Υπόθεση : Η Marni (Kristen Bell) ήταν το κλασσικό κορίτσι που του φερόντουσαν άσχημα στο σχολείο, τα υπόλοιπα κορίτσια. Το πιο κακό από αυτά τα κορίτσια ηταν η Joana, η αρχηγός των μαζορετών. Τα χρόνια πέρασαν και η Marni είναι πλέον μια όμορφη κοπέλα, επιτυχημένη στην δουλειά της και με μια προαγωγή να την περιμένει. Επιστρέφει στο πατρικό της για να βοηθήσει στις ετοιμασίες του γάμου του αδελφού της και για να γνωρίσει επιτέλους την μέλλουσα αδελφή της. Όλα φαίνονται να πηγαίνουν μια χαρά, μέχρι που η Marni ανακαλύπτει πως ο αδελφός της παντρεύεται την Joana, η οποία συμπεριφέρεται σαν να μην την θυμάται από το σχολείο. Σαν να μην έφτανε αυτή η αναστάτωση, στο σπίτι καταφθάνει η θεια της Joana, Ramona (Sigourney Weaver), η οποία δεν έχει τις καλύτερες αναμνήσεις από την μητέρα της Marni, Gail (Jamie Lee Curtis) , καθώς ηταν θανάσιμη εχθροί από το γυμνάσιο. Άραγε όταν όλα αποκαλυφτούν πια από τις τέσσερις κυρίες θα στέκεται ακόμα όρθια;
Με μια κουβέντα : Βγαλμένη από την ιδία την ζωή, ένα πράγμα!
Γενικά : Η ταινία αυτή έχει να κάνει με ένα πάρα πολύ γνωστό, σε όλους μας θέμα, την σχολική βία. Είτε αυτή είναι λεκτική, συναισθηματική, σωματική δεν παύει να είναι βία και να στιγματίζει το θύμα για όλη του την ζωή. Ακόμα και όταν τα χρόνια περάσουν, το θύμα προσπαθεί να ξεχάσει την σχολική περίοδο, αλλά πάντα κάτι γίνεται και οι αναμνήσεις ξυπνάνε, αλλά αυτή την φορά το θύμα είναι σε θέση να αποφασίσει αν είναι διατεθειμένο να την υποστεί στωικά ή να αναλάβει δράση. Κάπως έτσι σκέφτεται και η πρωταγωνίστρια της ταινίας, ένα κοριτσάκι που το κακομεταχειριζόντουσαν στο σχολείο και ενώ κατάφερε να φτιάξει την ζωή του, γυρνά πάλι πίσω στις προσωπικές έχθρες και τις απαρχαιωμένες αντιπαλότητες. Εμένα η ταινία μου άρεσε, δεν είναι κάτι φοβερό, ούτε σκηνοθετικά, ούτε σεναριακά, ούτε από κάτι άλλο, απλά βλέπεται άνετα και περνά η ώρα σου ευχάριστα. Η χαριτωμένη – χαρούμενη – χαμένη πρωταγωνίστρια είναι η Kristen Bell, η οποία παίζει αρκετά καλά τον ρόλο, της κολλημένης με το παρελθόν κοπέλας, που το μονό που θέλει είναι εκδίκηση για τα σχολικά της χρόνια. Και για να ενισχυθεί λιγάκι το καστ και η ίντριγκα, οι παραγωγοί σκέφτηκαν να φτιάξουν και ένα δεύτερο επίπεδο αντιπαλότητας, αυτό μεταξύ της Sigourney Weaver και της Jamie Lee Curtis η οποίες απλά πλαισιώνουν την όλη κατάσταση. Το τραγικό στη ιστορία είναι ο γαμπρός της ταινίας που τον παίζει ο James Wolk και λέω τραγικό γιατί υπάρχει μια σκηνή, οπού τον δείχνει όπως έπρεπε να είναι στα 17 του, αλλά παρόλα αυτά έμοιαζε για έναν ξεπεσμένο 30αρι με χάλια κούρεμα. Βασικά αυτή ήταν και η μόνη μου παρατήρηση στο έργο, κατά τα άλλα δεν με πείραξε κάτι ιδιαίτερο, είναι μια ευχάριστη οικογενειακή/κοριτσίστικη ταινία που την βάζεις νωρίς το απόγευμα για να σου φτιάξει την διάθεση.
Η Ατάκα : Grandma Bunny: «Είσαι υπέροχη Helen, λείπαμε που δεν ήρθα στην κηδεία σου πέρσι!»
Ποιον θα έπαιζα : Την γιαγιά Bunny γιατί ήταν μια ζωηρή τεκνατζού στα 80ντα της άλλα κυρίως για την ατάκα που είπε και έγραψα πιο πάνω!!!
Αγαπημένη σκηνή : Οι σκηνές με την Sigourney Weaver και την Jamie Lee Curtis… Ιστορικές στιγμές.
Χειρότερη σκηνή : Δεν έχω κάποια που να με ενόχλησε ιδιαίτερα.
Δες την : Γιατί είναι ανάλαφρη, έχει και λίγη πλάκα, άλλα κυρίως, δες την για τις βετεράνους Weaver και Curtis.
Μην την δεις : Αν δεν θες να σου ξυπνήσουν σχολικές αναμνήσεις.
Με ποιον να την δεις : Με τις φίλες σου.
Μην την δεις με : Το αγόρι σου, θα βαρεθεί.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου