Partir

Υπόθεση : Η Suzanne (Kristin Scott Thomas), είναι μια παντρεμένη γυναίκα με παιδία, που ζει μια πολύ αστική ζωή. Όλες αυτές οι ανέσεις, την κουράζουν και αποφασίζει να επιστρέψει στην δουλειά, ως φυσικοθεραπεύτρια. Ο άντρας της, για να την ευχαριστήσει, προσλαμβάνει κάποιους εργάτες, για να επιδιορθώσουν την αποθήκη, ώστε η Suzanne να την χρησιμοποιήσει ως γραφείο. Η Suzanne, όμως θα αποκτήσει μια πολύ βίαιη και παθιασμένη σχέση με έναν από τους εργάτες τον Ivan (Sergi López) και θα εγκαταλείψει όλη της, την ζωή, για να ζήσει τον μεγάλο της έρωτα.

Κατηγορία ταινίας : Η δουλειά κάνει τους άνδρες.

Γενικά : Μια ταινία για την γυναικεία κρίση των 40?-50?, δεν ξέρω την ακριβή ηλικία, πάντως κάπου εκεί, γίνετε ένα κλικ στο μυαλό της πρωταγωνίστριας και αποφασίζει να διαλύσει την ζωή της. Η πρωταγωνίστρια ανήκει στην κατηγορία γυναικών: Cougar (Ελληνιστή: Τεκνατζού), βεβαία δεν τα μπλέκει με καυτό πιπινάκι, αλλά με έναν ιδρωμένο εργάτη, τον Ιβάν (ταμάμ όνομα για ιδρωμένο εργάτη!!!), τον οποίο ερωτεύεται παράφορα. Έτσι παρατάει άνδρα, παιδία, σκυλιά, γατιά και γούνες, για να τρέξει στας εξοχάς με τον Ιβάν και να κυλιστεί στα αμαρτωλά γρασίδια της υπαίθρου. Η Kristin Scott Thomas, σαν χαζεμένη γατούλα, έπεσε παααρα πολύ εύκολα στην αγκαλιά του Ιβάν, παράτησε τα πάντα και πήγε να ζήσει μαζί του, μέσα στην φτώχια. Η ταινία στην αρχή μου θύμισε πάρα πολύ, της παλιές ελληνικές ταινίες, όπου η πλούσια κόρη του εφοπλιστή, γνωρίζει τον φτωχό πλην τίμιο εργάτη, στα ναυπηγία του πατέρα της και μιλούσαν μόνο με τα μάτια (Παπαμιχαήλ - Ναθαναήλ->Το λεβεντόπαιδο). Το ίδιο έχουμε και εδώ μόνο που αντί για την κόρη του εφοπλιστή, έχουμε την γυναίκα του γιατρού και αντί για τον εργάτη σε ναυπηγείο, έχουμε εργάτη ¨όλα τα σφάζω, όλα τα μαχαιρώνω¨. Ένα άλλο στοιχείο της ταινίας, που πρέπει να αναφέρω, γιατί είναι πολύ σημαντικό, είναι το γεγονός, ότι στο 99% του έργου βλέπουμε μόνο την Kristin Scott Thomas, και στο υπόλοιπο 1% βλέπουμε όλους τους άλλους και κάπου στο βάθος… τσουπ! πάλι η Thomas. Η σκηνοθεσία είναι πολύ μέτρια, γιατί η εναλλαγή τον σκηνών γίνετε με μεγάλη αγαρμποσύνη και μοιάζουν οι σκηνές σαν να μην έχουν καμία συνοχή μεταξύ τους, από την άλλη, η υπόθεση είναι απίστευτα ρεαλιστική και σε κρατάει, για να δεις τι θα γίνει με το παράνομο ζευγαράκι. Κλείνοντας η ταινία είναι καλούτσικη, περνάει η ώρα σου μαζί της και επειδή είναι πολύ αληθινή σε κάνει να την παρακολουθήσεις μέχρι το τέλος.

Αγαπημένη σκηνή : Η πρώτη σκηνή σου παρουσιάζει, πως θα τελειώσει το έργο ακούγοντας έναν πυροβολισμό, μετά γυρνάμε 6 μήνες πριν και παρακολουθούμε την ιστορία από την αρχή, όταν φτάνουμε στο σημείο του πυροβολισμού, γίνετε μια μικρή αλλά ενδιαφέρουσα ανατροπή, σχετικά με όσα είχες σχεδιάσει στο μυαλό σου.

Χειρότερη σκηνή : Δεν είναι ότι με πείραξε η σκηνή, με πείραξε η αντίδραση τον ηθοποιών… Κάθονται, λοιπόν όλοι οικογένεια και φίλοι και τρώνε στο τραπέζι, ξαφνικά χτυπάει το τηλέφωνο και οι συζητήσεις κόβονται μαχαίρι. Τώρα πες μου εσύ, σε πιο σπίτι γίνετε αυτό;; Σιγά εγώ μην σταματήσω το φαγητό μου, επειδή χτύπησε της αλληνής το τηλέφωνο, πλάκα μας κάνεις;;;

Δες την : Για τον απίστευτο ρεαλισμό και την ελαφριά σκληρότητα της, παρουσιάζει ένα θέμα, το οποίο είναι πολύ συχνό φαίνομαι και είναι ταμπού ανάμεσα στις οικογένειες.

Μην την δεις : Γιατί σου ορκίζομαι, πως θα σιχαθείς να βλέπεις την Kristin Scott Thomas, να εμφανίζετε σε κάθε γα*#%@νη σκηνή.

Με ποιον να την δεις : Δες την με μια μεσοαστική φίλη σου, που παίζει το μάτι της, και θέλει ένα μικρό σπρώξιμο για να κάνει το ατόπημα.

Μην την δεις με : Με τους κολλητούς σου, είναι καθαρά γυναικεία ταινία.