fwto

Δευτέρα 25 Φεβρουαρίου 2013

Frankenweenie (2012)


Πρωταγωνιστούν (φωνές): Winona Ryder, Catherine O' Hara, Martin Short, Christopher Lee
Σκηνοθεσία: Tim Burton
Εναλλακτικός τίτλος: "Το...ηλεκτρισμένο σκυλί επέστρεψε από τον τάφο!"

Υπόθεση: Ο Victor είναι ένα μοναχικό παιδάκι, χωρίς φίλους κι μόνα ενδιαφέροντα τις επιστήμες κι την δημιουργία ερασιτεχνικών ταινιών τρόμου! Κοινώς ένας...weirdo! Μοναδική του παρέα, ο σκύλος του, ο Sparky! Όταν όμως ο Victor αναγκάζεται από τον πατέρα του να κάνει κάτι "φυσιολογικό", όπως το να ασχοληθεί με ένα σπορ κι συγκεκριμένα με το μπέιζμπολ, τότε όλα αλλάζουν στην ζωή του αφού, μετά από μια άστοχη βολή κι ένα άτυχο περιστατικό, ο Sparky κείτεται νεκρός μπροστά στις ρόδες ενός αυτοκινήτου! Ανήμπορος να αντέξει την απώλεια του λατρεμένου του σκύλου, ο Victor παρακινείται από τον περίεργο, αλλά παθιασμένο με τις επιστήμες, καθηγητή του κ. Rzykruski, ο οποίος προτρέπει τους μαθητές του να συμμετάσχουν σε έναν διαγωνισμό Φυσικής κι στα πλαίσια αυτού,τους διδάσκει για τις ιδιότητες του ηλεκτρικού ρεύματος. Τότε είναι που ο Victor συνειδητοποιεί ότι μπορεί να εφαρμόσει αυτές τις γνώσεις του πάνω στο νεκρό σώμα του Sparky κι να τον αναστήσει, όπως κι συμβαίνει τελικά!Αλλά, όταν τελικά μαθαίνεται αυτό κι από τους υπόλοιπους, τότε είναι που ξεσπά στην πόλη...η νύχτα των νεκραναστημένων κατοικιδίων-τεράτων...

