STALKER (1979)

ΕΝΑΛΛΑΚΤΙΚΟΣ ΤΙΤΛΟΣ:

  ΑΠΟ ΤΗ ΡΩΣΙΑ ΜΕ ΑΓΑΠΗ!

Παίζουν: Alisa Freyndlikh, Aleksantr Kaydanovskiy, Anatoliy Solonitsyn

Σκηνοθεσία: Andrei Tarkovsky

Ένας ''ξεναγός'' οδηγεί δύο άντρες , έναν συγγραφέα που έχει χάσει την έμπνευσή του,και έναν φυσικό που θέλει να διαπρέψει στο χώρο της επιστήμης στη μυστηριώδη ''Ζώνη''. Μια περιοχή όπου αν τη διασχίσεις σωστά και υπό τις οδηγίες- πάντα- του ξεναγού θα φτάσεις στο λεγόμενο δωμάτιο, όπου η η επιθυμία σου θα πραγματοποιηθεί.

Έχω κάτι να σας πω....

Άκου να δεις τι διαμάντι μπορείς να πετύχεις πιάνοντας τυχαία κουβέντα με έναν άγνωστο στη στάση του λεωφορείου!Η ανάρτηση αυτή δεν θα μπορούσε να αφιερωθεί παρά μόνο στον άνθρωπο που  πρότεινε  την ταινία λοιπόν, την Πωλίνα!


   Σε μια εποχή που η Ρωσία κάνει επίδειξη πολιτικής και στρατιωτικής δύναμης, αν κάποιος αποφασίσει να κοιτάξει λίγο καλύτερα στο παρελθόν της μεγάλης και πονεμένης  ιστορικά και όχι μόνο χώρας, θα βρει πως η πνευματικότητα και η τέχνη λάμπουν από τότε μέχρι σήμερα σαν διαμάντια! Οκ, είναι κάπως πιο βαριά τα νοήματα για τα σημερινά ''ελαφριά'' ήθη, αλλά σε μια εποχή όπου η πνευματική κρίση είναι πιο έντονη από ποτέ, μια στροφή στα ενδόμυχα του εαυτού μας , η επεξεργασία του εαυτού μας και του τι είναι αυτός , τι θέλει από μας και εμείς από αυτόν, ίσως είναι τελικά η μόνη απάντηση για να σταθεί κανείς όρθιος, όταν δεν έχει από που να πιαστεί...
Η ταινία είναι άκρως ατμοσφαιρική, ώρες ώρες κλειστοφοβική και αγωνιώδης θα έλεγα, με εξαιρετική σκηνοθεσία , φωτογραφία μαγική, μουντή αλλά τόσο μεταδοτική, απλές αλλά βαθιά ανθρώπινες ερμηνείες, πολλά νοήματα, πικρά και συνάμα τόσο αισιόδοξα.
 
   Τον Ταρκόφσκι , τον είχα πάντα ακουστά , αλλά όλως περιέργως ποτέ δεν έτυχε να αναφερθεί κάποιος στο έργο του ή να μου πει α! δες αυτή την ταινία του κτλ κτλ...
   Ποτέ δεν είναι αργά όμως, και θα έλεγα μάλιστα ότι είμαι απόλυτα χαρούμενη, γιατί η ταινία μίλησε αμέσως στην καρδιά μου , και ήταν σαν να ήρθε την κατάλληλη στιγμή...Αν ψάχνεις να δεις κάτι για να γελάσεις,να περάσεις την ώρα σου, να δεις όμορφα , λαμπερά αψεγάδιαστα πρόσωπα,απλούς διαλόγους και νοήματα Φύγε... να πας αλλού!!
   Κάπου στη Ρωσία λοιπόν, έχει ανακαλυφθεί ένα μυστηριώδες μέρος, η λεγόμενη ''ζώνη'' ένα μέρος όπου όποιος πάει οι επιθυμίες του πραγματοποιούνται.Μάλιστα  η περιοχή εκτός ζώνης απεικονίζεται  με σκηνικό- αν το λέω σωστά -αρνητικής σέπιας(καταπληκτική η οπτική αίσθηση).
Για να πάει εκεί κάποιος χρειάζεται τον Στάλκερ, έναν άνθρωπο με οικογενειακά προβλήματα,ταλαιπωρημένο που όμως ασκεί το επάγγελμα του ξεναγού για οικονομικούς λόγους και λόγους πίστης.Αν κάποιος πάει εκεί χωρίς αυτόν θα χαθεί στη διαδρομή...Είναι νομίζω παραπάνω από εμφανής η αλληγορική σημασία όλων όσων σας περιγράφω...
Όλοι ξέρουμε ή μάλλον μας γαλούχησαν έτσι πως για να φτάσεις κάπου που δεν ξέρεις τη διαδρομή και ειδικά αυτό συμβαίνει παραπάνω σε πνευματικής, ψυχικής φύσης θέματα, πρέπει κάποιος να σε καθοδηγήσει, πάντα κάποιον να ακούς αλλιώς... την πάτησες.....Είναι όμως έτσι πάντα ;
 
