About Schmidt (2002)

About schmidt (2002)

Πρωταγωνιστούν: Jack Nicholson, Kathy Bates, Hope Davis. Σκηνοθεσία:Alexander Payne

Εναλλακτικός τίτλος: Τελικά, σ΄ευχαριστώ καλό μου κράτος που δεν θα πάρω σύνταξη ποτέ!!!

Υπόθεση: Ο Warren Schmidt (Jack Nicholson) είναι ένας 65αρης που μόλις συνταξιοδοτήθηκε και προσπαθεί να προσαρμοστεί στην ιδέα αυτή αλλά και στην νέα του ζωή. Ο ίδιος όμως δεν είναι χαρούμενος με αυτό και στον άπειρο ελεύθερο χρόνο που έχει πια, σκέφτεται πολλά για την μέχρι τώρα ζωή του και ότι δεν κατάφερε να κάνει κάτι σημαντικό ούτε να επηρεάσει κάποιον με τις πράξεις του, την οικογένειά του, την δουλειά του, τους φίλους του.....Όλα αυτά όμως, τα σκέφτεται αραγμένος στην πολυθρόνα του, αποσβολωμένος και σαν ζόμπυ, παρακολουθώντας τηλεόραση μη έχοντας πλέον κατι καλύτερο να κάνει! Εκεί είναι που πέφτει τυχαία σε μια διαφήμιση για έναν φιλανθρωπικό οργανισμό και αποφασίζει να "υιοθετήσει" ένα παιδάκι από την Αφρική! Έτσι, αρχίζει μία αλληλογραφία μαζί του στην οποία ξετυλίγει σταδιακά όλα τα γεγονότα της.... ανούσιας ζωής του, μετατρέποντας μ'αυτό τον τρόπο, το 6χρονο αγοράκι στον μοναδικό ακροατή των προβλημάτων του και της προσπάθειας του να αλλάξει, έστω και τώρα, την πορεία της ζωής του.

Για πες, για πες: Την ταινία αυτή την επέλεξα με μοναδικό κριτήριο....την διάρκεια της! Ήθελα κάτι που να διαρκεί λιγότερο απο 2 ώρες για να προλάβω να δω το τελευταίο επεισόδιο από τα "Μυστικά της Εδέμ" σαν άνθρωπος και γω και όχι με την ψυχή στο στόμα! Το μόνο που θυμόμουν ήταν οτι ο Nicholson ήταν υποψήφιος για Oscar και οτι κάτι πρέπει να είχε γίνει με την συμπρωταγωνίστριά του (που δεν θυμόμουν ούτε ποιά ήταν ούτε τι ακριβώς είχε κάνει)! Το μόνο που θυμόμουν ήταν οτι είχε προκαλέσει ντόρο για κάτι ( τελικά συμπρωταγωνίστριά του ήταν η θεά, θεά όμως, Kathy Bates και αυτό το "κάτι" ήταν.....οτι την βλέπουμε σε μια σύντομη αλλά αρκετή για να σου μείνει αξέχαστη και όχι με την καλή έννοια, σκηνή που εμφανίζεται τσίτσιδι!

Anyway, απο την αρχή είχα την αίσθηση οτι κάνω μια ψιλοαγγαρεία που θα δω αυτή την ταινία και η αλήθεια είναι οτι τώρα, αφου την έχω όντως δει, δεν μπορώ να απαντήσω ξεκάθαρα αν τελικά έτσι ήταν τα πράγματα! Διότι σε μεγάλο μέρος της ταινίας σου δημιουργείται αυτή η αίσθηση, λόγω της αργής πλοκής, του θέματος που διαπραγματεύεται που είναι βαρύ και αργό απο μόνο του ( τρίτη ηλικία αγάπη μου και η μοναξιά της! Αυτονόητο να είναι αργό! Με παππούδια έχει να κάνει στην τελική!!). Παρόλα αυτά όμως, δεν μπορείς παρά να συμπαθήσεις τον... πραγματικά κακόμοιρο και μίζερο Schmidt και να συμπάσχεις μαζί του, παρόλο που έσυ και γω..... "δεν θα πάρουμε σύνταξη ποτέέέέ....ποτέέέ.... ποτέέέ!!!". Άρα, δεν θα χρειαστεί κιόλας να περάσουμε από την φάση που περνάει ο ήρωας! Σίγουρα, προβληματίζεσαι για το που πας, ποιος είσαι, τι κάνεις και γιατί στην ζωή σου, ποιος ο σκοπός και η ουσία σ'αυτό και θα επηρεάσει κανέναν όλος αυτός ο κόπος ή τζάμπα πίνω??? Anyway, κατάλαβες τι θέλω να πω!!!!

Με αρέσει: Αυτό που πραγματικά με εντυπωσίασε, και το μοναδικό νομίζω, στην ταινία είναι η υποκριτική του Jack Nicholson!!! Ποτέ δεν είχα ξεκαθαρήσει αν μου αρέσει ή όχι ως ηθοποιός γιατί σε όσες ταινίες τον έχω δει υποδύεται έναν γερομπισμπίκι, ξεκατιανό που πιπινίζει ασύστολα, ζει την ζωή του στα άκρα και που του χει μείνει ξεχασμένο και αυτό το τρομαχτικό βλέμμα από την εποχή της "Λάμψης"!!! Εδώ όμως σε πείθει απόλυτα ως μίζερο, κουρασμένο και μοναχικό 65αρη τόσο, που θέλεις να πας στο ΚΑΠΗ της γειτονιάς και να παίξεις μαζί τους ξερή και τάβλι, μιας και τους λυπάσαι που είναι τόσο μόνοι και πικραμένοι απο την ζωή και δεν θα θελες να σου συμβεί το ίδιο όταν... και αν, φτάσεις και συ στα χρόνια τους! Η ταινία είναι προσωποκεντρική στην ουσία και βασίζεται κυρίως στον ήρωα και ευτυχώς ο Nicholson το σώζει με την ερμηνεία του γιατί διαφορετικά δεν λέει και πολλά η ταινία!!!! Γενικά, δες την αν κοντεύεις και συ τα 65, αν σε έχει επηρεάσει όλο αυτό που γίνεται τώρα με το συνταξιοδοτικό, αν σου αρέσει ο Nicholson (αλλά και αν δεν σ'αρέσει εδώ σίγουρα θα σε πείσει οτι το χει βρε αδερφέ!!) και αν έχεις παππούδες και θυμώνεις μαζίτους που δεν σου δίνουν μεγάλο χαρτζιλίκι στις γιορτές! Δεν ξέρω αν θα τους δικαιολογήσεις μετά την ταινία αλλά σίγουρα θα τους συμπονέσεις λιγάκι παραπάνω !!!!

Δεν με αρέσει: Η αργή πλοκή, οι μεγάλες παύσεις, οι σκηνές που με το τσιγκέλι έβγαζες ατάκα απο τον πρωταγωνιστή, το μαλλί του γαμπρού του Schmidt (που by the way, δεν τον ήθελε καθόλου ο ήρωας αλλά η κόρη εκεί! Κολλημένη με τον μπούφο!!), αυτή η μουντίλα γενικά που αιωρείται καθόλη την διάρκεια της ταινίας και σου -μπιπ- λίγο την ψυχολογία, παρόλο που προσπαθεί, υποτίθεται, να διακωμωδήσει και να σαρκάσει το θέμα!!! Λίγες είναι οι σκηνές που γελάς αλλά κατά έναν μαγικό τρόπο δεν νιώθεις μετά το τέλος οτι θέλεις να κόψεις και τις φλέβες σου! Γενικά, σε αρκετά σημεία της ταινίας, νιώθεις οτι η πλοκή πηγαίνει.... με το " Πι" του παππού....τόσο αργά!

Άχρηστη πληροφορία της ημέρας: Μετά από αυτό που θα σου πω θα καταλάβεις γιατί ο Jack Nicholson είναι τόσο καλός στο να υποδύεται κάτι περίεργους και νευρωτικούς τύπους!!! Ο Jack έμαθε στα 37 του χρόνια, κατα την διάρκεια κιόλας μιας συνέντευξης, οτι οι άνθρωποι που μέχρι τότε θεωρούσε γονείς του τελικά ήταν....οι παππούδες του! Και αυτό γιατί η γυναίκα που πίστευε μέχρι τότε οτι ήταν η αδερφή του ήταν τελικά η πραγματική του μητέρα αλλά προκειμένου να μην σταματήσει άδοξα την καριέρα της ως χορεύτρια σκαρφίστηκαν όλο αυτό το σχέδιο ( καλέ τύφλα να χει η Ακρίτα μπροστά τους!). Είναι να μην γυαλίζει το μάτι του ανθρώπου μετά?