Υπόθεση : O Charles Sanford (Tom Cruise), είναι ένας εγωιστής/νεόπλουτος επιχειρηματίας, του οποίου η δουλειά είναι να φέρνει αμάξια και να τα πουλάει σε άλλους νεόπλουτους επιδειξίες. Όταν ο πατέρα του πεθαίνει εκείνος περιμένει να πάρει την μεγάλη περιουσία του, αλλά εξαιτίας της διαλυμένης τους σχέσεις, παίρνει μονό ένα αυτοκίνητο. Η υπόλοιπη περιουσία πηγαίνει στον Raymond (Dustin Hoffman), τον άγνωστο αδελφό του Charlie, ο οποίος είναι αυτιστικός και ζει στο ίδρυμα Walbrook. Ο Charlie απαγάγει τον Raymond κρυφά από το ίδρυμα με σκοπό να του αποσπάσει τα λεφτά που νομίζει ότι είναι δικά του. Σύντομα θα καταλάβει ότι η πράξη του αυτή ήταν αρκετά απερίσκεπτη καθώς δεν μπορεί να αντιμετωπίσει τις ¨περίεργες¨ πράξεις, αλλά ούτε και την γκρίνια του αυτιστικού αδελφού του.
Με μια κουβέντα : Περίμενα κάτι πολύ καλύτερο.
Γενικά : Εντάξει ρε παιδί μου, ωραία ταινία αλλά πες μου ειλικρινά δεν περίμενες κάτι παραπάνω, να συγκινηθείς λίγο περισσότερο, να ρίξεις και ένα δάκρυ βρω αδελφέ, έτσι για την ιστορία που έβλεπες 2 ώρες και κάτι. Η ταινία που στα ελληνικά είχε τον άκυρο τίτλο ¨Ο άνθρωπος της βροχής¨ απέσπασε οκτώ υποψηφιότητες για Oscar, αλλά κατάφερε να κερδίσει μόνο τέσσερα, εκείνο του Καλύτερου Α’ Ανδρικού Ρολού για τον Dustin Hoffman, Καλύτερου Σεναρίου, Καλύτερης Σκηνοθεσίας και Καλύτερης Ταινίας. Λοιπόν ο Dustin Hoffman φυσικά και έπρεπε να κερδίσει και λέω έπρεπε γιατί κάτι τέτοιοι ρόλοι είναι που κάνουν την ακαδημία να δίνει αγαλματάκια από εδώ και από εκεί. Βεβαία για να μην λέμε μόνο κακιούλες ο Hoffman ήταν μοναδικός στο ρόλο του. Τώρα όλα τα υπόλοιπα βραβεία που πήρε τα θεωρώ παράταιρα. Δεν μπορώ να καταλάβω γιατί κέρδισε βραβείο σκηνοθεσίας, εφόσον σκηνοθετικά δεν είδαμε κάτι που να μας εκπλήξει, το σενάριο ήταν κάλο, είχε μια ενδιαφέρουσα πλοκή αλλά δεν κατάφερε να συγκινήσει όσο θα έπρεπε, τουλάχιστον εμένα δεν με άγγιξε ιδιαίτερα. Όσο για το βραβείο καλύτερης ταινίας, δεν μπορώ να μιλήσω παραπάνω γιατί δεν ξέρω με ποιες άλλες ταινίες ήταν συνυποψήφια και κατάφερε να τις κερδίσει. Από εκεί και ύστερα βλέπουμε μια ταινία που μιλά για έναν γιάπη τύπο που μόνη του σκέψη είναι τα λεφτά, μαθαίνει λοιπόν αυτός ο τύπος πως έχει ένα διανοητικά καθυστερημένο αδελφό και είναι κληρονόμος της μεγάλης περιουσίας του πατέρα τους. Ο γιάπης αδελφός, που τον υποδύεται με μετριότητα ο Tom Cruise ¨απαγάγει¨ τον αδελφό του με σκοπό να του αποσπάσει τα χρήματα. Στην αρχή ο γιάπης δεν καταλαβαίνει τις παραξενιές του καινούργιου του αδελφού και κοινώς δεν τον χωνεύει καθόλου, αλλά όπως γίνεται σε όλες τις ταινίας, στο τέλος δημιουργείτε μια μοναδική σχέση ανάμεσα στους δυο άντρες. Καλή ταινία, το είπα και πιο πάνω, αλλά δεν σε άφηνε να δεθείς με κανέναν από τους ήρωες, γιατί ο ένας ήταν το καθίκι και ο άλλος ο καθυστερημένος και παρόλο που το καΐκι γίνεται κάλο παιδί στο τέλος και αγαπά τελικά τον αδελφό του, εκείνος μην μπορώντας να καταλάβει τι γίνετε δεν καταφέρνει να δημιουργήσει τη συναισθηματική φόρτιση που θα κάνει τον θεατή να σπαράξει από το κλάμα. Κλείνοντας γιατί έχω βάλει φακές στην φωτιά, θα σου πω ότι είναι μια ταινία που θεωρείτε κλασσική εξαιτίας της ερμηνείας του Hoffman από εκεί και ύστερα δεν είναι και κάτι το φοβερό.
Η Ατάκα : Raymond: «Είμαι εξαιρετικός οδηγός».
Ποιον θα έπαιζα : Κανέναν από τους δυο κεντρικούς ήρωες.
Αγαπημένη σκηνή : Η σκηνή όπου ο Tom Cruise θυμάται επιτέλους την ύπαρξη του αδελφού του, βλέποντας μια φωτογραφία που είχαν τραβήξει όταν ήταν εκείνος μικρός.
Χειρότερη σκηνή : Το τέλος και αυτό γιατί όπως είπα δεν σε γεμίζει συναισθηματικά.
Δες την : Για την ερμηνεία του Hoffman και αν σου αρέσουν οι ταινίες τύπου Road trip.
Μην την δεις : Αν συναισθηματικά δεν αντέχεις τόσο βαριές ταινίες.
Με ποιον να την δεις : Μόνος σου.
Μην την δεις με : Μια εύθυμη παρέα, γιατί θα της χαλάσεις το κέφι.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου