Υπόθεση : Κατά την διάρκεια του Πρώτου Παγκοσμίου Πολέμου πέντε απεγνωσμένοι άντρες πυροβολούν τους εαυτούς τους με σκοπό να πάρουν χάρη από τους ανωτέρους τους και να επιστρέψουν στα σπίτια τους. Αντί όμως της χάρης που περιμένουν καταλήγουν σε ένα στρατόπεδο οπού τους επιβάλλεται να σκοτωθούν στο πεδίο της μάχης. Η Mathilde (Audrey Tautou) είναι αρραβωνιασμένη με έναν από τους πέντε, με τον νεαρό Manech (Gaspard Ulliel), που σύμφωνα με στρατιωτικές πληροφορίες έχασε την ζωή του σε εκείνο το στρατόπεδο. Η Mathilde όμως δεν πιστεύει κάτι τέτοιο, ξέρει πως ο αγαπημένος της είναι ζωντανός και θα κάνει τα πάντα για να τον βρει και να τον φέρει πίσω κοντά της.
Με μια κουβέντα : Amelie και πράσινα άλογα, αυτή είναι ταινία!!!
Γενικά : Δεν μπορείς να φανταστείς πόσο χάρηκα αυτή την ταινία. Πραγματικά την έβλεπα και ευχόμουν, δεν ξέρω και εγώ που, να έχει happy end πράγμα που το έχω κάνει για ελάχιστες ταινίες. ¨Οι Ατελείωτοι Αρραβώνες¨ είναι μια θεσπέσια ταινία που μίλα για πάρα πολλά πράγμα και ανεβάζει στην επιφάνεια ένα σωρό συναισθήματα που πιστεύεις ότι δεν μπορούν να συνυπάρξουν σε μια ταινία. Ο σκηνοθέτης του Amelie, Jean-Pierre Jeunet έρχεται και μας παρουσιάζει μια ταινία με εξαιρετική σκηνοθεσία που θα ζήλευαν μεγάλες υπερπαραγωγές του Hollywood, όχι μόνο για την ρομαντική πλευρά της, αλλά και για την εξαιρετική απεικόνιση τον πολεμικών σκήνων, που έδιναν το παρόν σε όλη την διάρκεια του έργου. Η ταινία διαρκεί 2 ώρες και μέσα σε αυτές τις 2 ώρες ο ρομαντισμός εναλλάσσετε με την μαυρίλα του πολέμου συνεχώς. Από την μια βλέπουμε την νεαρή Mathilde που είναι η επιτομή του μότο «Η Ελπίδα Πεθαίνει Πάντα Τελευταία» και από την άλλη βλέπουμε σκηνές με βόμβες να σκάνε ολόγυρα μας, νεκρούς στρατιώτες, λάσπη, καπνούς και άλλα τέτοια. Το σενάριο απλά υπέροχο, είχε ένα συνδυασμό από ρομάντζο, περιπέτεια και μυστήριο, καθώς η μικρή Mathilde προσπαθεί να ξελύσει ένα ολόκληρο κουβάρι από πληροφορίες για να βρει μια αλήθεια που μόνο εκείνη πιστεύει ότι υπάρχει, ιδικά την στιγμή που όλα δείχνουν ότι έχουν χαθεί. Η σκηνοθεσία για όσους έχουν δει το Amelie θα καταλάβουν τι εννοώ όταν λέω ότι είναι ξεχωριστή και ιδιαίτερη, άλλα αδιαμφισβήτητα τέλεια. Η φωτογραφία είναι υπέροχη, η μουσική επίσης. Οι ορμήνιες είναι μοναδικές από όλους, η Audrey Tautou σε έναν άκρως πιο συναισθηματικό ρόλο από εκείνο της Amelie, δίνει έναν φαινομενικά χαμένο αγώνα για να βρει τον ερώτα της, ενώνοντας κομμάτια από ένα μαύρο παρελθόν. Δίπλα της ένα πολύ καλό καστ ηθοποιιών, όπου συναντάμε την θεότητα Marion Cotillard σε ένα μικρό, άλλα σημαντικό ρόλο για την εξέλιξη της ιστορίας, άλλα την μεγαλύτερη έκπληξη την προκαλεί η εμφάνιση της Jodie Foster, η οποία μιλάει άπταιστα Γαλλικά και μπήκε στην ταινία γιατί είναι φίλη με τον σκηνοθέτη. Κλείνοντας το μόνο που μου έμεινε να γράψω είναι να σε παρακαλέσω να την δεις, θα κολλήσεις μαζί της και θα κανείς στην άκρη την χαζοβιόλα Amelie!
Η Ατάκα : Αφηγήτρια: «Αν ο Manech είχε σκοτωθεί, η Mathilde θα το ένοιωθε. Από τότε που της είπαν ότι πέθανε το ένστικτο της την οδηγεί σαν γερό νήμα. Δεν παύει να ελπίζει. Αν το νήμα δεν την οδηγήσει κοντά του δεν πειράζει. Θα το χρησιμοποιήσει για να κρεμαστεί.»
Ποιον θα έπαιζα : Δεν ξέρω, μάλλον κάποιον από τους δεύτερους ρόλους, δεν με νοιάζει, αρκεί να παίξω σε αυτή την ταινία.
Αγαπημένη σκηνή : Δεν είναι μια συγκεκριμένη σκηνή είναι όλο το αφηγηματικό κομμάτι στην αρχή της ταινίας, όπου γνωρίζουμε τους πέντε φαντάρους και κάποια πράγματα για την ζωή τους, μέσα σε 12 λεπτά.
Χειρότερη σκηνή : Δεν έχω.
Δες την : Γιατί μπορεί να σε κάνει να γελάσεις, να κλάψεις, να πονέσεις. Θα σου αρέσει η όμορφη σκηνοθεσία, το σενάριο σε μορφή αναζήτησης/πάζλ , η όμορφη μουσική, η φωτογραφία και εκείνο το βαθύ συναίσθημα που θα σου βγάλει στο τέλος και θα την σκέφτεσαι για μέρες.
Μην την δεις : Αν είσαι ξεροκέφαλος και πεισματάρης.
Με ποιον να την δεις : Με την κοπέλα σου.
Μην την δεις με : Δεν ξέρω σε ποιον δεν θα αρέσει αυτή η ταινία.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου