fwto

Παρασκευή 24 Ιουνίου 2011

Hanna


Υπόθεση : Η Hanna (Saoirse Ronan) είναι ένα έφηβο κορίτσι, αλλά ένα κορίτσι διαφορετικό από τα άλλα. Έχει την δύναμη, την αντοχή και το μυαλό ενός καλά εκπαιδευμένου δολοφόνου. Όλα αυτά χάρης στην εκπαίδευση που είχε στην παγωμένη γη της Φιλανδίας από τον πατέρα της. Η εκπαίδευση αυτή γίνεται για ένα και μοναδικό λόγο, για να μπορέσει κάποτε η μικρή Hanna να σκοτώσει την δολοφόνο της μητέρας της, την Marissa Vigler (Cate Blanchett). Τα πάντα βέβαια παίρνουν μια διαφορετική τροπή από το αρχικό σχέδιο της δολοφονίας, όταν η Hanna βγαίνει στον πολιτισμό και αρχίζει να συναναστρέφεται με άλλους ανθρώπους και συνειδητοποιεί τι έχανε σε όλη της την ζωή.

Με μια κουβέντα : Αν δεις παρακάτω το trailer θα πρέπει να ξέρεις πως ουσιαστικά θα έχεις δει όλη την ταινία σε 2 λεπτά, δυστυχώς.

Γενικά : Και λέω δυστυχώς γιατί αυτή την ταινία ήθελα να την δω σαν τρελός για χίλιους δυο λόγους. Καταρχήν ο σκηνοθέτης είναι ο Joe Wright. Ποιος είναι αυτό; Αυτός τέκνον μου είναι ο τύπος που έκανε την ¨Περηφάνια και προκατάληψη¨ την ¨Εξιλέωση¨ και το μέτριο για μένα ¨The Soloist¨, μιλάμε δηλαδή για έναν άνθρωπο που μας έχει συνηθίσει σε ταινίες εποχής και λίγο έως πολύ πιο συναισθηματικές. Σκέφτηκα λοιπόν ότι η προσπάθεια του να γυρίσει μια περιπέτεια με ηρωίδα ένα κοριτσάκι/φονική μηχανή θα είχε πάρα πολύ μεγάλο ενδιαφέρον. Κάπου στο βάθος βλέπουμε τον Eric Bana με βαριά προφορά άγνωστης προέλευσης να εκπαιδεύσει την κόρη του, έτσι ώστε να πάρει εκείνη εκδίκηση για τον θάνατο της μητέρας της. Ο πατερούλης όμως δεν λέει στην κόρη του για της χαρές της ζωής, για τους φίλους, για τα πιπινάκια και γενικότερα ότι έχανε τόσα χρόνια στις παγωμένες στέπες έτσι, μόλις η Hanna δραπετεύει βρίσκει καταφύγιο σε μια οικογένεια λίγο πιο ανάλαφρη. Και κάπου εκεί το ενδιαφέρον χάνεται γιατί η Hanna γίνεται πιο ανθρώπινη, ενώ την ίδια ώρα η Cate Blanchett μια πράκτορας που έκοβε και έραβε προσλαβαίνει κάτι τραγικούς μπράβους, που ο αρχηγός τους ήταν τρελή ξεφωνημένη, να πιάσουν την μικρή Hanna. Έρχομαι λοιπόν και σε ρωτάω. Είσαι ολόκληρος πράκτορας και βάζεις κάτι μπράβους από ένα στριπτιτζάδικο να βρουν ένα κοριτσάκι που είναι φονική μηχανή; Είναι δυνατόν; Από την άλλη, η φονική μηχανή ενσαρκώνεται από την Saoirse Ronan, ποια είναι αυτή ρωτάς πάλι; Η Saoirse ήταν το σκασμένο/μαλακισμένο καθίκι της ¨Εξιλέωσης¨, σε αυτή την ταινία ευτυχώς δεν χώρισε κανένα ζευγάρι απλά βάλθηκε να σκοτώσει την κακοκουρεμένη Cate Blanchett. Πω πω είπα Cate Blanchett και ανατρίχιασα, τι ηθοποιός που είναι και αυτή η άτιμη, δεν παίζεται η γυναίκα, εξαιρετική και ας έχει χάλια κομμωτή δεν πειράζει. Η σκηνοθεσία ήταν μέτρια δυστυχώς αν και είχε σε μερικές σκηνές ενδιαφέρον, αλλά δεν έγινε καλή δουλειά κακά τα ψέματα, το σενάριο επίσης μέτριο χωρίς πολλές έντονες και δραματικές σκηνές, την υπόθεση σώζουν οι ερμηνείες των Bana, Blanchett και Ronan που ήταν εξαιρετικές όπως άλλωστε μας έχουν συνηθίσει. Κλείνω λέγοντας πως το Hanna είχε όλα τα φόντα για να γίνει μια εκπληκτική ταινία δολοφόνων με τρομερά ατού και εξαιρετικές ερμηνείες, αλλά κάπου στην πορεία χωλαίνει το πράγμα, εμφανίζονται και μερικές βλακείες και σου χαλάει όλο το αίσθημα.

