A ROOM WITH VIEW

ΤΙΤΛΟΣ: A ROOM WITH VIEW (1985)
Σκηνοθεσία: James Ivory
Πρωταγωνιστούν: Helena Bonham-Carter, Daniel Day-Lewis, Maggie Smith, Denholm Elliott.
Εναλλακτικός τίτλος: "May I have a couple of coffee, please?"

Υπόθεση: Στις αρχές του 20ου αι., η νεαρή Λούσυ επισκέπτεται την Φλωρεντία συνοδευόμενη από την ξαδέρφη της Σάρλοτ.Φτάνοντας όμως στη πανσιον που θα τις φιλοξενήσει, διαπιστώνουν οτι το δωμάτιό τους δεν έχει την θέα που τους είχαν υποσχεθεί. Κατά την διάρκεια του δείπνου γνωρίζουν τον κ. Έμερσον που βρίσκεται εκει με τον γιο του, Ρόμπερτ και αυτοί προσφέρονται να ανταλλάξουν δωμάτια μαζί τους. Σταδιακά, παρακολουθούμε τον ηλεκτρισμό και το πάθος που αναπτύσσεται ανάμεσα στους δυο νέους το οποίο και εκδηλώνεται τελικά με ένα παθιασμένο φιλί υπό την αισθησιακή ατμόσφαιρα της ιταλικής εξοχής. Το ειδύλλιό τους ξεχνιέται όταν επιστρέφουν στην Αγγλία, όπου η Λούσι ετοιμάζεται να παντρευτεί έναν περίεργο αλλά εύπορο άντρα που ταιριάζει στο στερεότυπο του ανδρός που επιβάλλει η συντηρητική και αριστοκρατική κοινωνία της εποχής εκείνης και να ξεχάσει τον Ρόμπερτ. Η αναπάντεχη όμως παρουσία του Ρόμπερτ που μετακομίζει εντελώς τυχαία σε γειτονικό σπίτι ανατρέπει τα σχέδια της και την αναγκάζει να πάρει μια καθοριστική απόφαση που θα αλλάξει την ζωή της...
Για πες, για πες: Έχω μία θεωρία για ορισμένες ταινίες που παίρνουν Oscar και θέλω να την μοιραστώ μαζί σας!!! Πιστεύω λοιπόν, οτι είναι ορισμένες ταινίες που......δεν λένε απολύτως τίποτα το συγκλονιστικό, που πολλές φορές δεν έχουν νόημα ή κάποιο ιδιαίτερο στορυ αλλά επειδή τις σκηνοθετούν διάσημοι σκηνοθέτες ή πρωταγωνιστούν σ'αυτές καλοί και γνωστοί ηθοποιοί γι'αυτό και τις δίνουν έναν σωρό Oscar, ασχέτως που κανείς δεν κατάλαβε τι ήθελαν να πουν ή\και βαρέθηκαν τρελά!!! Αλλά, σου λέει: "κάτσε να τους δώσουμε κανένα Oscar, μη μας περάσουν και για χαζούς και ακαλλιέργητους!".
Εεε....κάτι τέτοιο πιστεύω οτι συνέβη και με αυτή την ταινία διότι δεν εξηγείται αλλιώς πως κατάφερε να κερδίσει τόσα βραβεία και διακρίσεις! Πέρα από τους εξαιρετικούς ηθοποιούς, όλα τα άλλα ήταν βαρετά! Έρωτα και ρομάντζο περίμενες να δεις και τελικά το μόνο που έβλεπες ήταν 5-10 βαρετούς, ανιαρούς και ξεκατιάνους Άγγλους να πίνουν τσάι και να κόβουν βόλτες πάνω κάτω στην εξοχή!!! Ένα θα σας πω μόνο: 101 λεπτά μόνο 3 "ερωτικές" σκηνές υπήρχαν σ'ολη τη ταινία! Και μη φανταστείς τίποτα σόκιν (πέρα απο μία σκηνή με τον Ρόμπερτ, τον αδελφο της Λούσι και τον... παπά που τρέχουν γύρω απο μία λιμνούλα τσίτσιδοι, με τα παλαμάρια τους φάτσα φόρα)...3 φιλάκια μόνο!!!
Με αρέσει: Όπως είπα και παραπάνω, πέρα απο τους ηθοποιούς, δεν με ενθουσίασε κάτι ιδιαίτερα! Έξαιρετικός ο Daniel Day-Lewis στον ρόλο του περίεργου, ξινού και κρυόκωλου Άγγλου, τόσο που θέλεις να του χώσεις τα γυαλιά στο κώλο (ζητώ συγγνώμη για το ξέσπασμα οργής)! Πετυχημένη αρκετά και η σκηνογραφία και η φωτογραφία που απέδιδε εξαιρετικά το κλίμα της συντηρητικής Αγγλίας του 20ου αι.
Δεν με αρέσει: Όλα τα υπόλοιπα!!! Δεν περίμενα να με απογοητεύσει έτσι μία ταινία εποχής, είδος που, ως επί τον πλείστον, μου αρέσει. Ταινία μάλιστα που θεωρείται πλέον κλασσική! Βαρέθηκα να βλέπω πιάνα, φλυτζάνια τσαγιού, βόλτες στην εξοχή και την Maggie Smith στον ίδιο ρόλο που νομίζω οτι έχει σ'ολη της την καριέρα!
Άχρηστη πληροφορία της ημέρας: Η ταινία είναι μεταφορά του ομώνυμου μυθιστορήματος του E.M Forster καθώς και η πρώτη εμφάνιση της ηθοποιού Helena Bonham- Carter!