The Boy In The Striped Pajamas

Υπόθεση : Ο μικρός Bruno ζει με την μεσοαστή οικογένεια του, την περίοδο του Β’ παγκοσμίου πολέμου, στην Γερμανία. Ο πατέρας της οικογένειας παρότι στρατιωτικός παίρνει προαγωγή και μετατίθεται στην εξοχή. Μερικές μέρες αργότερα ο μικρός Bruno εξερευνώντας την γύρω περιοχή ανακαλύπτει ένα στρατόπεδο συγκέντρωσης, στο οποίο βρίσκει έναν μικρό Εβραιόπουλο και καθώς περνάνε οι μέρες δημιουργείτε μια φιλία, που δεν επηρεάζετε από φυλετικές διαφορές.

Γενικά : Μια ταινία που βασίζετε στα τραγικά γεγονότα της ναζιστικής Γερμανίας, παρουσιάζοντας τας με μια πιο ενδιαφέρουσα οπτική πλευρά, γι αυτό μάλλον και κέρδισε κοινό και κριτικούς. Το έργο μπορεί να παρουσιάζει την σκληρότητα τον γερμανών στρατιωτών ως προς τους Εβραίους, αλλά από την άλλη πλευρά, με κεντρικό ήρωα ένα 8χρονο παιδί, η αθωότητα και η δύναμη της φιλίας γίνονται τα μέσα με τα όποια υπερνικούνται οι φυλετικές διαφορές. Η ταινία με διάρκεια 1 ½ ώρας δεν κουράζει και σου δημιουργεί ανάμικτα συναισθήματα. Η Vera Farmiga ακόμα και με τα μαλλιά κότσο και με ξεπερασμένα ρούχα φαίνετε γοητευτικότατη, ενώ ο David Thewlis καταφέρνει να γίνει αντιπαθής από τα πρώτα λεπτά της ταινίας, λόγο του χαρακτήρα που υποδύεται. Το τέλος θεωρείτε ως θεια δίκη για όσα είδες να συμβαίνουν στην ταινία, ίσως να το θεωρήσεις κάπως μακάβριο ή πάλι λυτρωτικό ,ανάλογα τι σου έχει βγάλει το έργο. Εγώ προσωπικά αν και είμαι ικανοποιημένος με την ταινία σε γενικές γραμμές, έχω εκνευριστεί με το παιδάκι που έχει τον κεντρικό ρόλο, μιλάμε για πολύ μεγάλη αφέλεια. Θα μου πεις ότι είναι μόνο 8 χρονών και δεν μπορεί να ξέρει, για το μίσος των Γερμανών ως προς τους Εβραίους άλλα και πάλι τόσος στόκος;;; Ίσως να φταίει ότι δεν συμπαθώ τους παιδικούς χαρακτήρες στις ταινίες και να ήμουν προκατειλημμένος. Κατά τα άλλα μια ενδιαφέρουσα ταινία που περνά ένα πολύ γλυκό αντιπολεμικό μήνυμα, πως μέσα από το μίσος και την εχθρότητα μπορεί να υπάρξει αληθινή φιλία μέχρι το τέλος.

Αγαπημένη σκηνή : Μου άρεσε πολύ η τελευταία σκηνή, διότι είναι η θεια δίκη του σκληρού πατέρα-στρατιώτη για τα όσα έχει κάνει.

Χειρότερη σκηνή : Εκείνη που το παιδάκι κάνει ανόητες ερωτήσεις στο καημένο φυλακισμένο αγοράκι, που ούτε έχει να φάει (και πάλι 8 χρονών, που να ήξερε… αλλά, έλα που εγώ δεν χωνεύω να ανόητα παιδάκια…)

Δες την : Δεν είναι το κλασσικό έργο που αναφέρετε στο πόλεμο δείχνοντας βόμβες, μάχες και άλλα τέτοια, είναι το πώς ένα μικρό παιδί έχοντας ακόμα την αθωότητα του, δεν έχει επηρεαστεί από την σκληρότητα του πολέμου και την ψυχρή λογική των ενηλίκων.

Μην την δεις : Αν δεν συμπαθείς τα μικρά ανόητα παιδάκια…

Με ποιον να την δεις : Μονός σου, γιατί είναι πλέον παράδοση ή με κάποιον φίλο σου, για παρέα.

Μην την δεις με : Με κάποιον που δεν συμπαθεί τα ανόητα παιδάκια, θα σε πρήξει!!!