Η Ατάκα : Hanna: «Μόλις αστόχησα την καρδιά σου»

Ποιον θα έπαιζα : Μα την μικρή Hanna φυσικά.

Αγαπημένη σκηνή : Η σκηνή όπου η Hanna σκοτώνει την σωσία της Marissa και τρέχει να ξεφύγει από τους φρουρούς. Τότε ακριβώς που η Hanna τρέχει μέσα σε εκείνο το χαοτικό κτίριο ήταν και η πιο ενδιαφέρουσα από σκηνοθετικής άποψης. Ήταν τόσο αρτιστική, τόσο φρέσκια και φουτουριστική που την έκανε να μοιάζει σαν ταινία ευρωπαϊκού κινηματογράφου, ενώ την ίδια ώρα η ηλεκτρονική μουσική έκοβε και έραβε στο φόντο.

Χειρότερη σκηνή : Οι σκηνές με την αδελφή αρχηγό των μπράβων. Ο θεέ μου πόσο τραγικό ήταν.

Δες την : Για τις καλές ερμηνείες, για την καταδίωξη της μικρής Hanna και για να δεις μια ταινία όπου ένα μικρό κατάξανθο κοριτσάκι έχει εκπαιδευτή με μοναδικό της στόχο να σκοτώσει.

Μην την δεις : Γιατί κακά τα ψέματα δεν είναι και τόσο καλή ταινία, στα μισά του έργου έχουμε μια ενοχλητική κοιλιά και υπάρχουν διάφοροι χαρακτήρες μέσα στο έργο που πολύ απλά δες να τους πλακώσεις στο ξύλο.

Με ποιον να την δεις : Με κάποιον φίλο σου ή με την σχέση σου.

Μην την δεις με : Με πολλά άτομα, γιατί στα μισά του έργου θα το σταματήσετε για να ασχοληθείτε με κάτι άλλο.


2 σχόλια:

  1. γεια σου Κλεάνθη.
    μόλις την είδα την ταινία και να πω την αμαρτία μου δεν πολυκατάλαβα πότε τελείωσε. βαριέμαι ανεπανόρθωτα μ' αυτό το κλισέ να βγάζει μια γυναίκα το μάτι της άλλης. Άσε το βαθύ νόημα!! ποιο βαθύ νόημα; το ψάχνω ακόμη!
    τι ταινίες είν αυτές; ούτε σήριαλ!!
    πως πάει το φθινόπωρο;

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Καλησπέρα Summertime, που χάθηκες;
    Γιατί μωρέ δεν κατάλαβες πότε τελειώνει, η Cate πεθαίνει και η Saoirse συνεχίζει την ζωή της. Όσο για το κλισέ, δεν θα το έλεγα τι στιγμή που η Blanchett σκότωσε την μάνα της κοπέλας, ήταν θέμα εκδίκησης. Νόημα πάντως δεν είχε, περιπέτεια ήταν όχι φιλοσοφική αναζήτηση. Το φθινόπωρο μπήκε με ζέστη, ευτυχώς άρχισε να δροσίζει και εγώ είμαι σε αναμονή καθώς περιμένω να με πάρει η μαμά πατρίδα….

    ΑπάντησηΔιαγραφή

ShareThis