Les Misérables

Υπόθεση :  Ύστερα από 19 χρόνια φυλάκισης ο Jean Valjean (Hugh Jackman ) είναι ελεύθερος να συνεχίσει την ζωή του, κάτι που όμως δεν είναι εύκολο μιας και το χαρτί της αποφυλάκισης του είναι κόκκινο πανί για τους πιθανούς εργοδότες του. Μετά από αρκετές απορρίψεις και έχοντας χάσει την πίστη του καταλήγει σε ένα μοναστήρι οπού με την βοήθεια του επισκόπου βρίσκει την δύναμη να αλλάξει το παρελθόν του και μαζί με αυτό να αλλάξει και το όνομα του. Έξι χρόνια μετά συναντάμε την Fantine (Anne Hathaway ) μια εργάτρια στο εργοστάσιο του εύπορου πλέον Valjean. Όταν διαρρέει ότι η Fantine έχει ένα εξώγαμο διώχνε από τον επόπτη του εργοστασίου και για να συνεχίσει να στέλνει χρήματα στο παιδί της αναγκάζεται και πέφτει στην πορνεία. Ένα βραδύ και μετά από μια απόπειρα βιασμού της Fantine, ο Jean Valjean την βρίσκει ετοιμοθάνατη να του ζητά να προστατεύσει την μικρή Cosette, την κόρη της. Νοιώθοντας  υποχρεωμένος, απέναντι στην Fantine, ο Valjean παίρνει το παιδί σαν δικό του και καταφεύγει στο Παρίσι καθώς ο επιθεωρητής  Javert (Russell Crowe ) έχει ανακαλύψει την πραγματική του ταυτότητα και έχει βάλει σκοπό ζωής να τον βρει και να τον ρίξει ξανά στην φυλακή. 

                     

Με μια κουβέντα :  Είναι η ιδέα μου ή είχε πολύ τραγούδι για μιούζικαλ;

