Υπόθεση : Η Norma (Cameron Diaz) και ο Arthur Lewis (James Marsden) είναι ένα φυσιολογικό μεσοαστό ζευγάρι που ζει με τον γιο τους στην Βιρτζίνια της Αμερικής το 1976. Ένας μυστηριώδης ξένος (Frank Langella) έρχεται στο σπίτι τους και τους προσφέρει ένα ξύλινο κουτί στο όποιο έχει προσαρμοστεί ένα κουμπί. Ο ξένος τους λέει πως αν πατήσουν το κουμπί τότε αμέσως θα τους δώσει 1 εκατομμύριο δολάρια αλλά ταυτόχρονα κάποιος που δεν ξέρουν κάπου στον κόσμο θα πεθάνει. Έχοντας στην διάθεση τους μόνο 24 ώρες για να αποφασίσουν, η Norma και ο Arthur βρίσκονται αντιμέτωποι με ένα ηθικό δίλημμα και πρέπει να αντιμετωπίσουν την αληθινή φύση της ανθρωπιάς τους.
Γενικά : Πάω και εγώ με όλη μου την καλή διάθεση να δω την ταινία, έχοντας δει το trailer της, το όποιο μου φάνηκε παρά πολύ ενδιαφέρον, αλλά τελικά τα πράγματα δεν είναι έτσι όπως παρουσιάζονται. Μπορώ να πω πως είμαι απογοητευμένος με την υπόθεση, η όποια είναι πολύ μέτρια, περά από το πολύ καλό τρικ με το κουτί και το δίλημμα που αντιπροσωπεύει, αλλά μετά το πράγμα μπερδεύει απίστευτα, σου δημιουργούνται χιλιάδες ερωτήματα, τα όποια φυσικά κάνεις δεν στα λύνει και καθώς περνά η ώρα όλο και μπερδεύετε το θέμα. Υπάρχουν πάρα πολλές σκηνές οι οποίες αποσκοπούν στο απόλυτο τίποτα, χαρακτήρες που πιστεύεις ότι κάποιον σημαντικό ρόλο παίζουν αλλά δεν τους ξαναβλέπεις κατά την διάρκεια της ταινίας. Έχει περάσει 1 ώρα βλέποντας το έργο και δεν έχει γίνει τίποτα τρομερό, μετά στην υπόλοιπη 1 ώρα γίνετε χαμός και δυστυχώς ο κακός χαμός, διότι από εκεί και ύστερα δεν καταλαβαίνεις απολυτός τίποτα. Δυστυχώς δεν μπορώ να εξηγήσω με πιο σαφή τρόπο την ταινία, γιατί πολύ απλά δεν την κατάλαβα… Ένταξη κατάλαβα την τελευταία σκηνή με τον πυροβολισμό, αλλά δεν κατάλαβα γιατί εξ’ αρχής έγιναν όλα αυτά και στην συνέχεια έγιναν ακόμα χειρότερα, ούτε κατάλαβα ποιος κινεί τα νήματα σε όσα συμβαίνουν. Σε γενικές γραμμές είμαι πολύ απογοητευμένος με την ταινία, η Diaz μου φάνηκε πολύ κουρασμένη στο πρόσωπο και γερασμένη (Αν είναι δυνατόν!!!), ενώ ταυτόχρονα φαίνετε πως δεν κάνει για τέτοιου είδους ταινίες.
Αγαπημένη σκηνή : Όταν η Diaz μιλώντας στο τηλέφωνο ρωτά τον μυστηριώδη τύπο για το που βρίσκετε, εκείνος της λέει πως είναι στην αυλή, η Diaz γυρνώντας να τον δει, βλέπει κάτι το οποίο πραγματικά με τρόμαξε.
Χειρότερη σκηνή : Όλες εκείνες οι σκηνές, που δεν έβγαλα άκρη (σχεδόν όλες).
Δες την : Για να σου φύγει η περιέργεια, δεν έχω κανέναν άλλον λόγο, καθώς η Diaz δεν με ενθουσίασε.
Μην την δεις : Γιατί η υπόθεση είναι ότι να ‘ναι και η Diaz δείχνει κουρασμένη.
Με ποιον να την δεις : Μόνο με παρέα, για να λέτε και κάτι μεταξύ σας και να προσπαθεί ο ένας να λύνει τις απορίες του αλλού, έτσι για τα προσχήματα, γιατί δεν παίζει να συμβεί κάτι τέτοιο.
Μην την δεις με : Μην τυχόν και την δεις μόνος, κάηκες!!!
ας ανάψω ένα τσιγάρο...... παφ πουφ
ΑπάντησηΔιαγραφήτο ρεζουμέ που λέει κάτι στο στυλ "το έκανα για να μην ενδώσεις...' Τι χάλι μαύρο, από το προπατορικό αμάρτημα και δώθε για όλα φταίνε οι γυναίκες, αυτές, αυτές, αυτές. Να γι αυτά και κάτι άλλα άμα βλέπω τέτοιες ταινίες..
oxi mono ena tsigaro, fougaro olokliro na gineis den sunerxesai apo auth thn tainia. Pantws mou ekane megali entipwsh poy eftases kai sto shmeio toy propatorikou amartimatos...egw toso poli den to skeftika, eixa mperdeuth toso poy eixa xathei!
ΑπάντησηΔιαγραφή