Home

Υπόθεση : Μια ελαφρώς ιδιόρρυθμη οικογένεια, μένει σε ένα σπίτι ακριβώς διπλά σε έναν αυτοκινητόδρομο, που εδώ και 10 χρόνια δεν έχει δοθεί στην κυκλοφορία. Όταν επιτέλους ο δρόμος γίνετε προσβάσιμος, προς το κοινό, το σπίτι και γενικότερα η οικογένεια αποκλείζονται, καθώς χιλιάδες αυτοκίνητα περνάνε συνεχώς, μπροστά από το σπίτι. Σιγά σιγά και καθώς όλο και περισσότερα αυτοκίνητα περνάνε μπροστά από το σπίτι, οι οικογενειακοί ρυθμοί, αρχίζουν να διαστρεβλώνονται και η διαβίωση, να γίνετε όλο και πιο δύσκολη. Όλα αυτά φέρνουν την οικογένεια σε σημείο να λάβει δραστικά και δραματικά μέτρα, για την διατήρηση της ηρεμίας του σπιτιού.

Κατηγορία ταινίας : Παράλογο

Γενικά : Δεν θα σου πω ψέματα, η ταινία μου άρεσε, όσο παράλογη και περίεργη και αν είναι, εγώ την χάρηκα. Το στόρι στο εξήγησα πιο πάνω, αυτό ακριβώς συμβαίνει, από την πολύ βαβούρα και τον σαματά, η οικογένεια αποφασίζει να κλειστεί στο σπίτι, να κτίσει όλα τα παράθυρα και τις πόρτες και να καλύψει όλες τις επιφάνειες με ένα ηχομονωτικό υλικό (εμένα μου θύμισε υαλοβάμβακα), ώστε να μην ακούγετε ο παραμικρός θόρυβος από τον δρόμο ακριβώς έξω από το σπίτι. Εδώ είναι το σημείο, που θα μου πεις, ότι το θέμα είναι τελείως παράλογο (μαλακία λες, ότι είναι, αλλά το συμμαζεύω). Η σκέψη αυτή μου ήρθε και μένα στο μυαλό, αλλά η Ursula Meier (σκηνοθέτης και σεναριογράφος του έργου), βάζει την μάνα της οικογένειας, να μην μπορεί να αφήσει το σπίτι, για άγνωστους λόγους, οπότε η οικογένεια μένει και κτίζετε μέσα στο σπίτι, ντάλα κατακαλόκαιρο. Η μόνη που την γλίτωσε από όλο αυτό το βάναυσο εγκλεισμό είναι η μεγάλη κόρη της οικογένειας, η οποία κάποια μέρα χάνετε (κάποιος την μάζεψε από τον δρόμο, γιατί φαινόταν κορίτσι για σπίτι!!!). Η καημένη η κοπελίτσα γυρνάει κάποια στιγμή στο σπίτι της, μόνο και μόνο για να το δει ολοκληρωτικά κτισμένο και χωρίς καμία πρόσβαση μέσα σε αυτό. Τέλος πάντων η ταινία θα μπορούσε λέγετε και ¨Η Χαρά του Κλειστοφοβικού¨, με όσα συμβαίνουν. Προς γλύκανση των γεγονότων αυτόν η Meier κάνει μια ευχάριστη επιλογή Jazz κομματιών που ντύνουν την ταινία, με αποκορύφωμα στο τέλος του έργου, όπου και η οικογένεια ελευθερώνετε από το σπίτι – φυλακή, να ακούγετε το καταπληκτικό ¨Wild is the Wind¨, από την μοναδική φωνή της Nina Simone. Η σκηνοθεσία είναι αρκετά καλή, με πολύ ωραία πλάνα του αυτοκινητόδρομου, που ήταν τίγκα στα αυτοκίνητα. Το σενάριο καλό, αν και θα προτιμούσα λιγότερες άσχετες γυμνές σκηνές μεταξύ των μελλών της οικογένειας. Τέλος, να πω ότι η ταινία είναι Ελβετικής παραγωγής και γυρισμένη στην Γαλλική γλώσσα.

Ποιον θα έπαιζα : Θα ήθελα να κάνω την γάτα της οικογένειας, εκτός ότι δεν καταλάβαινε Χριστό, την γλίτωσε και γρήγορα, όταν την πέταξαν έξω από την αυλή.

Αγαπημένη σκηνή : Οι (αρκετές) σκηνές, που έδειχναν την μεγάλη κόρη να κάνει ηλιοθεραπεία με το μαγιό της, διπλά ακριβώς από τον αυτοκινητόδρομο και με όλες τις νταλίκες να κορνάρουν!!!

Χειρότερη σκηνή : Είναι δυνατόν, ο πατέρας, ο γιος (7 χρονών ) και η μικρή κόρη (15 και κάτι χρονών) της οικογένειας, να παίζουν μπουγέλο με το λάστιχο;;; Θα μου πεις, που είναι το κακό…. Το κακό αγαπητέ είναι, πως ο πατέρας και ο γιος ήταν εντελώς γυμνοί (τσιτσίδι, σου λέω!!) και η κόρη να είναι μόνο με τα λευκά εσώρουχα (ξέρεις τι παθαίνουν τα λευκά μόλις βρέχονται, Hello!!!!) Πες μου τώρα, είναι καθημερινές οικογενειακές σκηνές αυτές;;;

Δες την : Γιατί παρόλο που μπορεί να νομίζεις, ότι είναι βαριά, η ώρα περνάει άνετα και το θέμα είναι πρωτότυπο και έχει ενδιαφέρον.

Μην την δεις : Εκτός από το συναίσθημα κλειστοφοβίας, που μπορεί να σου προκαλέσει, θα σε ξενίσει αφάνταστα το πόσο ¨κατεστραμμένη¨ είναι αυτή η οικογένεια. Ελπίζω να μην έχουμε τέτοια οικογενειακά πρότυπα στην Ελλάδα.

Με ποιον να την δεις : Καθώς δεν είναι και η πιο ελαφριά ταινία, για να την παρακολουθήσεις, καλά θα κάνεις να την δεις μόνος σου ή με επιλεγμένους σινεφίλ φίλους!

Μην την δεις με : Με άτομα, που έχουν κλειστοφοβία. Το συναίσθημα σου δημιουργείτε ακόμα και όταν το βλέπεις να συμβαίνει σε άλλους.