Γενικά : Λοιπόν ας πάρουμε τα πράγματα με την σειρά, ο μόνος λόγος που κάθισα να δω το έργο, είναι η Anne Hathaway, καθώς ο τρόπος που τραγούδαγε το πιο γνωστό κομμάτι του έργου, στο τρέιλερ της ταινίας ήταν μοναδικός. Βάζοντας λοιπόν το χέρι στην κάρδια, σας λέω από την αρχή ότι η ορμήνια της Hathaway ήταν απίστευτη και η σκηνή που τραγούδα το ¨I Dreamed a Dream¨ ήταν ένα από τα πιο σπαρακτικά πράγματα που είδα εδώ και πολύ καιρό. Έχοντας, λοιπόν, κερδίσει το βραβείο SAGπριν από λίγες μέρες και φυσικά έχοντας ήδη βάλει πάνω στο τζάκι την χρυσή σφαίρα δεν μπορούμε να περιμένουμε τίποτα άλλο παρά  να κερδίσει και το πολυπόθητο Oscar στις 24 του μήνα. Πέρα από την ερμηνεία της Hathaway πρέπει να σταθούμε και στο τυπικό του θέματος, λέγοντας πως ¨Οι Άθλοι¨ είναι μυθιστόρημα του Γάλλου συγγραφέα Βίκτορος Ουγκώ και αποτελεί ένα από τα δημοφιλέστερα μυθιστορήματα του δεκάτου ενάτου αιώνα. Οι Άθλιοι περιλαμβάνουν μία σειρά ιστοριών, συνδετικός άξονας των οποίων είναι αυτή του πρώην κατάδικου Γιάννη Αγιάννη. Το μυθιστόρημα απαρτίζεται από πέντε μέρη, το καθένα από τα οποία χωρίζεται σε βιβλία, ωστόσο το βιβλίο στο σύνολο του είναι αρκετά μεγάλο καθώς ξεπερνά τις χίλιες διακόσιες σελίδες στις πλήρεις εκδόσεις του. Οι Άθλιοι είναι γνωστοί στο ευρύ κοινό κυρίως μέσω της πληθώρας των θεατρικών και κινηματογραφικών τους μεταφορών, με διασημότερη το ομώνυμο μιούζικαλ, το οποίο είναι ευρέως γνωστό ως Les Miz, καθώς συγκαταλέγεται μεταξύ των μακροβιότερων μουσικών παραστάσεων του Broadway (ευχαριστώ Βικιπαίδεια!). Και αφήνοντας τα τυπικά σας λέω ότι η ταινία είναι αρκετά καλή, απλά εμένα για κάποιον λόγο με κούρασε. Ίσως να φταίει που η Hathaway πεθαίνει στο πρώτο σαραντάλεπτο και το ενδιαφέρον μου μειώθηκε αισθητά, ίσως να φταίει που δεν ήξερα κανένα άλλο τραγούδι ή μπορεί να φταίει ότι είχε πολλά τραγούδια, ακόμα και για μιούζικαλ, έτσι νομίζω τουλάχιστον. Άλλα μην με παρεξηγείται το έργο είναι ωραίο, η σκηνοθεσία από τον Tom Hooper είναι πρωτοποριακή καθώς έβαλε για πρώτη φορά τους ηθοποιούς να τραγουδήσουν ζωντανά τα τραγούδια για να βγουν πιο έντονα τα συναισθήματα τους. Πέρα από την σουπερ Hathaway, έχουμε τον εκπληκτικό Hugh Jackman, οποίος δεν φοβάται να φτάσει στα άκρα για τον ρόλο του, αδυνατίζοντας τρομερά και αλλάζοντας τα χαρακτηριστικά του αφήνοντας τον εαυτό του χωρίς νερό για μέρες καταφέρνει να μας δώσει ίσως την κορυφαία ερμηνεία της καριέρας του, ο τρόπος που τραγουδά όταν βγαίνει από το μοναστήρι λίγο μετά την αρχή του έργου θα σας δώσει να καταλάβετε τι εννοώ. Η μόνη ίσως παραφωνία του έργου να ήταν ο Russell Crowe, που ακόμα και οι συνάδελφοι του δεν κατάλαβαν πως βρέθηκε στο καστ. Εντάξει ο άνθρωπος έκανε φιλότιμες προσπάθειες να τραγουδήσει, έκανε σου λέει μαθήματα τραγουδιού και ορθοφωνίας μήνες ολόκληρους αλλά τζάμπα τα λεφτά που σκόρπισε. Θα μου πεις βέβαια, πως μέσα σε ένα καστ που από τον Jackman μέχρι τον κομπάρσο της χορωδίας ήταν όλοι άνθρωποι των μιούζικαλ και του θεάτρου, τότε φυσικό και αναμενόμενο ο Crowe να βρεθεί ριγμένος. Τέλος πάντων οι δεύτεροι ρολόι με τους Amanda Seyfried, Eddie Redmayne, Sacha BaronCohen, Helena Bonham Carter, Samantha Barks, αποδόθηκαν με επιτυχία, ενώ τα κουστούμια, τα σκηνικά και προφανώς η μουσική, ήταν κορυφαία στα είδος τους. Κλείνοντας το  Les Misérables είναι μια από τις πολύ καλές και κυρίως προσεγμένες κινηματογραφικές παραγωγές της χρονιάς που έφυγε, με οκτώ υποψηφιότητες για τα Oscar και με την νίκη της Hathaway είναι τρελό στανταράκι!

Η Ατάκα : Fantine: «Ονειρεύτηκα ότι θα ήταν ζωή τόσο διαφορετική από αυτή την κόλαση που ζω!»

Ποιον θα έπαιζα :  Τον πιτσιρικά Gavroche!

Αγαπημένη σκηνή :  Ε, η σκηνή που τραγουδά η Hathaway, τι ρωτάς και εσύ!

Χειρότερη σκηνή : Το ένα τραγούδι πίσω από το άλλο, αφήστε τους ανθρώπους να πάρουν καμιά ανάσα.

Δες την :  Μήπως γιατί ήρθε η ώρα να για λίγη κουλτούρα αγαπητέ μου;

Μην την δεις :  Αν δεν σου αρέσουν τα μιούζικαλ, αυτή την φορά το δέχομαι.

Με ποιον να την δεις :  Με την κοπέλα σου, αν δεν έχεις να βρεις.

Μην την δεις με :  Άτομα που απεχθάνονται τα μιούζικαλ και τις μεγάλες ταινίες.