Υπόθεση : Ο 28χρονος André (Jamel Debbouze) είναι χρεωμένος μέχρι τον λαιμό, χρωστά σχεδόν σε όλο τον υπόκοσμο του Παρισιού και έχει μόλις μια μέρα για να ξεπληρώσει τα χρέη του. Μην έχοντας λεφτά για να ξελασπώσει και με την Αμερικανική πρεσβεία να του γυρνά την πλάτη, αποφασίζει να αυτοκτονήσει πηδώντας από μια γέφυρα. Λίγο πιο πέρα στην ίδια γέφυρα βλέπει την όμορφη Angel-A (Rie Rasmussen), η οποία είναι και εκείνη έτοιμη να πηδήξει και το κάνει με τον André πίσω της να βουτά για να την σώσει. Από εκείνη την στιγμή και μετά η ζωή του André αντί να τελειώσει, μόλις ξεκινάει.
Με μια κουβέντα : Και ο Άγγελος ερωτεύτηκε την τάπα!
Γενικά : Η αλήθεια είναι πως αγαπημένους σκηνοθέτες δεν έχω, άντε να μου έχουν αρέσει δυο – τρία έργα από έναν συγκεκριμένο σκηνοθέτη και να του τρέφω μια κάποια εκτίμηση (βλ. Kar Wai Wong), αλλά ο Luc Besson μπαίνει άνετα στην κατηγορία των αγαπημένων εξαιτίας της μοναδικότητας του. Ας πάρουμε τα πράγματα από την αρχή, ο Luc είναι υποστηρικτής του escapism, ενός κινήματος που παρουσιάζει νέους ανθρώπους στα περιθώρια της κοινωνίας, άτομα χωρίς χρήματα, σπίτι, μπλεγμένα με μαφίες, ναρκωτικά, όπλα και όλα αυτά μέσα σε μια κοινωνία που πολύ απλά πάει κατά διαόλου. Εν αρχή ην το ¨Απέραντο γαλάζιο¨ μια μαγική ταινία στα ελληνικά νερά, στο καπάκι ήρθε η ¨Nikita¨ μια ταινία που λάτρεψα, μετά ακλούθησε το ¨Leon¨ όπου ο κόσμος υποκλίθηκε στα πόδια του, αργότερα ήρθε το ¨Πέμπτο Στοιχείο¨ που επέστρεψε την πίστη μου στην επιστημονική φαντασία και τώρα το ¨Angel-A¨. Μια ταινία εξολοκλήρου γυρισμένη χωρίς χρώμα, μόνο άσπρο και μαύρο, όπως ακριβώς βλέπει την ζωή του ο πρωταγωνιστής, ο κοντός\συμπαθητικός Jamel Debbouze. Με άσπρο-μαύρο και με φόντο το μαγευτικό Παρίσι ο Besson μας ξετυλίγει την γυναικεία του πλευρά και μας ρίχνει από τον κινηματογραφικό ουρανό την κούκλα Rie Rasmussen, που παίρνει από το χέρι τον κακόμοιρο Jamel και του μαθαίνει να χαίρεται την ζωή, να αγαπά τον εαυτό του και να έχει πίστη στις δυνάμεις του. Η ταινία δεν έχει την βαρύτητα τον προηγούμενων ταινιών του, είναι πιο νορμάλ, με μερικές δώσεις χιούμορ και ξεγνοιασιάς. Η υπόθεση είναι πολύ ενδιαφέρουσα, το σενάριο γρήγορο, κρατά το κοινό σε εγρήγορση και φυσικά δεν κουράζει. Οι ερμηνείες εκπληκτικές, ο Debbouze ξεπερνά εαυτό, ειδικά στις σκηνές στο ποτάμι (Το ένα του χέρι είναι ατροφικό, όποτε καταλαβαίνεις πως του ήταν δύσκολο να κολυμπά!), ενώ η Rie έβγαζε από την μια πλευρά μια θεϊκή ηρεμία και από την άλλη έναν δυναμισμό που έλεγες τώρα θα μας γα***ει! Κατά τα άλλα η ταινία διαθέτει, ωραία μουσικούλα, τρομερά τοπία, γέφυρες, εκκλησίες, παριζιάνικα σοκάκια που δένουν όμορφα με το όλο συναισθηματικό πνεύμα της και την κάνουν μια από τις πιο ενδιαφέρουσες ταινίες του Besson.
Η Ατάκα : Angel-A: «Αν σου δώσω την ζωή μου, θα ξέρεις τι να κανείςμαζί της;»
Ποιον θα έπαιζα : Θα μπορούσα να κάνω τον André, άλλα δεν θα είχα μπλέξει τόσο άσχημα.
Αγαπημένη σκηνή : Η σκηνή όπου ο André έχει πιαστεί από την Angela η οποία επιστρέφει στον ουρανό.
Χειρότερη σκηνή : Δεν έχω.
Δες την : Γιατί την σκηνοθέτησε ο Besson, γιατί έχει όμορφο συναισθηματικό σενάριο, έχει ενδιαφέροντες χαρακτήρες και γιατί δείχνει το Παρίσι σε άσπρο και μαύρο φόντο.
Μην την δεις : Αν πολύ απλά, όπως και εγώ στην αρχή, νομίζεις ότι δεν θα λέει και πολλά.
Με ποιον να την δεις : Με την κοπέλα σου.
Μην την δεις με : Άτομα που γουστάρουν κουλτούρα και διανόηση.
