Kramer vs. Kramer

Υπόθεση : Ο Ted Kramer (Dustin Hoffman) είναι ένας άντρας για τον οποίο η δουλειά έρχεται πρώτη από την οικογένεια. Η γυναίκα του Joanna (Meryl Streep) δεν αντέχει πλέον αυτή την κατάσταση και έτσι αποφασίζει να τον αφήσει. Ο Ted τώρα θα πρέπει να αντιμετωπίσει όλες τις δυσκολίες ενός νοικοκυριού και να αρχίσει να φροντίζει για πρώτη φορά τον γιο του Bill. Όταν κάποια στιγμή προσάρμοσε την ζωή του στην καινούργια κατάσταση, η Joanna ξαναεμφανίζεται στην ζωή του, μονό που αυτή την φορά ήρθε για να πάρει πίσω τον γιο της. Ο Ted όμως αρνείται να δώσει πίσω τον γιο του και έτσι καταφεύγουν στο δικαστήριο για να αποφανθεί η δικαιοσύνη για την επιμέλεια του γιου τους.

Με μια κουβέντα : Γιατί δεν γίνονται τέτοιες ταινίες στις μέρες μας;

Γενικά : Παραπλανήθηκα και εξαπατήθηκα με αυτή την ταινία, καθώς περίμενα να είναι επικεντρωμένη στην Meryl Steep, αλλά τελικά πιο πολύ βλέπουμε τον Hoffman πάρα την κυρία του αφιερώματος μας. Δεν πειράζει, ούτος η άλως αυτή η ταινία βράβευσε την νεαρή τότε Meryl με το πρώτο της αγαλματάκι από την ακαδημία και όχι μόνο αυτή. Μαζί με την Meryl βραβεύτηκε με Oscar ο συμπρωταγωνιστής της Dustin Hoffman, ενώ ο Robert Benton αποκόμισε το βραβείο Καλύτερης Σκηνοθεσίας, Σεναρίου και Καλύτερης Ταινίας. Κατά την γνώμη μου άξιζε τα περισσότερα από αυτά τα αγαλματάκια. Η Meryl αν και δεν είναι το επίκεντρο της ταινίας είναι εξαιρετική, δυο σκηνές να σκεφτείς και το βλέπεις μπροστά σου ότι είναι τρομερή ηθοποιός. Η πρώτη είναι στην αρχή του έργου όταν χτυπά η πόρτα και εκείνη ξαφνιάζεται τόσο φυσικά θαρρείς και στο σενάριο δεν ήξερε ότι θα χτυπήσει η πόρτα. Ενώ στη δεύτερη σκηνή, στην καφετέρια τρομάζει τόσο πολύ με το ποτήρι που έσπασε ο Hoffman, που το μόνο που κατάφερε να κάνει είναι να παραμείνει σιωπηλή και τρομοκρατημένη. Από την άλλη είδαμε πως ο Dustin Hoffman μπορεί να μεταμορφωθεί από έναν εργασιομανή τύπο σε έναν καλό οικογενειάρχη που βάζει, στο τέλος, τα θέλω του παιδιού του πάνω από τα δικά του και που πασχίζει με νύχια και με δόντια να το κρατήσει κοντά του. Το σενάριο αν μου επιτρέπεις είναι μοναδικό, τώρα πια δεν βλέπουμε να γίνονται τέτοιες ταινίες, με τόσο έντονους και παθιασμένους διαλόγους, με τόσο βαθύ συναίσθημα. Η σκηνοθεσία είναι καλή, υπάρχουν μερικά πλάνα που δίνουν μια πιο δραματική ματιά στο έργο, όπως η στιγμή που ο γιος τρέχει στην αγάλια της Meryl που είχε ήδη πέσει στα γόνατα. Με τούτα και με εκείνα είναι απολύτως φυσιολογικό να πάρει και το βραβείο Καλύτερης Ταινίας, γιατί όχι μόνο είναι ένα δράμα ανάμεσα σε δυο ανθρώπους που κάποτε αγαπιόντουσαν, αλλά καταχωρείτε φυσικά και ως δικαστική διαμάχη που δίνει στον θεατή την δυνατότητα να μελετήσει τις δυο πλευρές καλύτερα και με όλα τα χαρτιά τους ανοιγμένα. Κλείνοντας έχω μόνο να συμφωνήσω με όλους τους φίλους μου πως, το ¨Kramer vs. Kramer¨ είναι μια εξαιρετική ταινία της γενιάς της, που μέχρι και σήμερα παραμένει αναλλοίωτη για το θέμα που παρουσιάζει.

Η Ατάκα : Ted Kramer: «Πόσο κουράγιο χρειάζεται για να παραιτήσεις το ίδιο σου το παιδί;».

Ποιον θα έπαιζα : Σίγουρα δεν θα ήθελα να ήμουν ο γιος μέσα σε αυτή την δικαστική διαμάχη, δεν θα ήμουν σίγουρα η μανά που σηκώνεται και φεύγει, όποτε ο κλήρος πέφτει στο πατέρα που κάθεται και το παλεύει.

Αγαπημένη σκηνή : Η σκηνή στην καφετέρια με το ποτήρι που σπάει ο Hoffman.

Χειρότερη σκηνή : Δεν έχω.

Δες την : Για τις εξαιρετικές ορμήνιες, τους πολύ δυνατούς διαλόγους και την ωραία μουσική.

Μην την δεις : Αν δεν σου αρέσουν τα δράματα και αν δεν αντέχεις να δεις μια ταινία 2 ωρών που απευθύνεται τυπικά στο γυναικείο κοινό.

Με ποιον να την δεις : Είναι μια ταινία που την βλέπεις άνετα με την μαμά σου.

Μην την δεις με : Την μαμά σου, αν σε εγκατέλειψε και την βρήκες μετά από χρόνια στο ¨Πάμε Πακέτο¨ (Τραγικό).