The Boat That Rocked

-->

Υπόθεση :Βρισκόμαστε στο έτος 1966 στην χρυσή εποχή του βρετανικού Rock & Roll , αλλά το ραδιόφωνο του BBC παίζει μόνο 45 λεπτά την μέρα Pop μουσική. Παρόλα αυτά υπάρχει ένας πειρατικός σταθμός στα ανοιχτά της βόρειας θάλασσας, παίζοντας Rock και Pop μουσική 24 ώρες την μέρα και πάνω από 25 εκατομμύρια Βρετανοί ακούνε τους πειρατές σε καθημερινή βάση. Η κυβέρνηση της Βρετανίας εξοργισμένη απο την ύπαρξη των πειρατών, καταβάλει κάθε δυνατή προσπάθεια για να απαλλάξει την χωρά αυτήν από την υποτιθέμενη έκφυλη μουσική.

Γενικά : Δύστυχος αυτή η ταινία έχει ένα πολύ μεγάλο κακό και αυτό είναι ότι οι 2 ώρες δεν φτάνουν για να την χορτάσεις!!! Μια πολύ καλή κωμωδία χωρίς την κλασσική αμερικανική φάρσα με πρόστυχα αστεία. Οι κριτικές από περιοδικά και εφημερίδες ήταν χλιαρές έως αδιάφορες για το έργο και προσωπικά δεν μπορώ να καταλάβω τον λόγο. Όλοι οι ηθοποιοί παίζουν άψογα τους χαρακτήρες που τους έχουν ανατεθεί κάνοντας ακόμα και τον πιο μικρό ρόλο αγαπητό και αναγκαίο στην ολοκληρωμένη εικόνα της ραδιοφωνικής ομάδας. Ο Bill Nighy θεός στον ρόλο του διευθυντή του πειρατικού σταθμού με τα ωραία του στιλαρισμένα κουστούμια, την ιπποτική κορμοστασιά και κίνηση, ένας σωστός πειρατής-gentleman. Ο Philip Seymour Hoffman απλά τρομερός, η μεγαλύτερη λέρα του πλοίου για αυτό και το ψευδώνυμο κόμης (The Count). Για τον Rhys Ifans απλά θα πω πως σκάει μύτη στο πλοίο με μοβ κουστούμι μοβ καπέλο και πάνω του φτερά φασιανού. Το μόνο που πρέπει να ξέρεις είναι ότι όλοι οι χαρακτήρες έχουν την τρελά μικρών παιδιών και συνέχεια πειράζουν ο ένας τον άλλον. Κάθε σκηνή σε μαγεύει σε κάνει να θέλεις να είσαι και εσύ μέρος αυτού του ραδιοφωνικού σταθμού, αυτής της σουρεαλιστικής ομάδας. Το soundtrack απλά επικό, και πως θα μπορούσε άλλωστε να μην είναι εφόσον η ταινία αναφέρετε σε έναν ραδιοφωνικό σταθμό στην δεκαετία του 60, τότε που όλα τα μεγάλα ονόματα της Rock & Roll μουσικής σκηνής μεσουρανούσαν. Στην ταινία ακούγονται πάνω από 60 κομμάτια από The Turtles, Jimi Hendrix, The Kinks, Box Tops, The Beach Boys, Dusty Springfield και από πολλούς άλλους. Δυστυχώς μόνο τα 30 από αυτά τα κομμάτια που ακούγονται μπήκαν σε μια διπλή έκδοση με καινούργια ψηφιακή ανάλυση ήχου. Στην αρχή των τίτλων του τέλους παρουσιάζονται δεκάδες εξώφυλλα από album που πέρασαν στην ιστορία, ως τιμής ένεκεν στην μουσική. Δεν ξέρω τι άλλο να πω για αυτή την ταινία κάθε στιγμή σε κάνει να χαμογελάς, από την σκηνή ενός γάμου στο κατάστρωμα του πλοίου με ζωντανή αναμετάδοση, μέχρι την σκηνή με το καΐκι που φέρνει της νεαρές θαυμάστριες στους ραδιοφωνικούς παραγώγους ουρλιάζοντας.

Ένα πλοίο, οκτώ Dj’s, μηδέν ηθική!!!!

Αγαπημένη σκηνή : Αγαπημένες σκηνές όλες αλλά εκείνη που με έκανε να καταλάβω για το τι πρόκειται να δω στην συνέχεια ήταν η σκηνή που όλοι τρώνε μεσημεριανό και ξαφνικά σκάει μύτη ένας μουσάτος με χαϊμαλιά και κάθετε να φάει μαζί τους… Όλοι σιωπούν και κάποιος τον ρωτάει: Μα καλά! Ποιος είσαι εσύ; Και η απάντηση από τον άγνωστο μουσάτο: Είμαι ο Bob και κάνω την εκπομπή 2-6 το πρωί, γι’ αυτό κάνεις σας δεν με ξέρει!!!

Χειρότερη σκηνή : Πλάκα με κάνεις…

Δες την : Για την ιστορία της μουσικής που περνά μπροστά στα μάτια σου, για τις τρομερές φάσεις που συμβαίνουν η μια πίσω στην άλλην, για τους καταπληκτικούς ηθοποιούς και για χιλίους άλλους λογούς.

Μην την δεις : Αν ανήκεις στην κατηγορία των ξινών και χωρίς χιούμορ ανθρώπων!!!

Με ποιον να την δεις : Όσοι πιο πολλοί τόσο το καλύτερο, η διασκέδαση είναι εγγυημένη!!!

Μην την δεις με : Την

-->προαναφερόμενη κατηγορία ανθρώπων…