fwto

Παρασκευή 22 Φεβρουαρίου 2013

Big Fish (2003)


Πρωταγωνιστούν: Ewan McGregor, Albert Finney, Billy Crudup, Jessica Lange, Marion Cottilard
Σκηνοθεσία: Tim Burton
Εναλλακτικός τίτλος: Η ζωή είναι ένα μεγάλο παραμύθι!

Υπόθεση: Ο Will Bloom εργάζεται κι ζει στην Γαλλία με την σύζυγό του. Μια μέρα, δέχεται ένα τηλεφώνημα από την μητέρα του κι μαθαίνει ότι η κατάσταση της υγείας του πατέρα του επιδεινώθηκε κι ότι του χει απομείνει λίγος χρόνος ζωής. Τότε ο Will επιστρέφει στο πατρικό του κι αποφασίζει, έστω κι τώρα, να μάθει ποιος πραγματικά είναι ο πατέρας του, αφού όλα αυτά τα χρόνια, ο Ed Bloom διηγείται σε όλους, συμπεριλαμβανομένου κι του γιου του, διάφορες ιστορίες της ζωής του, με πολύ φαντασία κι σαν να πρόκειται για παραμύθι, με αποτέλεσμα να μην διακρίνεται εύκολα η πραγματικότητα από τον μύθο! Αυτό, μπορεί να καθιστά αγαπητό στους άλλους τον παραμυθά Ed αλλά για τον γιο του, είναι ένα μεγάλο πρόβλημα αφού νιώθει ότι δεν γνωρίζει τελικά ποιος κι πως είναι αληθινά ο πατέρας του. Όταν θα ξεκινήσει όμως την προσπάθειά του αυτή, θα καταλάβει σύντομα πως τελικά δεν είναι κι τόσο κακό να μπερδεύεται η φαντασία με την πραγματικότητα κι το μόνο που έκανε ο πατέρας του είναι να δίνει χρώμα κι ζωντάνια στην απίθανη ιστορία της ζωής του...

