Rendition

Υπόθεση : Ύστερα από μια τρομοκρατική επίθεση στην βόρεια Αφρική, ένας Αμερικανός χάνει την ζωή του. Οι έρευνες οδηγούν στον Αιγύπτιο Anwar El-Ibrahimi, ο οποίος μένει στην Αμερική μαζί με την γυναίκα του Isabella (Reese Witherspoon). Η Corrine Whitman (Meryl Streep), είναι ο άνθρωπος που διαχειρίζεται αυτές τις υποθέσεις και έτσι αποφασίζει και στέλνει τον Anwar στην χώρα της επίθεσης, όπου κρατείται φυλακισμένος και ανακρίνεται. Ο Douglas Freeman (Jake Gyllenhaal) είναι ένας Αμερικανός, εργαζόμενος για την CIA, του οποίου δουλειά είναι να παρατηρεί τις ανακρίσεις και να τις σταματήσει όποτε πάρει τις πληροφορίες που θέλει. Εντωμεταξύ η Isabella βάζει λυτούς και δεμένους για να βρει τον άνδρα της και παρόλο που κανένας δεν την βοηθά εκείνη καταφέρνει και φτάνει μέχρι την Corrine Whitman.

Με μια κουβέντα : Ωραία ταινία αλλά πραγματικά με μια δυο αλλαγές θα απογειωνόταν.

Γενικά : Καταρχήν να σε ενημερώσω ότι το στόρι είναι πολύ φιλοαμερικάνικο δηλαδή, οι κακοί Άραβες / Αιγύπτιοι που μονό βόμβες ξέρουν να βάζουν και οι κάλοι Αμερικανοί που μονό αυτοί ξέρουν πώς να λύνουν τις διαφορές, αλλά όχι πάντα με τον σωστό τρόπο. Τέλος πάντων, αν προσπεράσεις το ότι η ταινία παρουσιάζει τους Αμερικανούς σαν σωτήρες, μπορεί να παρακολουθήσεις μια ωραία ταινία που είναι κάτι μεταξύ δράματος και πολεμικού θρίλερ. Στην αρχή λιγάκι μπερδεύτηκα από τα πολλά Αραβικά ονόματα, αλλά δεν έδωσα σημασία και είπα θα την βρω την άκρη στην συνέχεια, έτσι και έγινε. Το στόρι το ανέλισσα πιο πάνω και το μονό που μπορώ να πω είναι πως η ταινία σε κρατά κολλημένο στην θέση σου και περιμένεις να δεις τι θα γίνει παρακάτω, ενώ η τρελή ανατροπή στο τέλος σκάει στην μούρη σου σαν νερομπάλονο. Μπορώ να πω ότι εντυπωσιάστηκα ενώ δεν περίμενα να μου αρέσει τόσο πολύ, όχι μονό εξαιτίας της ανατροπής στο τέλος, αλλά γιατί είχε πολλά θετικά σε όλη την πορεία της. Το θέμα της ελαφρώς καίει τους Αμερικανούς ως προς το θέμα των βασανιστηρίων και θίγει το ηθικό ερώτημα για το αν τα βασανιστήρια είναι ένας σωστός τρόπος διαχείρισης ενός πολιτικού αιχμαλώτου, είτε αυτός έχει όντως κάνει κάτι, είτε είναι ακόμα προς αμφισβήτηση η ενοχή του. Όποτε έχουμε ένα έργο που θα σε κάνει να σκεφτείς πόσο ακραίος μπορεί να γίνει ο άνθρωπος και σε τι μέσα είναι ικανός να φτάσει για να αποκτήσει αυτό που θέλει. Παράλληλα με το στόρι βλέπουμε πολύ δυνατές ερμηνείες από την Reese Witherspoon που υποδύεται την έγκυο σύζυγο που κλαίει και οδύρεται για τον απαγμένο άντρα της. Απέναντι της σε όλο αυτό η Meryl Streep, παγερή σαν πάγος, προστάτιδα της Αμερικής αλλά με λάθος μέσα. Στην άλλη άκρη του κόσμου, ο Jake Gyllenhaal φοράει τα πιο κλασάτα αντρικά γυαλιά ηλίου που είδα εδώ και πολύ καιρό, ενώ ερμηνευτικά δεν μας προσφέρει κάτι το σπουδαίο. Μαζί με αυτούς συναντάμε και άλλους γνωστούς ηθοποιούς σε μικρότερους ρόλους, που πιστεύω πως χωρίς αυτούς η ταινία δεν θα έφτανε πουθενά. Αξιοπρόσεκτη είναι και η μουσική που είναι ένα συνονθύλευμα αραβικών ήχων και προσευχών. Κλείνοντας η ¨Έκδοση Κρατουμένου¨, όπως είναι ο Ελληνικός τίτλος του έργου, είναι μια ωραία ταινία που ακόμα και αν βαριέσαι στην αρχή να την δεις, θα σου αλλάξει την διάθεση από τα πρώτα κιόλας λεπτά.

Η Ατάκα : Douglas Freeman: «Αυτό είναι το πρώτο μου βασανιστήριο».

Ποιον θα έπαιζα : Τον Jake Gyllenhaal, μονό και μονό για τα γυαλιά του, τσέκαρε τα εδώ, αλλά σε μαύρο, μην ξεχνιόμαστε.

Αγαπημένη σκηνή : Η σκηνή που μαθαίνουμε ποιος έβαλε τελικά την βόμβα, όπου γίνετε και η μεγάλη ανατροπή του έργου.

Χειρότερη σκηνή : Η σκηνή όπου η Reese Witherspoon παρακαλά την Streep να της πει που είναι ο άντρας της και εκείνη κάνει πως δεν ξέρει τίποτα. Αχ θεια Meryl είσαι για μπάτσες.

Δες την : Αν θες να δεις ένα ωραίο πολεμικό θρίλερ, ωραίες ερμηνείες, ωραία μουσική και μια πολύ ενδιαφέρουσα υπόθεση.

Μην την δεις : Αν το στομάχι σου δεν αντέχει ταινίες με βασανιστήρια… Ε εντάξει δεν έχει και πάρα πολλές σκηνές με βασανισμούς, χαλάρωσε.

Με ποιον να την δεις : Με τον μπαμπά σου.

Μην την δεις με : Την κοπέλα σου.