να μην μπείτε στην διαδικασία να διαβάσετε ένα τέτοιο κείμενο. Η συγκεκριμένη ταινία είναι ένα ντοκιμαντέρ για τους Pearl Jam, για το πως ξεκίνησαν και πως ακόμα, μετά από 20 χρόνια είναι μαζί και μας χαρίζουν υπέροχα τραγούδια.
Write a comment...
Δεν ξέρω από που να ξεκινήσω και που να τελειώσω με την συγκεκριμένη κριτική. Πολύ πιθανόν οι περισσότεροι να μην μπείτε καν στον κόπο να την διαβάσετε. Δεν πειράζει, τα ενδιαφέροντα του καθενός ποικίλουν και είναι σεβαστό! Όταν ανακοινώθηκε το συγκεκριμένο documentary film κόπηκαν τα πόδια μου! Γιατί έχω τέτοια τρέλα με τους τύπους που δεν ήξερα αν μπορώ να περιμένω να βγει σε πειρατικό, ή να παιχτεί, ή γενικά την ημέρα που θα το δω! Τελικά περίμενα γιατί ήθελα να είναι κάτι δικό μου. Μια μέρα που θα είμαι απόλυτα συγκεντρωμένη και αφοσιωμένη μόνο στους Pearl Jam. Και από χθες που υπάρχει το αρχείο στον υπολογιστή μου δεν μπορώ να ηρεμήσω! Το είδα ήδη 2 φορές. Η ιστορία των Eddie Vedder, Mike McCready, Jeff Ament, Stone Gossard, Matt Cameron. Πως ξεκίνησαν, πριν τον Eddie Vedder τον frondman του συγκροτήματος πλέον, ως Mother Love Bone με τραγουδιστή τον Andy Wood, τον άδικο χαμό του από υπερβολική δόση ναρκωτικών και την σχέση του Chris Cornell με όλα αυτά που είναι ο συνδετικός κρίκος. Το συγκρότημα πριν και μετά το ατύχημα κατά την διάρκεια ενός rock festival (Roskilde Festival) στην Δανία και πόσο πολύ άλλαξαν αλλά και παρέμειναν ίδιοι σε αυτά που πιστεύουν. Όσοι αγαπάτε την μουσική νομίζω πως θα καταλάβετε για ποιόν λόγο βγήκε το συγκεκριμένο ντοκιμαντέρ. Όσοι πάλι αγαπάτε τους Pearl Jam θα καταλάβετε γιατί δεν μπορώ να τους αναφέρω μόνο ως ένα συγκρότημα. Δεν είναι απλά ένα “band”. Είναι ιδέα. Είναι κάτι που δεν μπορείς να προσδιορίσεις αλλά παρόλα αυτά είσαι σίγουρος ότι αγαπάς. Για μένα προσωπικά είναι η έννοια των συναισθημάτων. Και αυτό απλά με την μουσική τους. Έχει πολλές αναφορές σε συναυλίες τους και στην ακατάπαυστη ανάγκη του Eddie να σκαρφαλώνει στην σκηνή και να πηδά πάνω στο κοινό του (απερίγραπτο!). Πλέον φυσικά δεν το κάνει, παραδέχεται και ο ίδιος πως υπήρχαν στιγμές που θα μπορούσε να έχει χάσει την ζωή του. Το πόσο διαφορετικός είναι σαν άνθρωπος και πως οι υπόλοιποι του group το έβλεπαν στην αρχή αλλά και τώρα. Αυτό που μου έμεινε εμένα είναι πως δεν ξέρω τίποτα για τους Pearl Jam. Γιατί πολύ απλά δεν τους έχω δει πάνω σε σκηνή live. Τα τελευταία χρόνια είναι κάτι που θέλω πάρα πολύ. Αλλά αυτήν την στιγμή, έχοντας δει το PJ 20, χτυπάω το κεφάλι μου στον τοίχο που δεν ήμουν στο Βερολίνο στις αρχές του Ιούλη κι ας πήγαινα μόνη μου μέχρι την Γερμανία γιατί πολύ απλά θα έβρισκα Έλληνες εκεί, να κρατούν την ελληνική σημαία και να έχουν ακριβώς την ίδια λαχτάρα με εμένα! Να δουν στην σκηνή τους Pearl Jam! Και θα ήταν σαν να γνωριζόμασταν χρόνια. Αν δεν ξέρετε ποιοι είναι οι Pearl Jam αλλά αγαπάτε την μουσική σας προτείνω να ακούσετε κάποια τραγούδια τους και μετά να δείτε το ντοκιμαντέρ. Δεν μπορώ όμως να επιλέξω μόνο ένα album να σας προτείνω να ακούσετε. Ξεκινήστε με το Ten που είναι το πρώτο τους album για να ακούσετε την ιστορία του Jeremy. Συνεχίστε με το Vitalogy για να μάθετε την άποψή τους για την αθανασία – Immortality. Δεν γίνεται όμως να αγνοήσετε το Binaural γιατί πολύ απλά: Nothing as it seems αλλά και το Riot act γιατί I am mine. Και πάει λέγοντας Just Breathe. Για τους περισσότερους από εσάς οι τρεις γραμμές παραπάνω δεν έχουν νόημα. Για μένα έγινε νόημα ζωής όταν έγιναν ακούσματα όλα αυτά. Αν υπάρχει κάτι ακόμη που θέλω να προσθέσω σε αυτήν την κριτική είναι ένα μεγάλο ευχαριστώ σε αυτούς τους ανθρώπους που έκαναν στίχο τα συναισθήματα τους και τα μοιράστηκαν μαζί μας. Και το πιο σημαντικό: μας αφήνουν να τα κάνουμε δικά μας. Κάποιες φορές είναι σωτήριος ένας απλός στίχος.
Like!
I know I was born and I know that I'll die. The in between is mine. I am mine. Όσο βλακώδες κι αν σας φαίνεται αυτές οι λέξεις μέσα από την μουσική τους πήραν νόημα για μένα. Θα μου πάρει κάμποσο καιρό να το κάνω πράξη. Μέχρι ένα σημείο το κατάφερα. Και θα πεθάνω θέτοντάς το σαν αρχή στην ζωή μου.
Share!
“Lost nine friends we'll never know... two years ago today." Με αυτόν τον στίχο από το τραγούδι “Love Boat Captain” οι Pearl Jam αποτίουν φόρο τιμής στους εννέα ανθρώπους που έχασαν τη ζωή τους κατά τη διάρκεια τής εμφάνισής τους στο Roskilde με 50,000 ανθρώπους να τους παρακολουθούν. Κάθε φορά ο Eddie Vedder προσαρμόζει τον στίχο ανάλογα με την χρονιά. Οι περισσότεροι έχασαν τη ζωή τους λόγω ασφυξίας, όταν όσοι βρίσκονταν πιο πίσω, επειδή δεν άκουγαν καλά, άρχισαν να σπρώχνουν με αποτέλεσμα αυτοί που έκαναν crowd surfing να πέφτουν μέσα στον κόσμο και να μη μπορούν να σηκωθούν. Οι Pearl Jam αρχικά κατηγορήθηκαν για αμέλεια επειδή καθυστέρησαν να διακόψουν τη μουσική αλλά αργότερα απαλλάχθηκαν και το γεγονός θεωρήθηκε ατύχημα. Από τότε πολλά ευρωπαϊκά φεστιβάλ έχουν απαγορέψει το crowd surfing.
Γιατί δεν ξεχνούν και γιατί τους έχει σημαδέψει για μια ζωή.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου