The Color Purple

Υπόθεση : Βρισκόμαστε στην Βόρεια Καρολίνα, στις αρχές του 1900. Η Celie (Whoopi Goldberg) είναι μια μαύρη κοπέλα 14αρων χρονών και έχει ήδη αποκτήσει δυο παιδιά από τον πατέρα της, τα οποία όμως δεν πρόλαβε να χαρεί καθώς τα έδωσαν για υιοθεσία. Μια μέρα έρχεται στο σπίτι τους ο Albert (Danny Glover), ένας χήρος γαιοκτήμονας που επιθυμηθεί να παντρευτεί την Celie, για να του προσέχει το σπίτι και τα παιδιά του. Η ζωή της Celie γίνεται ακόμα χειρότερη, από ότι ήταν, καθώς ο νέος της σύζυγος της συμπεριφέρεται σαν να είναι σκλάβα και διώχνει από το σπίτι του την Nettie, την αδελφή και μοναδικό στήριγμα της Celie. Από εκεί και ύστερα παρακολουθούμε την δύσκολη ζωή της Celie μέσα από τα χρονιά και πως επηρέασαν τον χαρακτήρα της η σχέση της με την τζαζ τραγουδίστρια Shug Avery (Margaret Avery) και την δυναμική Sofia (Oprah Winfrey).

Με μια κουβέντα : Δύναμη ψυχής.

Γενικά : Ας πιάσουμε τα πράγματα από την πολύ αρχή, η ταινία βασίζεται στο βραβευμένο με Pulitzer βιβλίο της Alice Walker και εξιστορεί την ζωή μιας Αφροαμερικανής κοπέλας, της Celie, και μας δείχνει όλα τα προβλήματα που έπρεπε να αντιμετωπίσουν κοπέλες, σαν και εκείνη, την περίοδο του 1900, συμπεριλαμβανομένης της φτώχειας, του ρατσισμού και του σεξισμού. Η ταινία, τώρα, πρέπει να σε προειδοποιήσω δεν είναι παιχνιδάκι, δεν είναι βόλτα στο πάρκο, δεν είναι διόλου ευχάριστη, πρόκειται για ένα βαθιά δραματικό έργο, φουλ στην συγκίνηση και στον ψυχοσυναισθηματικό πόνο. Από την αρχή μέχρι το τέλος βλέπουμε την ζωή της Celie μιας κοπέλας που γεννήθηκε σε μια δύσκολη εποχή και που για κακή της τύχη έπεφτε πάντοτε σε λάθους ανθρώπους που της συμπεριφέρονταν με βιαιότητα και με απέχθεια, ενώ εκείνη καθόταν αμίλητη και υπόμενε τα πάντα. Μέσα από τα χρόνια βλέπουμε την προσωπική της ανάπτυξη, το άνοιγμα του εαυτού της στους άλλους και στο τέλος την απελευθέρωση της από τον τυρρηνικό σύζυγο της, που χρόνια ολόκληρα της μίλαγε ελάχιστα, την χτύπαγε και την κράταγε μακριά από την πολυαγαπημένη της αδελφή. Η ταινία είναι σκηνοθετημένη από τον Steven Spielberg, ήταν η όγδοη ταινία του και απ’ ότι λένε τα κιτάπια μου ήταν εκείνη που τον έκανε πασίγνωστο. Ο Spielberg μετά από πολλά χρόνια παραδέχτηκε ότι ήταν η πρώτη του σοβαρή ταινία και μετανιώνει μονό για την λεσβιακή σχέση της Celie με την τραγουδίστρια Shug Avery που δεν ανέπτυξε περαιτέρω φοβούμενος την αποδοκιμασία του κόσμου. Η συγγραφέας του βιβλίου από την άλλη ήταν μάλλον από τους ελάχιστους ανθρώπους που δεν ευχαριστήθηκε τα γυρίσματα καθώς παραλήφτηκαν πολλά πράγματα από το πρωτότυπο κείμενο (όπως η λεσβιακή σχέση που αναφέραμε), αλλά όταν είδε ολοκληρωμένη την ταινία και τον κόσμο να κλαίει φεύγοντας από τον κινηματογράφο, άλλαξε γνώμη. Παρόλο, λοιπόν, που η ταινία κέρδισε κοινό και κριτικούς και απέφερε τρέλα λεφτά στην εταιρεία παραγωγής δεν κατάφερε (δυστυχώς) να κερδίσει ούτε ένα Oscar, από τα 11 που ήταν υποψήφια, κάνοντας την κάτοχο του ρεκόρ για την μεγαλύτερη Οσκαρική αποτυχία. Ένα έργο σαν και αυτό βασίζεται κυρίως στο σενάριο, το όποιο ήταν συγκλονιστικό, υπάρχουν μέσα στην ταινία ατάκες που κόβουν σαν μαχαίρι και άλλες που λιώνουν σίδερα, ένα σενάριο γεμάτο δυναμισμό και παθός για την ζωή. Όλα αυτά τα λόγια ερμηνεύτηκαν με απίστευτη ζέση από ένα ευλογημένο κουαρτέτο. Στο ρόλο της Celie βλέπουμε την αγαπημένη μου Whoopi Goldberg, για αυτή την δεν θα πω τίποτα, πέρα το ότι ΕΙΝΑΙ η Celie. O Danny Glover στο ρόλο του Albert καταφέρνει να μισηθεί όσο λίγοι κακοί, ήταν πραγματικά απαίσιος. Ο πιο φωτεινός ρόλος του έργου ήταν εκείνος της Shug Avery και ερμηνεύεται από την φωνάρα Margaret Avery, η οποία λέει και δυο τραγουδάκια και τα σπάει. Και τέλος σου έχω την έκπληξη, στο ρόλο της δυναμικής και τσαμπουκαλούς Sofia έχουμε την Oprah (μην ρωτήσεις ποια Oprah), η οποία είναι μια πραγματική αποκάλυψη. Κλείνοντας γιατί σε κούρασα σήμερα, θέλω να πιστεύω ότι θα ξεπεράσεις κάθε αναστολές που έχεις, θα αδιαφορήσεις για την μαυρίλα που αποπνέει το έργο, θα κάτσεις να το δεις και στο τέλος θα μείνεις ευτυχισμένος από την λύτρωση του.

Η Ατάκα : Shug Avery: «Βλέπεις μπαμπά και οι αμαρτωλοί έχουν ψυχή»

Ποιον θα έπαιζα : Τον ρόλο της Shug χωρίς δεύτερη σκέψη.

Αγαπημένη σκηνή : Είναι πάρα πολλές. Η σκηνή οπού η Celie σηκώνει επιτέλους το ανάστημα της, η σκηνή όπου η Shug λέει την παραπάνω Ατάκα, η τελευταία σκηνή, πραγματικά πολλές…

Χειρότερη σκηνή : Η σκηνή που με έβγαλε από τα ρούχα μου, εξαιτίας της ηλιθιότητας του άνθρωπου. Η σκηνή όπου η Sofia ύστερα από χρόνια συναντά την οικογένεια της αλλά μονό για λίγα λεπτά. Δες την και περιμένω να συμφωνήσεις μαζί μου.

Δες την : Γιατί είναι μια εκπληκτική ταινία, με δυνατό σενάριο και απίστευτες σκηνές και ερμηνείες.

Μην την δεις : Αν δεν θες κάτι στενάχωρο. Μεταξύ μας όμως, πόσο ακόμα θα δεχόμαστε αυτή σου την δικαιολογία, ήρθε η ώρα να δεις και κάτι σοβαρό!

Με ποιον να την δεις : Ένα έργο που απευθύνεται σε γυναίκειο κοινό, καθώς το συναίσθημα πέφτει βροχή και τα χαρτομάντιλα κάνουν βουναλάκι στο καναπέ, έτσι δες την με την μάμα σου, την θεια σου και την γιαγιά σου.

Μην την δεις με : Τους κολλητούς σου.