The Breakfast Club

Υπόθεση : Πέντε μαθητές που δεν έχουν κανένα κοινό μεταξύ τους, αναγκάζονται να περάσουν ολόκληρο το Σάββατο τους στην σχολική βιβλιοθήκη. Στις επτά το πρωί δεν είχαν τίποτα να πουν, αλλά μέχρι τις τέσσερις είχαν γυμνώσει τις ψυχές τους, είχαν μοιραστεί τους φόβους, τα μυστικά και τα βαθύτερα συναισθήματα τους μέχρι που έγιναν πέντε πολύ καλοί φίλοι. Για τον έξω κόσμο ήταν απλά ένας αθλητής, ένας σπασίκλας, μια τρελή, ένας εγκληματίας και μια σχολική βασίλισσα, αλλά για εκείνους πάντα θα είναι τα παιδιά του The breakfast Club.

Κατηγορία ταινίας : Και τώρα, τι;

Γενικά : Πολύ με εκνευρίζουν αυτές οι ταινίες που δεν είμαι σίγουρος για το τι θα βρει τους ήρωες μετά το τέλος της ταινίας. Το The Breakfast club είναι μια τέτοια ταινία, που μετά το τέλος της, δεν έχεις ιδέα αν οι πρωταγωνιστές θα κρατήσουν έστω και μια μικρή επαφή. Μένει μετέωρο το συγκεκριμένο θέμα, μπορεί να είναι και συγγραφική άποψη, να μας αφήσουν με το ερώτημα, αλλά εμένα προσωπικά τέτοια ερωτήματα δεν μου αρέσουν, γιατί για ποιο λόγο να δω μια ταινία όταν ξέρω πως ότι λένε στην διάρκεια της, την άλλη μέρα θα τα έχουν ξεχάσει. Έτσι δεν είμαι σίγουρος αν η ταινία μου άρεσε ή όχι. Σίγουρα είναι καλή, μπορεί να είναι και πολύ καλή, γιατί καταφέρνει να ξεμπροστιάσει και να ξεγυμνώσει τις ψυχές πέντε διαφορετικών εφήβων. Δεν μιλάμε μόνο για την διαφορετικότητα στην εμφάνιση, ούτε στην προσωπικότητα, μιλάμε για τεράστια κοινωνικά χάσματα, που ο καθένας από αυτούς τους πέντε κουβαλά μέσα του, από το ¨προβληματικό¨ σπίτι του. Αν έχεις αμφιβολίες για το αν τελικά είναι καλή ταινία, σκέψου μόνο, ότι το 2006 ψηφίστηκε νούμερο 1 καλύτερη σχολική ταινία μέσα σε 50 άλλες υποψήφιες και ότι οι Simple Minds ερμήνευσαν το "Don't You (Forget About Me)", αποκλειστικά και μόνο για αυτήν. Πολλές φορές οι συντελεστές της ταινίας σκέφτηκαν να κάνουν ένα sequel, αλλά όλες οι προσπάθειες απέβαιναν άκαρπες, εξαιτίας κάποιων εσωτερικών προστριβών μεταξύ των ηθοποιών. Όλα αυτά βέβαια δεν έχουν καμία σημασία, έχουν περάσει 25 χρόνια από την δημιουργία της ταινίας και οι ηθοποιοί είναι κάτι περισσότερο από αγνώριστοι. Το θέμα είναι πως δημιουργήθηκε ένα αρκετά καλό έργο που παρατηρεί, με απόλυτη ακρίβεια, από πέντε διαφορετικές οπτικές γωνίες τους προβληματισμούς εκείνους, που βιώνει ο έφηβος μέσα από το σχολείο και από την οικογένεια του.

Ποιον θα έπαιζα : Θα έκανα το φυτό.

Αγαπημένη σκηνή : Η σκηνή όπου όλοι οι ήρωες κάθονται σε έναν κύκλο και λένε τους λόγους για τους οποίους είναι τιμωρία.

Χειρότερη σκηνή : Δεν έχω, απλά στην αρχή του έργου μέχρι να ανοιχτούν οι χαρακτήρες, μπορεί να βαρέθηκα λιγάκι.

Δες την : Για το ωραίο σενάριο και για την νοσταλγία των εφηβικών σου χρόνων.

Μην την δεις : Γιατί δεν τρέφεις ιδιαίτερο συναισθηματισμό για τα εφηβικά σου χρόνια.

Με ποιον να την δεις : Με την παρέα σου, αν μπορείς ακόμα με την παρέα σου από το σχολείο.

Μην την δεις με : Τον διευθυντή του σχολείου σου ή με κάποιον καθηγητή σου.