TRON: Legacy

Υπόθεση : Ο Sam Flynn (Garrett Hedlund) είναι ένας επαναστατικός νεαρός που τον στοιχειώνει η μυστηριώδης εξαφάνιση του πατέρα του Kevin Flynn (Jeff Bridges), του πιο γνωστού και επιτυχημένου κατασκευαστή ηλεκτρονικών παιχνιδιών. Όταν ο Sam λαμβάνει ένα μυστηριώδης μήνυμα από το παλιό γραφείο του πατέρα του, εκείνος αποφασίζει να εξιχνιάσει την υπόθεση. Μέσα από έναν υπολογιστή ο Sam ¨απορροφιέται¨ από το σύστημα και οδηγείται σε έναν ψηφιακό κόσμο όπου ο πατέρας του βρίσκεται φυλακισμένος για 20 χρόνια. Με την βοήθεια της Quorra (Olivia Wilde), πατέρας και γιος ετοιμάζονται για ένα ταξίδι ζωής και θανάτου μέσα στον ψηφιακό σύμπαν, ένα σύμπαν κατασκευασμένο από τον ίδιο τον Kevin, το οποίο έχει εξελιγμένα μηχανήματα, όπλα, τοποθεσίες και μοχθηρούς εχθρούς που έχουν ως μοναδικό σκοπό να εμποδίσουν την διαφυγή των εισβολέων από τον κόσμο τους.

Με μια κουβέντα : Και η μουσική κλέβει την παράσταση!

Γενικά : Ναι οκ χαθήκαμε, έχουμε τρεχάματα, άλλος τρέχει στα φεστιβάλ, άλλος τρέχει στα δικαστήρια και άλλος τρέχει μέσα στα νοσοκομεία, γενικώς είμαστε μια πολυάσχολη παρέα που αυτόν τον μήνα παραμέλησε την κριτική του ενασχόληση. Αλλά είμαστε πάλι on track και ξεκινάμε με το Tron: Legacy! Λοιπόν, το 1982 η Disney έβγαλε την ταινία ¨Tron¨ η οποία ήταν για την εποχή της υπερτέλεια, έτσι λόγο έλλειψης ιδεών αποφάσισαν στο μαγεμένο βασίλειο να βγάλουν ξανά την ιστορία του Tron από το συρτάρι. Η αλήθεια είναι πως δεν έχω κάνει καλή έρευνα και δεν είμαι σίγουρος για αυτά που λέω, αλλά από ότι κατάλαβα το Tron: Legacy είναι σαν συνέχεια του Tron του 82’. Αν αυτή η σκέψη μου είναι σωστή τότε έχουμε ένα sequel που μπορεί να το παρακολουθήσει άνετα κάποιος που δεν έχει δει την πρωταρχική ταινία. Βεβαία μην ξεθαρρεύεις, είναι αυτονόητο πως θα μπερδευτείς στην αρχή αλλά αν το πάρεις χάλαρα κάποια στιγμή θα μπεις στην λογική της ταινίας και θα την παρακολουθήσεις ευχάριστα. Σκηνοθετικά πιστεύω ότι ο Joseph Kosinski έκανε καλή δουλειά, παρουσίασε μια πολύ ενδιαφέρουσα ταινία που δεν κουράζει καθόλου τον θεατή. Τα εφέ της ταινίας ήταν θεαματικότατα, δεν έχω λόγια, από την στιγμή που μπαίνεις στον ψηφιακό κόσμο, θαμπώνεσαι από τα νέον χρώματα και από την κινηματογραφική απεικόνιση Atari σκηνικών. Το σενάριο ελαφρώς επιστημονική φαντασία αλλά με πολλές δώσεις Θείου δράματος, δηλαδή ποσά υπονοούμενα πρέπει να ανεχτώ σχετικά με τον ¨δημιουργό¨ Jeff Bridges και τον σωτήρα/γιό Garrett Hedlund ο οποίος ήρθε σε έναν κόσμο που έχει διαφθαρθεί από τον σατανικό alter egο του δημιουργού/πατέρα. Αλλά πέρα από το απροκάλυπτο σενάριο και μέσα σε όλα αυτά τα ωραία φωτάκια και τα εξεζητημένα εφέ, συναντάμε μια θεσπέσια μουσική. Είναι σαν να έχεις μπει σε ένα παλιό ηλεκτονικάδικο σαν εκείνα που δεν προλάβαμε εμείς, πάρα μονό όσοι έζησαν το 80’ στα ντουζένια του. Σου μιλάω για μια κατάσταση όπου τα συνθεσάιζερ κλαίγανε από τα πολυεπίπεδα μοτίβα ηλεκτρονικής μουσικής, οι συνθέτες του soundtrack της ταινίας είναι το ηλεκτρονικό δίδυμο Daft Punk που με αυτόν τον δίσκο κάνουν ένα ενδιαφέρον comeback. Κλείνοντας γιατί τα τρεχάματα συνεχίζουν, έχω να πω ότι το Tron: Legacy είναι μια αρκετά καλή ταινία για να περάσεις την ώρα σου, βλέποντας εντυπωσιακά εφέ και ακούγοντας μουσική βγαλμένη από Packman!

Η Ατάκα : Kevin Flynn: «Μερικά πράγματα αξίζουν τον κίνδυνο»

Ποιον θα έπαιζα : Θα έπαιζα τον γιο Sam, μονό και μονό για την εξαιρετική του ικανότητα στην οδήγηση.

Αγαπημένη σκηνή : Ο αγώνας με την μηχανές μέσα στον ψηφιακό κόσμο.

Χειρότερη σκηνή : Η σκηνή στον ψηφιακό Club.

Δες την : Για τα εφέ της και την εξαιρετική ηλεκτρονική μουσική της.

Μην την δεις : Αν θες μια ταινία με βάθος.

Με ποιον να την δεις : Με τους φίλους σου, που συχνάζατε στα ηλεκτρονικάδικα.

Μην την δεις με : Άτομα που δεν συμπαθούν τις ταινίες επιστημονικής φαντασίας.