Για πες, για πες: Το ότι δηλώνω φαν του Tim Burton, το κατέστησα σαφές πριν λίγες μόλις μέρες στην κριτική μου για μια άλλη του ταινία, το "Big Fish"! Αλλά, ξεκαθαρίζω πως είναι εντελώς τυχαίο το μίνι-αφιέρωμα, που όπως προκύπτει τελικά, του κάνω εδώ στο blog! Διότι, πέρα από αυτήν κι την προηγούμενη που ανέφερα, θα ακολουθήσει λίαν συντόμως κι μια τρίτη κριτική για ακόμη μία ταινία του, την οποία όμως δεν σας αποκαλύπτω τώρα για να μην σας χαλάσω την έκπληξη βρε ατιμούλικα! Λοιπόν, στο θέμα μας τώρα! Εδώ έχουμε την τρίτη animation ταινία του Burton (με την αγαπημένη του, κι όπως αποδεικνύεται κι από τις...εισπράξεις, άκρως πετυχημένη μέθοδο, αυτή του stop animation), η οποία όμως έχει την εξής ιδιαιτερότητα: ουσιαστικά, αποτελεί ένα είδος remake ή κι ολοκλήρωσης της μίνι ομώνυμης ταινίας που το 1984 ο νεαρός, τότε, Burton επιχείρησε να παρουσιάσει στο κοινό! Αλλά, λόγω οικονομικών θεμάτων κυρίως, κατάφερε τότε να παραδώσει μία μίνι εκδοχή του Frankenweenie που είχε στο μυαλό του! Ευτυχώς, 30 χρόνια σχεδόν μετά κι, έχοντας περισσότερη εμπειρία στην πλάτη του, κατάφερε να παραδώσει στους θαυμαστές του κι στο υπόλοιπο φιλοθεάμων κοινό, το μισοτελειωμένο του, εκείνο, εγχείρημα! Κι οι αναφορές κι μεταφορές στο θέμα, είναι ξεκάθαρες κι στην ταινία! Π.χ, η ταινία ξεκινά με την προβολή, στους γονείς του, της ταινίας που ο Victor είχε ετοιμάσει αλλά, λίγο πριν το τέλος, καίγεται το φιλμ! Πιο έμμεση αναφορά κι κλείσιμο του ματιού στους θαυμαστές του από τον Burton για το τότε ανεκπλήρωτο έργο του..εεε!.δεν γίνεται! Κι αν στο "Big Fish" σας έλεγα ότι απουσιάζει ο κυνικός, σκοταδιστής κι περίεργος Burton...εδώ έχετε ακριβώς το αντίθετο! Επιστρέφει πλήρως στα παλιά, γνώριμα (κι αγαπημένα μου προσωπικά!) λημέρια του κι στον κόσμο των τεράτων, των απόμακρων, περίεργων κι μοναχικών ψυχών που, ωστόσο, το μόνο που θέλουν είναι να αγαπηθούν! Περίτρανη απόδειξη; Τι πιο σκοτεινό από μια...ασπρόμαυρη ταινία; Αλλά κι ο τίτλος από μόνος του σε προϊδεάζει για το περιεχόμενο της ταινίας! Εμπνευσμένος από τον αγαπημένο του Burton-μεταξύ άλλων τεράτων!- ήρωα του βιβλίου της Mary Shelley κι δεν είναι άλλος από τον Frankenstein! Εξάλλου, οι ομοιότητες κι οι συγκρίσεις είναι εμφανής στην ταινία του! Τόσο εμφανισιακά (το σκυλί, μετά την "ανάστασή"του, έχει παρόμοιες ουλές/ράμματα με τον γνωστό σε όλους μας Frankenstein καθώς κι τις χαρακτηριστικές βίδες στο λαιμό!) όσο, όμως, κι σεναριακά (όπως κι στο βιβλίο της Shelley,έτσι κι στην ταινία, έχουμε ένα...περίεργο πλάσμα που προκύπτει μετά από ένα ανορθόδοξο πείραμα!). Γενικά, θα λέγαμε, πως πρόκειται για έναν φόρο τιμής σε όλα αυτά τα τέρατα με τα οποία μεγάλωσε, παρακολουθώντας τα στις αγαπημένες του, παλιές ταινίες τρόμου, ο Tim Burton, κι που εδώ έχουν την τιμητική τους! Κάθε χαρακτήρας είναι κι μια έμμεση αναφορά σε εκείνες τις ταινίες που τον σημάδεψαν, επιστρέφει στις γνωστές χαρακτηριστικές-κι ανατριχιαστικές καμιά φορά-φιγούρες, αυτές με τα τεράστια μάτια, τους μαύρους κύκλους κι καθόλου βλέφαρα, το κυνικό μαύρο χιούμορ είναι παρών όπου χρειάζεται, φυσικά κι η μαυρίλα, το σκοτάδι, ο φόβος κι ο θάνατος συνυπάρχουν πετυχημένα στο όλο concept (μα γίνεται ταινία του Burton χωρίς νεκροταφείο;;!!!), χωρίς όμως να απουσιάζει στο τέλος το μήνυμα για το δικαίωμα στην αγάπη κι το συναίσθημα που έχουμε όλοι, ανεξαιρέτως! Όλα καλά κι γνώριμα μέχρι εδώ! Απλά, κάποιοι κι ειδικότερα όσοι έχουν παρακολουθήσει κάπως εκτενέστερα τον σκηνοθέτη, ίσως κουραστούν από την εμμονή του με τον κόσμο του σκότους κι των τεράτων κι την στασιμότητά του ή κι έλλειψη οποιασδήποτε άλλης πρωτοτυπίας! Αλλά, δεν παύει, να είναι ο μετρ του παραμυθιού, έστω κι υπό αυτή την...λατρεμένη μεν, αλλά περίεργη μορφή που του δίνει!

Με αρέσει: Που καταφέρνει αυτός ο άνθρωπος, έστω κι με αυτό το περίεργο κι παράδοξο τρόπο, να μας πείσει να αγαπήσουμε όλα αυτά τα αξιολάτρευτα τέρατα που μας παρουσιάζει κάθε φορά κι να μας συγκινεί με το δράμα τους!

Δεν με αρέσει: Η εμμονή του στα τέρατα αυτά κι από τεχνική άποψη...ίσως να μην χρειαζόταν μια ασπρόμαυρη σκηνοθεσία, σε μια ταινία, μάλιστα, με ένα ήδη "σκοτεινό" σενάριο που έχει από μόνη της.

Η άχρηστη πληροφορία της ημέρας: Μιας κι ακόμη ο απόηχος από τα χθεσινά Όσκαρ δεν έχει περάσει, οφείλω να σας αναφέρω πως η ταινία ήταν υποψήφια στην κατηγορία "Καλύτερη Ταινία Κινουμένων Σχεδίων/Animaition" αλλά το κέρδισε η ταινία "Brave"! Τώρα, κατά πόσο είναι σωστό αυτό ή όχι...ποια είμαι εγώ να το κρίνω; Εδώ δώσανε όσκαρ στο...χυτό κορίτσι (όπως την ανέφερε χαρακτηριστικά ο συνάδελφος-Κλεάνθης!), Jennifer Lawrence

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

ShareThis