Υπόθεση : Στην Μαδρίτη του 1980, ο Ignacio Rodriguez (Gael García Bernal) εμφανίζεται στο γραφείο του παιδικού του φίλου Enrique Goded (Fele Martínez), που είχε να τον δει 16 χρόνια, από τότε που αποβλήθηκε από το καθολικό σχολείο που φοιτούσαν μαζί. Ο Enrique είναι πλέον ένας επιτυχημένος σκηνοθέτης και ο Ignacio θέλει να γίνει ηθοποιός και να πρωταγωνιστήσει σε μια ταινία όπου το σενάριο της το έχει γράψει ο ίδιος. Το σενάριο αυτό εξιστορεί την απαρχή της φιλίας τους στο καθολικό σχολείο St. John’s, τις πρώτες τους σεξουαλικές περιπέτειες και την σχέση τους με τον καθηγητή/πάτερ Manolo. Ο Enrique όμως βλέπει στο πρόσωπο του Ignacio έναν άλλον άνδρα διαφορετικό από εκείνον που γνώρισε, έτσι αποφασίζει να απευθυνθεί στον πατέρα Manolo ελπίζοντας πως εκείνον θα μπορέσει να ρίξει λίγο φως στις υποψίες του.
Με μια κουβέντα : Λίγο έως πολύ καταθλιπτικό.
Γενικά : Ε! και εσύ τι περίμενες, έβαλες βραδιάτικα να δεις Almodóvar, κατά την γνώμη μου τα θελες και τα ‘παθες. Η συγκεκριμένη ταινία καταφέρνει να κάνει το εξής απίστευτο, μπόρεσε να μπει σε δυο προσωπικές μου λίστες, σε εκείνη των αγαπημένων μου ταινιών και σε εκείνη των πιο ψυχοπλακωτικών-δεν-θα-ξαναδώ-ποτέ-ταινιών Λοιπόν ας τα πάρουμε τα πράγμα από την αρχή, από το σενάριο, την υπόθεση. Στην αρχή λες ότι είναι νορμάλ και κυλά σαν νερό, όσες φορές τόλμησε ο σκηνοθέτης/σεναριογράφος να σε πάει από το παρελθόν στο μέλλον και αντίστροφα φρόντισε να βάλει ημερομηνίες για να μην χαθούμε και μέχρι εδώ όλα βαίνουν καλώς. Μέχρι τη στιγμή που σκάει σαν πυρηνικόσυνοριακή βόμβα η ανατροπή, ότι δηλαδή ο υποτιθέμενος Ignacio δεν είναι ο Ignacio αλλά ο αδελφός του. Θα μου πεις σιγά την ανατροπή, δεν θα διαφωνήσω αλλά πρέπει να καταλάβεις ότι αύτη η πληροφορία δεν μας δόθηκε στην αρχή του έργου και πέσαμε λιγάκι από τα σύννεφα. Και τώρα κάθεσαι και αναρωτιέσαι αφού αυτό ο τύπος δεν είναι ο Ignacio και είναι ο αδελφός του, τότε που είναι ο πραγματικός Ignacio και γιατί ο αδελφός του πήρε την θέση του. ΧΑ! Και αυτή είναι η μαγκιά του έργου, παρακάτω δεν θα σου πω γιατί ήδη αποκάλυψα πολλά, το μονό που πρέπει να ξέρεις είναι πως έχει απίστευτη ίντριγκα παρακάτω. Μα είναι απολύτως φυσιολογικό όταν ο ίδιος άνθρωπος έχει γράψει το σενάριο και κάνει και την σκηνοθεσία, όλα να κολλάνε όμορφα μεταξύ τους, αρκεί βεβαία ο συγκεκριμένος άνθρωπος να έχει και ταλέντο σε ότι καταπιάνεται. Έτσι η σκηνοθεσία είναι άψογη και δίνει στο σενάριο την αρμόζουσα ώθηση που χρειάζεται για να απογειωθεί. Και ένας καλός σκηνοθέτης ξέρει και να διαλέγει σωστά τους πρωταγωνιστές του, έτσι στο ρόλο του ψεύτικου Ignacio βλέπουμε τον Gael García Bernal σε έναν άκρως ανατρεπτικό και επικίνδυνο ρόλο που σίγουρα προκάλεσε και προκαλεί ακόμα. Η αλήθεια είναι πως μετά την ρόλο και την απίστευτη ερμηνεία του Bernal ο συμπρωταγωνιστής Fele Martínez χάνεται κάπου στην μετάφραση, όχι ότι δεν εμφανίζεται πολύ το παλικάρι, αλλά είναι πιο low profile ρόλος και δεν κινεί τα βλήματα. Από εκεί και ύστερα παίζουν πολλοί και διάφοροι αλλά πέρασε η ώρα και πρέπει να κλείνουμε σιγά σιγά. Η κακή εκπαίδευση είναι μια ταινία που θίγει το μεγάλο αγκάθι της καθολικής εκκλησίας που δεν είναι άλλο από την ασέλγεια των ιερέων απέναντι σε νεαρά αγόρια, από εκεί και ύστερα περνάμε στα ναρκωτικά, στην ζωή των τρανσέξουαλ, και τέλος στην εξιλέωση.
Η Ατάκα : Ignacio: «Εκείνη την στιγμή έχασα την πίστη μου, όποτε δεν πιστεύω ούτε στον θεό ούτε στην κόλαση. Εφόσον λοιπόν δεν πιστεύω στην κόλαση, δεν φοβάμαι και χωρίς τον φόβο είμαι ικανός για τα πάντα.»
Ποιον θα έπαιζα : Μάλλον κανέναν.
Αγαπημένη σκηνή : Η σκηνή όπου ο Bernal σκάει μύτη ως Σαχάρα.
Χειρότερη σκηνή : Δεν έχω.
Δες την : Γιατί είναι δικαιολογημένα μια από τις καλύτερες ταινίες του Almodóvar, λίγο αυτοβιογραφική, λίγο δραματική, λίγο ανατρεπτική, λίγο από όλα!
Μην την δεις : Αν οι τρανσέξουαλ ή οι gay γενικότερα είναι το κόκκινο πανί σου.
Με ποιον να την δεις : Με κάποιον φίλο ή φίλη που είναι σινεφίλ.
Μην την δεις με : Καθολικούς ιερείς.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου