Constantine

Υπόθεση : Ο John Constantine (Keanu Reeves) είναι ένας εξορκιστής που κυριολεκτικά έχει πάει στην κόλαση και έχει γυρίσει πίσω. Αν και έχει προκαθοριστεί ότι η ψυχή του θα πάει στην κόλαση, ο John προσπαθεί να κερδίσει μια θέση τον παράδεισο στέλνοντας δαίμονες πίσω στην κόλαση. Η Angela Dodson (Rachel Weisz) είναι μια ντεντέκτιβ που μόλις έχασε την δίδυμη αδελφή της από αυτοκτονία, αν και η ίδια πιστεύει ότι κάτι τέτοιο δεν είναι αλήθεια. Έρχεται λοιπόν σε επαφή με τον John για να μάθει το τι πραγματικά συνέβη στην αδελφή της. Μαζί θα προσπαθήσουν να λύσουν το μυστήριο που περιπλέκεται καθώς δαίμονες και άγγελοι έχουν εμπλακεί στον θάνατο της νεαρής κοπέλας.

Με μια κουβέντα : Πείτε ότι θέλετε, εμένα μου αρέσει!

Γενικά : Η ταινία βασίζεται σε μια σειρά κόμικ που ονομάζεται Helleblazer, μην νομίζεις ότι πρόκειται για κάτι διαφορετικό, απλά εκείνη την χρονιά, έβγαινε στους κινηματογράφους το Hellboy και οι παραγωγοί δεν ήθελαν να μπερδευτεί το κοινό, βάζοντας παρόμοιο τίτλο στην ταινία τους. Έτσι ο τίτλος της ταινίας είναι το επίθετο του ήρωα. Το κόμικ ξεκίνησε το 1988 και συνεχίζει μέχρι σήμερα, καθώς οι περιπέτειες του John Constantine είναι πολλές και προφανώς ανεξάντλητες. Στην συγκεκριμένη ταινία βλέπουμε μια ιστορία από τις χιλιάδες που έχουν γραφτεί για τον συγκεκριμένο ήρωα. Βλέπουμε μια σκεπτικίστρια ντεντέκτιβ να προσπαθεί να εξιχνιάσει τον θάνατο της δίδυμης αδελφής της, βρίσκει τον John και εκείνος προσπαθεί να της δείξει τον κόσμο έτσι όπως πραγματικά είναι, γεμάτος από δαίμονες και αγγέλους, που ζουν ανάμεσα στους ανθρώπους. Η ταινία σε γενικές γραμμές πήρε μέτριες κριτικές πράγμα που δεν μπορώ να καταλάβω, καταρχήν η υπόθεση έχει ζουμί, βλέπεις δαίμονες με ανθρωπινή μορφή να ζουν ανάμεσα μας, ενώ το ίδιο συμβαίνει και με τους αγγέλους, γίνονται πολλές αναφορές σχετικά με τον χριστιανισμό, τον διάβολο και τον θεό και την μεταξύ τους σχέση και πολλά αλλά πνευματικά. Η σκηνοθεσία από τον Francis Lawrence ήταν καλή, μου άρεσε η απεικόνιση της κόλασης η οποία είναι ουσιαστικά παρόμοια με τον κόσμο μας, μόνο πιο καμένη και κατεστραμμένη. Το σενάριο δεν μπορεί να γλιτώσει τις κλασικές macho κουβέντες, ούτε τις ψευτοέξυπνες κωμικές ατάκες, αλλά δεν βαριέσαι, περιπέτεια φαντασίας είναι, τι περίμενες. Οι ερμηνείες ήταν καλές, ο Keanu Reeves νομίζω ότι είναι στο στοιχείο του, γιατί δεν χρειάζεται και μεγάλη προσπάθεια από μέρους του. Δίπλα του βλέπουμε την αγαπημένη μου Rachel Weisz, η οποία δεν διστάζει να τσαλακώσει την εικόνα της για χάρη του έργου. Σε δευτέρους ρόλους συναντάμε τον αδιάφορο και άγνωστο τότε Shia LaBeouf, την υπέροχη Tilda Swinton στο ρόλο του Αρχάγγελου Γαβριήλ και τον Peter Stormare στο ρόλο του Σατανά! Κλείνοντας ο Constantine είναι μια μέτρια προς το καλούτσικη ταινία που έμενα μου άρεσε πολύ, έχει όλο αυτό το μεταφυσικό που με ιντριγκάρει και αυτό νομίζω είναι που κερδίζει τον κόσμο.

Η Ατάκα : John Constantine: «Υποθέτω πως υπάρχει κάποιο πλάνο για όλους μας. Έπρεπε να πεθάνω -δυο φορές- για να το καταλάβω. Όπως λέει και το βιβλίο, δουλεύει με μυστήριους τρόπους, σε μερικούς αρέσει, σε άλλους πάλι όχι».

Ποιον θα έπαιζα : Θα ήθελα να κάνω τον Γαβριήλ.

Αγαπημένη σκηνή : Όταν ο Γαβριήλ είναι έτοιμος να ξεσκίσει την κοιλιά της Weisz και ο χρόνος παγώνει και μπαίνει μέσα ο διάβολος ανάμεσα στα σπασμένα γυαλιά.

Χειρότερη σκηνή : Δεν μου άρεσε που ο Keanu έκανε κωλοδάχτυλο στο τέλος.

Δες την : Γιατί σου αρέσουν οι μεταφυσικές ταινίες και σου άρεσε ο Keanu και η Weisz!

Μην την δεις : Γιατί θεωρείς μπούρδες τις ταινίες με δαίμονες και τέρατα.

Με ποιον να την δεις : Με φίλους που τους αρέσει η μεταφυσική.

Μην την δεις με : Καλόγριες.