Η ταινία ουσιαστικά θέτει πολλά ερωτήματα όπως, είναι η ευτυχία  ή ότι ψάχνουμε - ας δώσει ο καθείς το όνομα που θέλει -κάτι εφικτό; Αυτό που ζητάμε είναι πάντα αυτό που πραγματικά θέλουμε  ή μήπως τελικά μέσα από την καλύτερη γνώση του εαυτού μας ανακαλύψουμε  ότι τρέμουμε στην ιδέα να φτάσουμε αυτό που κυνηγούσαμε και πιστεύαμε ότι μας χρειαζόταν, αλλά τελικά δεν ήταν αυτό που θέλαμε;Τολμάμε να κοιτάξουμε μέσα μας ή δεν ξέρουμε αν θα μας αρέσει αυτό που θα δούμε; Για να φτάσω εκεί που θέλω χρειάζομαι πάντα έναν οδηγό που ίσως δεν είναι τόσο ικανός όσο εγώ πνευματικά,ψυχικά, εμπειρικά ή απλά δεν πιστεύει καν ο ίδιος στις δυνατότητες του?Θεωρία ή πράξη? Πίστη ή θρησκεία;Ψάχνουμε εκεί που πρέπει ή δεν βλέπουμε ότι κάποια πράγματα δεν είναι έξω από μας, ούτε καν μακριά, αλλά μέσα μας καταρχάς ή δίπλα μας;
   Αυτά και άλλα πολλά διαπραγματεύεται η ταινία.
 Σύμφωνα με τον Ταρκόφσκι ο ίδιος προσπάθησε με ξεκάθαρες εικόνες να απεικονίσει αυτό που ήθελε να μεταδόσει. Συμφωνώ σε ένα βαθμό, ότι αν και επιστημονικής φαντασίας η ταινία, με πολύ απλές εικόνες μέσα στη φύση ή σε μια μουντή πόλη( Τα πλάνα λέγεται ότι είναι από το Τσερνόμπιλ), μέσω ανθρώπινου διαλόγου προσπάθησε να πει όσα θέλει να πει.Αλλά τα νοήματα της είναι τόσα πολλά και τόσο βαθιά που πολλοί, ακόμη και γω, δυσκολεύτηκα να κατανοήσω.Χρειάστηκε να διαβάσω την συνέντευξη για να βάλω κάποια πράγματα σε τάξη.
Βέβαια ήταν απαραίτητη  αυτή μου η παραπομπή (και αν τη δείτε την ταινία παρακαλώ διαβάστε και αυτό)γιατί πραγματικά μετά από την καταπληκτική αίσθηση που βίωσα με όσα διάβασα όλα ήρθαν και έκατσαν μέσα μου σε μια σειρά, όσο γίνεται δηλαδή...

   Η ταινία για μένα ήταν μια Αποκάλυψη, και προτείνω να κάνετε μια μικρή εξαίρεση και να επιτρέψετε στον Stalker να σας ξεναγήσει στο μαγικό και συνάμα τρομακτικό μονοπάτι της Ζώνης.Παρότι αργοί και δύσκολοι οι ρυθμοί της ταινίας θα την ξαναέβλεπα μετά χαράς, αν και πιστεύω παίζει ρόλο και η φάση στην οποία βρίσκεται κανείς....
   Γιατί τελικά η πίστη και προπαντός η αγάπη  στον εαυτό σου, η γνώση σου και η προσπάθεια σου να τον γνωρίσεις, ακόμη κι αν δεις πράγματα που ενοχλούν, είναι αυτά που μας λείπουν πραγματικά, για να βρούμε απαντήσεις σε όσα σε βασανίζουν εκτός εαυτού....
Αν τολμάς,προσπάθησε να ψάξεις  μέσα σου και μη σταματήσεις ποτέ.....

Ας μιλήσουν και τα νούμερα!

Θα γελάσω?
0\5

Θα κλάψω?
0\5

Θα Θέλω καρδούλες και έρωτες? (ΑΙΣΘΗΜΑ-ΣΕΞ)
2\5

Θα κλείνω τα μάτια?( ΦΟΒΟΣ -ΒΙΑ)
0\5

Δεν θα παίρνω τα μάτια από την οθόνη (ΔΡΆΣΗ -ΑΓΩΝΙΑ)
0\5

Θα αναρωτηθώ που πάμε ως κοινωνία; (ΣΚΕΨΗ)
5\5

Θα δω αστεράκια? (ΟΠΤΙΚΑ ΕΦΕ)
1\5

θα την ακούσω? (Ο.S.T)
0\5

 Συνολική Βαθμολογία: 8\10