Υπόθεση : Η Πριγκίπισσα Ann (Audrey Hepburn) κάνει τουρνέ στις μεγάλες πρωτεύουσες της Ευρώπης. Όταν φτάνει στην Ρώμη κάτι ξυπνά μέσα της, μια διάθεση για ξεφάντωμα, για τρέλα. Μια νύχτα φεύγει κρυφά από το δωμάτιο της και αρχίζει να περιπλανιέται στους δρόμους της πόλης και ζαλισμένη όπως ήταν από ένα ηρεμιστικό που αναγκαστικέ να πάρει, έπεσε και κοιμήθηκε σε ένα παγκάκι. Εκεί την βρίσκει ο Joe Bradley (Gregory Peck) ένας δημοσιογράφος ο οποίος την παίρνει στο σπίτι του. Την επομένη μέρα ο Joe είχε κανονίσει να πάρει συνέντευξη από την πριγκίπισσα και καθώς εκείνη δεν ¨ευκαιρούσε¨ η συνέντευξη ακυρώθηκε, συνδέοντας και μερικά ακόμα κομμάτια στο πάζλ, ο Joe αντιλαμβάνεται ότι η κοπέλα που βρίσκεται στο σπίτι του είναι η πριγκίπισσα Ann. Αποφασίζει λοιπόν να εκμεταλλευτεί την τύχη του και να πάρει μια ανεπίσημη συνέντευξη από την πριγκίπισσα που του παρουσιάστηκε ως μια άλλη. Σύντομα όμως τα συναισθήματα του δημοσιογράφου ως προς την μεταμφιεσμένη πριγκίπισσα θα αλλάξουν προκαλώντας πρόβλημα στο σχέδιο του.
Με μια κουβέντα : Και κάπως έτσι η Audrey Hepburn κατάφερε να μείνει στην ιστορία ως η πιο τέλεια γυναίκα που πέρασε πότε από την γη!
Γενικά : Καταρχήν για να σου δώσω να καταλάβεις για τι πράγμα μιλάμε: θυμάσαι την ελληνική ταινία ¨Επιχείρηση Απόλλων¨; Σε εκείνη την ταινία η Έλενα Ναθαναήλ ήταν ξεναγός και τραγούδαγε το Summer Dream στους τουρίστες, μέσα στο μπούγιο ήταν και ένας ξανθνομπάμουρος τύπος που τελικά ερωτεύτηκε την Ναθαναήλ και vice-versa, κάπου στο τέλος μαθαίνουμε ότι ο ξανθός τουρίστας ήταν για την ακρίβεια πρίγκιπας μιας χώρας, που δεν θυμάμαι αν είχε όνομα και αφήνει την Ναθαναήλ σύξυλη, γιατί εκείνος έπρεπε να γυρίσει στο κάστρο του. Κάπως έτσι λοιπόν έχουν τα πράγματα και στην ταινία μας, μόνο που είναι πιο παλιά, ασπρόμαυρη, δεν παίζει η Ναθαναήλ και δεν έχουμε χαρωπό τραγούδι στο λεωφορείο των Κτελ. Αντί για αυτά έχουμε την Audrey Hepburn στον πρώτο μεγάλο ρόλο της καριέρας της, ο οποίος της χάρισε και το πρώτο Oscar της, επίσης έχουμε μια φουλ περιήγηση στα σοκάκια της Ρώμης του 50’, έχουμε βόλτες με Vespa, καυγάδες στο ποτάμι και τον Gregory Peck να μιλά και να λιώνουν οι σομιέδες. Το σενάριο το εξηγήσαμε διεξοδικά νομίζω, η σκηνοθεσία είναι αρκετά καλή, ενώ οι ερμηνείες είναι αυτές που κάνουν το έργο να λάμψει. Η Audrey Hepburn ήταν τόσο φινετσάτη, τόσο άψογη και τέλεια, ακόμα και όταν ούρλιαζε είχε στιλ, ο Peck από την άλλη, ήταν κατά την άποψη μου καλύτερος από την νεαρή Hepburn, πιο έμπειρος και πιο σταθερός στην ερμηνεία του ρόλου του. Η μουσικούλα είναι έτσι και έτσι, ενώ το μάτι σου θα γεμίσει από ρωμαϊκές εικόνες. Ένα παλιό έργο αλλά με διαχρονικό θέμα, λίγο μπανάλ για τους νέους, αλλά σίγουρα ένας κάλος φίλος για έναν σινεφίλ!
Η Ατάκα : Princess Ann: « Κάθε μια με τον τρόπο της ήταν αξέχαστη. Θα ήταν δύσκολο να διαλέξω… Η Ρώμη! Σίγουρα η Ρώμη. Θα κρατώ την επίσκεψη μου εδώ μέσα στην μνήμη μου για όσο ζω»
Ποιον θα έπαιζα : Μου άρεσε ο ρόλος του Irving Radovich, που ήταν ο φωτογράφος της παρέας.
Αγαπημένη σκηνή : Βρήκα πολύ αστεία την σκηνή στο κλαμπ του ποταμού όπου έγινε μεγάλος καυγάς και όπως γίνεται και στις ελληνικές ταινίες η ορχήστρα παίζει σε γρήγορο ρυθμό τα τραγούδια της για να δώσει των ρυθμό στον σαματά.
Χειρότερη σκηνή : Πιστεύω ότι η σκηνή που δεν ήταν και η καλύτερη μου, ήταν το τέλος όπου η πριγκίπισσα και ο δημοσιογράφος παίρνουν χωριστούς δρόμους.
Δες την : Γιατί είναι μια κλασσική ταινία.
Μην την δεις : Γιατί είναι μια παλιά ταινία.
Με ποιον να την δεις : Με σινεφίλ που λατρέψουν την Audrey Hepburn.
Μην την δεις με : Άτομα μικρότερης ηλικίας που τους αρέσουν μόνο οι μοντέρνες χαζοκωμοδίες!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου