Υπόθεση : Η Laura (Belén Rueda) μεγάλωσε σε ένα ορφανοτροφείο. Σήμερα ενήλικη πια, επιστρέφει στο παλιό μέγαρο όπου πέρασε τα παιδικά της χρόνια, μαζί με το άρρωστο υιοθετημένο γιο της και τον άντρα της. Η επιθυμία της Laura είναι να αναπαλαιώσει το παλιό ορφανοτροφείο και να δεχτεί μερικά νέα παιδάκια και να τα προσέχει μαζί με τον γιο της. Κατά την διάρκεια ενός πάρτι καλωσορίσματος ο γιος της Laura προσπαθεί να την πείσει ότι έχει γνωρίσει ένα παιδί το όποιο εκείνη δεν μπορεί να το δει. Μερικές στιγμές αργότερα ο γιος της εξαφανίζεται, κανείς δεν τον έχει δει, κανείς δεν παρατήρησε κάτι, μόνο η Laura υποπτεύεται ένα παιδί με κουκούλα στο κεφάλι το όποιο είχε συναντήσει λίγο πριν και καθώς οι μέρες περούν το σπίτι αρχίζει να γεμίζει από παράξενους ήχους.
Με μια κουβέντα : Μόνο εγώ νευρίασα που η Laura δεν άνοιξε τα στραβά της, να ψάξει καλύτερα για τον γιος της.
Γενικά : Έλα τώρα παραδέξου το, έχεις δει την ταιναι και ξέρεις πως τελειώνει, αφού λοιπόν ξέρεις πως τελειώνει δεν είναι τρομερά χαζό εκ μέρους της Laura να μην έχει ψάξει εκεί για τον γιο της; Βέβαια εγώ είχα εκπλαγεί με την τροπή που πήρε η εξέλιξη της ιστορίας αλλά και πάλι ρε φιλέ αν το καλοσκεφτείς, δεν θα έπρεπε σαν μανά να ψάξει κάθε εκατοστό του σπιτιού και μην μου πεις ότι το έκανε καλά, γιατί αν θυμάσαι είχε μείνει σε αυτό το σπίτι όταν ήταν μικρή, άρα τα ήξερε τα κατατόπια και πάλι δεν έκανε καλά την δουλειά της. Τέλος πάντων ας τα πάρουμε τα πράγματα από την αρχή. Στα θρίλερ πάντα πρέπει να έχεις υπόψη σου τον παράγοντα: ¨Τα’ θελε ο Κώλος του/ης¨, αυτός ο παράγοντας αναφέρεται στην γενικότερη χαζομάρα που κατακλύζει τον πρωταγωνιστή να κανει παράτολμες και επικίνδυνες πράξεις. Πάρε παράδειγμα αυτή την ταινία και σκέψου με την όποια λογική έχεις, θα αγόραζες ποτέ το παλιό ορφανοτροφείο που μεγάλωσες, για να το κάνεις ¨καταφύγιο¨ παιδιών και να μένεις σε αυτό; Πες μου λοιπόν, δεν τα’ θελε ο κώλος της Laura όταν πήγε να μείνει σε αυτό το ανατριχιαστικό μέγαρο; Anyway η ταινία είναι πολύ καλή, αρκετά τρομακτική για μια ιστορία με φαντάσματα, αν και έχει πολλά στοιχεία από αστυνομική-κοινωνική ταινία με όλες εκείνες τις σκηνές όπου η Laura και ο άντρας της ψάχνουν το γιο τους. Οι σκηνές που μπορούν να προκαλέσουν τρόμο είναι λίγες αλλά δυνατές και είναι σίγουρη εγγύηση για τα κατουρημένα παντελόνια σου. Η αγαπητή Belén Rueda στην πρώτη ταινία που συνεργάστηκε με τον παραγωγό Guillermo del Toro, πολύ πριν από το ¨Τα Μάτια της Τζούλιας¨, μας αποδεικνύει πως δεν είναι μόνο καλή στα δράματα (Η Θάλασσα Μέσα μου) ,αλλά μπορεί με περίσσιο ταλέντο να βάλει κάτω όλα τα φαντάσματα ενός ορφανοτροφείου. Η μουσική όπως αρμόζει σε κάθε ατμοσφαιρικό θρίλερ είναι καλυμμένη με βιολιά που τσιρίζουν σε κάθε σκοτεινή σκηνή. Το τέλος του έργου θα ξαφνιάσει πολλούς, θα μπερδέψει λίγους παραπάνω, αλλά το σίγουρο είναι πως θα αρέσει σε όλους.
Η Ατάκα : Aurora: «Είσαι μια καλή μητέρα, ο πόνος σου δίνει δύναμη να συνεχίσεις, αλλά μόνο εσύ ξέρεις μέχρι που μπορεί να φτάσεις για να βρεις τον γιο σου.»
Ποιον θα έπαιζα : Μου άρεσε πολύ ο ρόλος του μέντιουμ.
Αγαπημένη σκηνή : Μου άρεσε η τροπή που πήρε η ιστορία, όταν βρήκε η Laura τον γιο της. Κάνεις πιστεύω δεν περίμενε το παιδί να ήταν εκεί που ήταν!
Χειρότερη σκηνή : Η σκηνή όπου η Laura ανακαλύπτει το μέρος όπου ήταν φλεγμένα τα οστά των παλιών της συμμαθητών και εκείνη η αθεόφοβη πήρε όλα τα σακιά (που περιείχαν τα απομεινάρια των παιδιών) και τα άνοιγε όλα και πασαλείφτηκε με τις στάχτες των νεκρών.
Δες την : Γιατί οι ισπανοί είναι μάστορες στα θρίλερ και γιατί η ερμηνεία της πρωταγωνίστριας είναι εξαιρετική.
Μην την δεις : Αν φοβάσαι τις ταινίες με τα φαντάσματα και ιδίως όταν εκείνες εμπεριέχουν μικρά παιδάκια στους ρόλους των φαντασμάτων.
Με ποιον να την δεις : με τους ατρόμητους φίλους σου.
Μην την δεις με : Με τους χεσμεντέν φίλους σου.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου