Equilibrium

Υπόθεση : Μετά το τέλος του Τρίτου Παγκοσμίου πολέμου, ο κόσμος έχει μετατραπεί ολοκληρωτικά σε μια φασιστική κοινωνία με αρχηγό της τον ¨Πατέρα¨. Οι τέχνες, η μουσική, τα βιβλία, η ελευθερία και όλα τα συναισθήματα είναι απαράδεκτα σε αυτή την κοινωνία και έτσι οι άνθρωποι χρησιμοποιούν το φάρμακο ¨Prozium¨ για να ναρκώσουν τα συναισθήματα τους, μετατρέποντας έτσι τους εαυτούς του σε κενά και ψυχρά πλάσμα. Οι αντίπαλοι αυτής της νέας τάξης πραγμάτων ονομάζονται ¨Εγκληματίες¨ και οργανώνουν την αντίσταση τους στο σύστημα. Ο John Preston (Christian Bale) είναι ένας από τους επονομαζόμενους ¨Κληρικούς¨ και έχει ως στόχο του την εξάλειψη των Εγκληματιών και της δράσης τους.

Με μια κουβέντα : Ο Christian Bale είναι ένας πολύ τρομακτικός άνθρωπος.

Γενικά : Κοίτα, μπορεί έτσι να μου φαίνεται εμένα αλλά πραγματικά ο Bale με τρομάζει, όχι επειδή είναι άσχημος, που δεν είναι, αλλά επειδή καταφέρνει μέσα από τους ρόλος του να μεταμορφώνεται και να γίνεται κάποιος άλλος. Θα μου πεις ότι αυτή είναι η δουλειά του ηθοποιού, οκ δεν αντιλέγω, αλλά από κάποιο σημείο και μετά όταν ο ηθοποιός καταφέρει να αλλοιώσει τα χαρακτηριστικά του, ώστε να γίνει κάποιος άλλος, για τις ανάγκες ενός ρόλο, μου κάνει πολύ τραβηγμένο και εγώ φοβάμαι έναν άνθρωπο που θα έκανε τα πάντα για να μην δείχνει όπως πραγματικά είναι. Και μετά από αυτό το λογύδριο, που πραγματικά δεν έχω ιδέα γιατί το έγραψα, νομίζω ότι ήρθε η ώρα να μιλήσουμε για την ταινία. Η υπόθεση του έργου μας τοποθετεί σε μια φουτουριστική κοινωνία, σε ένα μακρινό (ας ελπίσουμε) μέλλον, όπου αυτοί που κυβερνούν έχουν απαγορεύσει κάθε τι που μπορεί να προκαλέσει συναισθήματα στους ανθρώπους, έτσι οι τέχνες και τα ανθρώπινα αισθήματα είναι παράνομα και η ύπαρξη τους τιμωρείται με θάνατο. Όλο αυτό βέβαια γίνεται γιατί πιστεύεται ότι ένας πόλεμος μπορεί να ξεκινήσει από το μίσος και την αγριότητα του ανθρώπου, έτσι με ένα φάρμακο η κοινωνία παραμένει ναρκωμένη και ήσυχη. Ουσιαστικά το έργο μας παρουσιάζει μια κοινωνία νεκρή από κάθε συναισθήματα όπου από πίσω της κρύβεται ένα καθαρά φασιστικό καθεστώς που στόχο έχει την ανάδειξη των λίγων και την εκμετάλλευση των αδυνάτων. Περνάμε τώρα στην σκηνοθεσία η οποία μπορώ να πω ότι ήταν αξιοπρεπέστατη αν και σε μερικές σκηνές φάνηκαν υπερβολικά τραβηγμένες οι μαχητικές ικανότητες του Bale, ο οποίος όπως είπαμε πιο πάνω μας παρουσίαζε για μια ακόμα φορά ένα πρόσωπο αλλοιωμένο από την κακία του χαρακτήρα που υποδύεται, όσο για το αν είναι ταλαντούχος, νομίζω ότι το ερώτημα απαντάτε από μόνο του. Σε πολύ δευτέρους ρόλους, γιατί κακά τα ψέματα η ταινία φώναζε, από χιλιόμετρα: Bale, συναντάμε τον συμπαθέστατο Sean Bean και τον ενδιαφέρων Taye Diggs, οι οποίοι όπως μπορείς να καταλάβεις πέρασαν και δεν άγγιξαν καθώς ο Bale δεν τους άφηνε να ολοκληρώσουν ατάκα. Κλείνοντας η ταινία είναι μια πολύ καλή περιπέτεια, που θα σε κάνει να σκεφτείς για το τι είναι ικανός ο άνθρωπος και σε τι σημείο μπορεί να φτάσει υπηρετώντας τυφλά έναν παράλογο σκοπό.

Η Ατάκα : ¨Πατέρας¨: «Το ανθρώπινο είδος ενώνεται ολοκληρωτικά κάτω από την επιδίωξη ενός πολέμου πάρα με την επίτευξη ειρήνης. »

Ποιον θα έπαιζα : Θα ήθελα να παίξω τον ρόλο του Sean Bean.

Αγαπημένη σκηνή : Η σκηνή όπου ο John βρίσκει ένα κρυμμένο δωμάτιο στο οποίο υπήρχαν ενθύμια μιας γεμάτης με συναισθήματα ζωής, με μουσική, βιβλία και αντικείμενα που έφεραν στον John μνήμες από την ζωή του πριν από το φάρμακο.

Χειρότερη σκηνή : Δεν μπορούσα να βλέπω τον γιο του John, ήταν σαν τον Damien το αγοράκι από την ¨Προφητεία¨. Μαύρο μαλλί, καρεδάκι, κουστουμάκι, άσπρος σαν το χαρτί και με ένα βλήμα που έλεγε: «Λυπάμαι πολύ αλλά πρέπει να σε καταδώσω: Polichia polichia…».

Δες την : Γιατί είναι μια ωραία περιπέτεια γεμάτη μάχες με όπλα, με σπαθιά σαμουράι και με πολύ περιχυμένες χορογραφικές μονομαχίες.

Μην την δεις : Αν είσαι μια ευαίσθητη ψυχή, ένα ταπεινό χαμομηλάκι και όλος αυτός ο σαματά σου ταράζει το νευρικό σου σύστημα.

Με ποιον να την δεις : Με τους φίλους σου.

Μην την δεις με : Την κοπέλα σου.