Για πες, για πες: "Στην προσπάθεια να διηγηθώ την ιστορία της ζωής του πατέρα μου, είναι αδύνατο να διακρίνω την πραγματικότητα από την φαντασία, τον άνθρωπο από τον μύθο. Το καλύτερο που μπορώ να κάνω είναι να σας την πω όπως ακριβώς μου την είπε εκείνος. Δεν βγαίνει πάντα νόημα κι τα περισσότερα από αυτά δεν έγιναν ποτέ...Αλλά για τέτοια ιστορία πρόκειται". Αυτή η ατάκα του Will, είναι η επιτομή κι η ουσία όλης της ταινίας του Tim Βurton για την οποία πρόκειται να σας μιλήσω σήμερα. Πριν ξεκινήσω την κριτική μου προσπάθεια για το ποιόν της ταινίας, σπεύδω να διευκρινίσω (για να μην κατηγορηθώ κιόλας!) ότι ο Burton είναι-αν όχι ο αγαπημένος μου-, πάντως, σίγουρα ένας από τους πιο αγαπημένους μου σκηνοθέτες! Οπότε, η αντικειμενικότητα σε αυτή την κριτική...πάει περίπατο αν κι, όσο αντιφατικό κι αν ακούγεται τώρα αυτό, ΝΑΙ, αντικειμενικά σας λέω ότι πρόκειται για μια πολύ όμορφη κι καλή ταινία! Κι επειδή κάποιοι "ξινίζουν" στο άκουσμα του Tim Burton γιατί τον έχουν συνδέσει με σκοτεινές, κυνικές κι, γενικώς, μαύρες κι άραχνες ταινίες (βλ. Sweeney Todd, Dark Shadows, Sleepy Hollow...), σας πληροφορώ λοιπόν, εξαρχής, ότι το "Big Fish" είναι ίσως η πιο...φυσιολογική, φωτεινή, αισιόδοξη κι "στρωτή" ταινία του Burton, ο οποίος-κακά τα ψέματα!- είναι ο μετρ του μεταφυσικού, του παράλογου, του παραμυθένιου, του σουρεαλιστικού κι, γενικότερα, οποιουδήποτε άλλου εξωπραγματικού στοιχείου. Απεχθάνεται την πραγματικότητα και τον ρεαλισμό, την ορθολογική προσέγγιση οποιουδήποτε θέματος, γι'αυτό κι σε όλες του σχεδόν τις ταινίες, η φαντασία...οργιάζει! Απλά εδώ, δεν έχει για ήρωα έναν τύπο που αντί για χέρια έχει ψαλίδια ή Νεκρές Νύφες που ψάχνουν ακόμη τον γαμπρό κτλ.κτλ. αλλά βλέπουμε έναν, σχετικά, φυσιολογικό άνθρωπο με τον οποίο μπορούμε να ταυτιστούμε, ο οποίος έχει αδυναμία στα παραμύθια κι στις φανταστικές ιστορίες! Και που το κακό σε αυτό, ερωτώ εγώ; Βέβαια, σε ταινία του Tim Burton δεν θα μπορούσαν να απουσιάζουν...περίεργα κι αλλόκοτα πλάσματα! Έτσι, και στις απίθανες ιστορίες του Ed συναντάμε, μεταξύ άλλων, έναν καλοκάγαθο γίγαντα, έναν πονηρό ιδιοκτήτη τσίρκου που τα βράδια μεταμορφώνεται σε...λύκο (τον οποίο, by the way, ενσαρκώνει ο Danny DeVito!), γοργόνες, μεγάλα ψάρια, μάγισσες (κι, μαντέψτε ποια την ενσαρκώνει; Μα, φυσικά, η αγαπημένη του γυναικούλα, η Helena Bonham Carter, η οποία σε αυτή την ταινία έχει την τιμητική της μια κι υποδύεται, όχι έναν, ούτε δυο αλλά τρεις ολόκληρους ρόλους! Αν κι μικροί σχετικά....), πόλεις χαμένες σε βάλτους κι διάφορα άλλα τέτοια γνώριμα στοιχεία στα οποία μας έχει συνηθίσει ο σκηνοθέτης! Απλά, η μαγεία αυτής της ταινίας είναι ότι καταφέρνει να μπλέξει τόσο δημιουργικά την φαντασία με την πραγματικότητα, το μυθικό κι το εξωπραγματικό στοιχείο με τον ρεαλισμό, το παράξενο με το γήινο, πλάθοντας έτσι μια αλλόκοτη αλλά ταυτόχρονα κι τόσο οικεία κι γλυκιά ιστορία! Τόσο οικεία, που από ένα σημείο κι μετά, σε μαγεύει τόσο κι σε ταξιδεύει στα συναρπαστικά μονοπάτια της ζωής του Ed, που παύει  να σε ενδιαφέρει αν αυτό που βλέπεις είναι η πραγματικότητα ή η φαντασία! Απλά, παρασύρεσαι από την ποιητικότητα κι τον λυρισμό που κυριαρχεί σε όλη την ταινία κι που  ενισχύεται ακόμη πιο πολύ από την εξαιρετική φωτογραφία κι τα πλάνα με τους πολύχρωμους κόσμους, τα σκοτεινά δάση κι τα μυστηριώδη νερά! Οι ερμηνείες όλων, ανεξαιρέτως, των ηθοποιών είναι πολύ δυνατές αλλά επιτρέψτε μου να δείξω λίγη περισσότερη αδυναμία στον (όχι Αναστασία! όχι στον Ewan!) Albert Finney, ο οποίος, υποδυόμενος τον Ed σε μεγάλη ηλικία, αν κι καθηλωμένος στον κρεβάτι  του  πόνου, ερμήνευε κι αφηγούνταν με τόση ζωντάνια τις ιστορίες του, που σε έπειθε ότι τις ζει ξανά από την αρχή! Η ουσία, εν ολίγοις, της ταινίας είναι πως δεν πρέπει να αναλωνόμαστε στα πρακτικά κι βαρετά πράγματα της καθημερινότητας αλλά να προσπαθούμε συνεχώς να τα διανθίζουμε με όμορφα στοιχεία, έστω κι φανταστικά! Εξάλλου, ποιος είπε ότι απαγορεύεται να συμβαδίζουν στην ζωή, η πραγματικότητα με την φαντασία; Προσωπικά, θα έλεγα, πως επιβάλλεται να γίνεται έτσι κι τότε, να δείτε, πως όλοι μας θα είμαστε ευτυχισμένοι κι γεμάτοι ζωντάνια, όπως ακριβώς ήταν ο Ed...Ζήστε την ζωή σας, σαν να ναι παραμύθι!

Με αρέσει: Νομίζω ότι κατέστησα σαφές ότι τα ΠΑΝΤΑ μου άρεσαν σε αυτή την ταινία, γι' αυτό θα αναφερθώ λίγο κι στην εξαιρετική μουσική της ταινίας που, όχι τυχαία, ήταν υποψήφια για Όσκαρ. Απλά, θέλω να αναφερθώ σε μια προσωπική εμπειρία που βίωσα με ένα συγκεκριμένο τραγούδι κι, επιτρέψτε μου να το αφιερώσω στην συνάδελφο Αναστασία, την οποία κι κακοκάρδισα προηγουμένως, λόγω της "απόρριψης" του Ewan! Πέφτουν οι τίτλοι τέλους λοιπόν, κι ακούγεται ένα τραγούδι με μία πολύ γνώριμη, πια!, φωνή...Κι, Αναστασία, ναι! Πρέπει να είσαι περήφανη για μένα! Δεν πήγαν στράφι οι ατελείωτες ώρες εντρύφησης στον θαυμαστό μουσικό σου κόσμο! Αναγνώρισα αμέσως τον Eddie Vedder να τραγουδά το "Man of the Hour"! Αφιερωμένο λοιπόν....

Δεν με αρέσει: Εγώ γιατί να μην μπορώ να διηγούμαι τόσο συναρπαστικές ιστορίες ρε γαμώτο;

Η άχρηστη πληροφορία της ημέρας: Ο Ewan McGregor πήρε τον ρόλο του νεαρού Ed όταν οι παραγωγοί πρόσεξαν την απίστευτη ομοιότητά του με αυτή του Alber Finney, όταν ο ίδιος ήταν νεότερος κι που στην ταινία υποδύεται τον Ed σε μεγαλύτερη ηλικία! Μμμ...δεν θα το λεγα!  

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

ShareThis